Ο EastMed, τα πολιτικά πυροτεχνήματα και η αμερικανική παρέμβαση

Για να προχωρήσει και να υλοποιηθεί το σχέδιο για την κατασκευή του αγωγού EastMed θα πρέπει να είναι βιώσιμο. Αυτή είναι η μια παράμετρος. Η άλλη είναι η γεωπολιτική. Και είναι σαφές πως όσοι αντιτίθενται στο έργο το κάνουν όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά πρωτίστως για γεωπολιτικούς. Όπως οι Τούρκοι αλλά και οι Αμερικανοί.

«Eάν το σχέδιο αυτό δεν είναι εφικτό, τότε είμαστε έτοιμοι με τους συνεργάτες μας να εξετάσουμε άλλες υπαλλακτικές επιλογές. Σε κάθε περίπτωση η μελέτη και άλλων επιλογών δεν θεωρώ ότι πλήττει τα συμφέροντα οποιουδήποτε από εμάς, φτάνει βεβαίως η λύση που θα επιλεγεί να σέβεται το διεθνές δίκαιο, κάτι το οποίο για όλους τους εμπλεκομένους είναι εκ των ων ουκ άνευ», ανέφερε ο πρόεδρος Αναστασιάδης σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “Καθημερινή” της Κύπρου.

Αποφεύγοντας να σχολιάσει το αμερικανικό non paper υπενθύμισε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υιοθετήσει το έργο αυτό ως «κοινού ενδιαφέροντος», και έχει επενδύσει στις μελέτες που το αφορούν. Υπενθύμισε δε ότι η Ε.Ε. μόλις πρόσφατα έχει αναγνωρίσει το φυσικό αέριο ως μεταβατικό καύσιμο προς την ενεργειακή πράσινη μετάβαση.

Την ίδια ώρα, ο Έλληνας πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, σε συνέντευξή του στον Αντένα Ελλάδος, με διάθεση υποβάθμισης του αμερικανικού non paper είπε πως «είναι ένα επιχειρηματικό έργο και, τελικά, η αγορά η ίδια θα κρίνει αν το έργο αυτό μπορεί να είναι βιώσιμο».

Πολιτικό πυροτέχνημα ο EastMed

Πέραν των γενικών και αόριστων τοποθετήσεων της Αθήνας και της Λευκωσίας, που προδήλως προσπαθούν να αφήσουν οδό διαφυγής από το έργο (για πολιτικούς, φοβικούς και οικονομικούς λόγους), ενδιαφέρον έχει και η άποψη του Ισραήλ. Η νέα κυβέρνηση της χώρας αυτής δεν έχει τον ίδιο… ενθουσιασμό που διακατείχε τον Νετανιάχου για το έργο. Παρά το γεγονός δεν το λέγει, αυτή είναι η εικόνα που διαμορφώνεται από τη νέα κυβέρνηση του Ισραήλ. Μπορεί να… επιζήσει και χωρίς τον αγωγό αυτό.

Εάν ο EastMed, τελικώς, εγκαταλειφθεί –που έτσι φαίνεται ότι θα γίνει– πρέπει να υπάρχει και εναλλακτική λύση. Από τώρα και όχι όταν οι Αμερικανοί ή οι Τούρκοι αποτελειώσουν το έργο. Είναι σαφές πως ένας σχεδιασμός, ο οποίος στην περίπτωση του EastMed είναι διακρατικός, θα πρέπει να “πατά”  καλά από την αρχή καλά. Να έχει μέλλον και προοπτική. Να μπορεί να εφαρμοστεί και να προσφέρει δυνατότητες στην περιοχή. Να μην επηρεάζεται από τα συμφέροντα τρίτων, τα οποία στο τέλος να καθορίζουν και το τοπίο.

Ο EastMed ήταν, όπως φαίνεται, ένα πολιτικό πυροτέχνημα. Η πολιτική όταν στηρίζεται στις ψευδαισθήσεις, σε κοντόφθαλμες προσεγγίσεις, είναι αδιέξοδη. Οι διαχειριστές αυτής της προσέγγισης και λογικής εύκολα μπορούν να πέσουν σε παγίδες. Κι αυτό έγινε. Τα πυροτεχνήματα κάποτε σβήνουν.

ΣΗΜ: Θα πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής οι αναφορές του Amos Hochstein, ειδικού για θέματα Ενέργειας στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, γιατί επαναφέρει παλιά σενάρια, τα οποία συζητούσαν Αμερικανοί και Τούρκοι και αρχικώς στηρίζονταν και από τους Ισραηλινούς.