Έρχεται “θερμό φθινόπωρο” στην παγωμένη Ευρώπη;

Η απάντηση στο ερώτημα αν έρχεται “θερμό φθινόπωρο” είναι προφανής: Πολύ πιθανό, αν λάβουμε υπόψη και τη χθεσινή μαζική διαδήλωση στην Τσεχία και μάλιστα με την μορφή ενός “ενιαίου μετώπου”, που θύμιζε ευρωπαϊκό Μεσοπόλεμο, καθώς και τις ανάλογες προετοιμασίες που γίνονται ήδη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με ηχηρά συνθήματα του τύπου: “Πρώτα η χώρα μας” ή “θερμό φθινόπωρο ενάντια στο κοινωνικό ψύχος”!

Κι αυτό, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να “αντισταθμίσουν” –με δανεικά ή με χρήματα των φορολογουμένων– την απώλεια ευημερίας των πολιτών με πολιτικές παροχών, “μπαλωμάτων” και επιδομάτων. Η απώλεια ευημερίας προκαλείται από τον καταστροφικό πόλεμο της Ουκρανίας και τον μέχρις εσχάτων δυτικό-ρωσικό οικονομικό πόλεμο.

Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές αυτή η αντικυβερνητική και εν τέλει αντιπολεμική διαμαρτυρία ενδέχεται να λάβει εκρηκτική διάσταση, με την συμμετοχή των συνδικάτων και άλλων κοινωνικών φορέων. Την ώρα, μάλιστα, που οι ενδείξεις για μία παρατεταμένη σύγκρουση εν μέσω της Ευρώπης είναι πολλές και η δε ευρωπαϊκή κοινή γνώμη δείχνει ήδη κουρασμένη από τον πόλεμο, η κοινωνική πόλωση φαίνεται σχεδόν προδιαγεγραμμένη. Οι απανταχού πολεμόχαρες δυνάμεις συντηρούν συστηματικά έναν άδικο πόλεμο, που θα μπορούσε κάλλιστα να μην είχε ξεκινήσει ποτέ.

Το πόσο επικίνδυνη γίνεται πλέον η κατάσταση για ολόκληρη την Ευρώπη και την παγκόσμια σταθερότητα, ή βλέπει κανείς μόνο την “μικρή εικόνα” (“Ουκρανόψυχοι” εναντίον “Πουτινόφιλων”) ή μόνο την “μεγάλη εικόνα” (“Η Μεγάλη Σκακιέρα”, Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι) του πολέμου, φαίνεται και από τις πρόσφατες δηλώσεις του πρώην προέδρου της Ρωσίας και νυν αντιπρόεδρου του Συμβουλίου Ασφάλειας της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ.
Απευθυνόμενος στον Γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς, που κατηγόρησε τη Ρωσία ότι δεν είναι αξιόπιστος προμηθευτής φυσικού αερίου, ο Μεντβέντεφ έδωσε την παρακάτω “τηλεγραφική” απάντηση:

«Για δες, και πάλι νοιώθει προσβεβλημένος (ο Σολτς), ενώ ισχύει πως η Γερμανία: Είναι μια (απέναντι στη Ρωσία) μη φιλική χώρα, επέβαλλε κυρώσεις στο σύνολο της οικονομίας της Ρωσίας και στους πολίτες της, προμηθεύει την Ουκρανία με θανατηφόρα όπλα που στρέφονται κατά των ενόπλων δυνάμεών μας. Με άλλα λόγια (η Γερμανία) κήρυξε έναν υβριδικό πόλεμο κατά της Ρωσίας. Κατά συνέπεια η Γερμανία είναι ένας εχθρός της Ρωσίας»! Και συνέχισε με εντελώς υποτιμητικό για τη Γερμανία τρόπο: «Και αυτός ο θείος (Σολτς) απορεί που η Γερμανία έχει συγκεκριμένα μικρά προβλήματα με το φυσικό αέριο. Είναι σαν το παιδικό αστείο: Και ακόμα με βρίζουν γιατί σκάλισα με το χέρι τη μύτη μου…».

Μήνυμα στους “δεδομένους”

Βέβαια, συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τα παραπάνω, αυτό το μήνυμα δεν αφορά μόνο στη Γερμανία, αλλά λίγο-πολύ και όλους όσους “δεδομένους” ακολουθούν την Γερμανία σε αυτόν τον πόλεμο (και κατ’ επέκταση τις ΗΠΑ)  εκτιμώντας πως βρίσκονται –όπως ειπώθηκε– πάντα στο “σωστό μέρος της Ιστορίας”. Και το ερώτημα που τίθεται είναι αν η κήρυξη ενός μέχρις εσχάτων οικονομικού πολέμου ενάντια σε μια χώρα από την οποία εξαρτάσαι ενεργειακά, συνάδει όντως και με τα εθνικά σου συμφέροντα. Μια εν τοις πράγμασι κραυγαλέα αντίφαση που για πολλούς αποτελεί επιτομή του “τέλους της λογικής”, το αποτέλεσμα αποκλειστικά ιδεολογικής μονομέρειας των κρατούντων που φαίνεται πως δεν μαθαίνουν από την Ιστορία.

Εν κατακλείδι, πρόκειται για ερώτημα που πλανάται πάνω από ολόκληρη την Ευρώπη και που φέρνει το “θερμό φθινόπωρο” όντως πιο κοντά. Που πλανάται πριν από έναν κυριολεκτικά παγερό χειμώνα και μια πρωτόγνωρη ακρίβεια, η οποία θα οδηγήσει στην φτωχοποίηση εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Μπορεί, όμως, ένα “θερμό φθινόπωρο” να υποχρεώσει τους Ευρωπαίους ηγέτες να βρουν μια διέξοδο, που θα επιφέρει και το τέλος αυτής της ευρωπαϊκής αυτοκαταστροφής; Δύσκολο.

Έτσι κι αλλιώς, όμως, μετά από κάθε πόλεμο ακολουθεί το τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με στόχο πάντα μια έντιμη ειρήνη με αξιόπιστους εγγυητές, ή τουλάχιστον την κατάπαυση του πυρός. Ευχής έργον, πάντως, αυτό να γίνει το συντομότερο κι ας λένε ό,τι θέλουν όσοι με τον τρόπο τους επικροτούν τη συνέχιση του πολέμου, αδιαφορώντας εν τέλει για τις τρομακτικές επιπτώσεις του.