Απάντηση αρχαιολόγων σε πολιτικούς – «Φανταστείτε την Αριστοτέλους δίχως την Αρχαία Αγορά»

Άμεση ήταν η απάντηση της Συνεργασίας Αρχαιολόγων στις επιθέσεις πολιτικών σε βάρος αρχαιολόγων της Θεσσαλονίκης. Οι πρόσφατες δηλώσεις πολιτικών προσώπων σε βάρος στελεχών της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Θεσσαλονίκης έρχονται σε συνέχεια της συζήτησης για τις αρχαιότητες του σταθμού Βενιζέλου, την οποία άνοιξε ο πρωθυπουργός κατά την εξαγγελία της ακύρωσης μίας ήδη ειλημμένης και ισχύουσας υπουργικής απόφασης.

Όπως αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους οι αρχαιολόγοι: «Εδώ και χρόνια είναι γνωστό ότι για ορισμένους οι αρχαιότητες και οι αρχαιολόγοι εμποδίζουν την έννοια της «ανάπτυξης». Ωστόσο, εμείς καλούμε τους κύκλους που εκφράζουν αυτές τις απόψεις να διδαχθούν από την ιστορία της Θεσσαλονίκης και να απαντήσουν σε ορισμένα ερωτήματα.

»Πώς θα ήταν η σημερινή φυσιογνωμία της πόλης, εάν ο Ερνέστος Εμπράρ δεν σεβόταν τα μνημεία της –εδώ και χρόνια εγγεγραμμένα στον κατάλογο της Unesco– για τη χάραξη του πολεοδομικού σχεδίου μετά την πυρκαγιά του 1917; Τι θα συνέβαινε με την Αρχαία Αγορά, πάνω από την Πλατεία Αριστοτέλους, εάν ο Φώτιος Πέτσας, Έφορος Αρχαιοτήτων, δεν αντιστεκόταν στην ανέγερση του Δικαστικού Μεγάρου στη συγκεκριμένη περιοχή, καταφέρνοντας να την κηρύξει προστατευόμενο αρχαιολογικό χώρο μέσα στην περίοδο της δικτατορίας;

»Αυτά και άλλα παραδείγματα της συνάντησης των αρχαιοτήτων με δημόσια έργα στη Θεσσαλονίκη δείχνουν ότι η ιστορία της αρχαιολογίας σε αυτήν την πόλη ήταν και πρέπει να είναι αντίστοιχη της πλούσιας και μοναδικής μνημειακής κληρονομιάς της. Δυστυχώς, διαπιστώνουμε ότι κάποιοι έχουν τελικά μία αμφίθυμη στάση απέναντι στις αρχαιότητες, επικαλούμενοι την μεγάλη εθνική αξία τους, όταν αυτές βρίσκονται εκπατρισμένες (βλ. τα Παρθενώνεια στο Βρετανικό Μουσείο), και απαξιώνοντας τες, όταν αυτές βρίσκονται στη θέση τους (βλ. τις αρχαιότητες της Βενιζέλου).

»Καλό θα ήταν όλοι αυτοί τελικά να δώσουν μία καθαρή απάντηση: θεωρούν τους εαυτούς τους κακότυχους ως Έλληνες που η Θεσσαλονίκη υπήρξε μία ξεχωριστή πόλη κατά την Αρχαιότητα, και κυρίως την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας; Πέραν, αλλά και σε συνέχεια αυτού, εμείς τους καλούμε για μία ακόμη φορά να αφήσουν τις αρχαιότητες στην θέση τους, ως τόπους μνήμης, και να μην τις μεταχειρίζονται ως υπαίτιες για την αποτυχία κακοσχεδιασμένων «αναπτυξιακών» προγραμμάτων».