Πέθανε η Κική Δημουλά

Έφυγε από τη ζωή η μεγάλη ποιήτρια Κική Δημουλά, η οποία τις τελευταίες μέρες νοσηλευόταν μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας. Η 89χρονη Κική Δημουλά νοσηλεύτηκε τις τελευταίες μέρες μετά από ανακοπή καρδιάς, και τελικά έχασε την μάχη με τη ζωή.

Σύμφωνα με πληροφορίες κατέληξε στις 17:56, και αναμένεται το επίσημο ιατρικό ανακοινωθέν από το νοσοκομείο “Υγεία” όπου νοσηλευόταν.

Το ιατρικό ανακοινωθέν

Το ιδιωτικό θεραπευτήριο «ΥΓΕΙΑ» εξέδωσε ιατρικό ανακοινωθέν για το θάνατο της Ελληνίδας ποιήτριας Κικής Δημουλά.

«Η ακαδημαϊκός και ποιήτρια κα. Κική Δημουλά προσήλθε  στο Θεραπευτήριο ΥΓΕΙΑ στις 02/02/20 λόγω χρόνιας αναπνευστικής ανεπάρκειας. Σήμερα στις 22/02/20 και ώρα 17:56 απεβίωσε λόγω καρδιακής ανακοπής σε έδαφος σοβαρής χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας και καρδιακής ανεπάρκειας».

Ποιά ήταν η Κική Δημουλά

Γεννημένη Βασιλική Ρόδου στην Αθήνα το 1931, η ποιήτρια Κική Δημουλά, με καταγωγή από την Μεσσηνία, διορίστηκε το 1949, σε ηλικία μόλις 18 ετών, στην Τράπεζα της Ελλάδος. Ο πατέρας της έκανε χρήση του προνομίου των παλαιότερων υπαλλήλων της Τραπέζης των οποίων τα παιδιά διορίζονταν χωρίς εξετάσεις κι έτσι η νεαρή Βασιλική, όπως έχει η ίδια δηλώσει σε συνεντεύξεις της, δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να ζήσει ανέμελα φοιτητικά χρόνια όπως άλλοι συνομήλικοί της. Το 1952 παντρεύτηκε τον ποιητή και πολιτικό μηχανικό Άθω Δημουλά, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά, τον Δημήτρη (1956) και την Έλση (1957).

Η Κική -Δημουλά πλέον- συνέχισε να εργάζεται στην Τράπεζα έως το 1974. Μάλιστα, στην Τράπεζα, στο περιοδικό Κύκλος των υπαλλήλων της Τράπεζας, που άρχισε την έκδοσή του το 1961, με πρωτοβουλία του τότε Διοικητή του ιδρύματος Ξενοφώντα Ζολώτα και του Υποδιοικητή Γιάγκου Πεσμαζόγλου, υπέγραψε και τα πρώτα κείμενά της που είδαν το φως της δημοσιότητας.

Στην ποίηση εμφανίστηκε το 1952 με τη συλλογή «Ποιήματα». Έκτοτε εξέδωσε τις εξής ποιητικές συλλογές: «Έρεβος» (1956), «Ερήμην» (1958), «Επί τα ίχνη» (εύφημη μνεία της ομάδας των Δώδεκα, 1963), «Το λίγο του κόσμου» (Β’ Κρατικό Βραβείο Ποιήσεως, 1971), «Το τελευταίο σώμα μου» (1981), «Χαίρε ποτέ» (Κρατικό Βραβείο Ποιήσεως, 1988), «Η εφηβεία της λήθης» (Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη, 1994), «Ενός λεπτού μαζί» (1998), «Ήχος απομακρύνσεων» (2001), «Εκτός σχεδίου» (2004), «Χλόη θερμοκηπίου» (2005), «Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως» (2007), καθώς και τη συγκεντρωτική έκδοση «Ποιήματα» (1998). Πεζά κείμενα και ομιλίες: «Ο φιλοπαίγμων μύθος» (2003), «Εκτός σχεδίου» (2004), «Έρανος σκέψεων» (2009), «Εύρετρα» (2010). Ανθολογία μεταφρασμένων ποιημάτων υπό τον τίτλο «The Brazen Plagiarist» (έκδοση Yale University Press, 2012). Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, σουηδικά, ιταλικά και ισπανικά.

Το 2001 της απονεμήθηκε το Αριστείο των Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου της, και Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Τιμής, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο. Από το 2020 είναι τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Τον Μάρτιο του 2010 η Association Capitale Européenne des Littératures την  τίμησε με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας στο πλαίσιο της πέμπτης Ευρωπαϊκής Συνάντησης Λογοτεχνίας. Την ίδια χρονιά, τιμήθηκε για τον σύνολο του έργου της με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας.

Το 2015 αναγορεύτηκε σε επίτιμη διδάκτορα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ποιήματα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ισπανικά, τα ιταλικά, τα πολωνικά, τα βουλγαρικά, τα γερμανικά και τα σουηδικά.