Σουδάν: Ο στρατός θέλει Ισλάμ και σαρία…

Το Μεταβατικό Στρατιωτικό Συμβούλιο του Σουδάν ανακοίνωσε ότι η σαρία, ο ισλαμικός νόμος, θα πρέπει να παραμείνει η βάση της νέας νομοθεσίας της χώρας, επικρίνοντας τους επικεφαλής της πολιτικής αντιπολίτευσης ότι παρέλειψαν να την περιλάβουν στον κατάλογο με τις προτάσεις τους για τη μεταβατική περίοδο.

Την προηγούμενη εβδομάδα οι επικεφαλής των διαδηλωτών παρέδωσαν στα δέκα μέλη του Μεταβατικού Στρατιωτικού Συμβουλίου τις προτάσεις τους για τη μορφή που επιθυμούν να έχουν οι θεσμοί στη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου. Στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου από το Χαρτούμ ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου, ο στρατηγός Σαμσεντίν Καμπάσι, δήλωσε ότι το σώμα συμφωνεί με τις περισσότερες προτάσεις, όμως έχει «πολλές επιφυλάξεις» για άλλες.

Αναφέρθηκε συγκεκριμένα στην απουσία αναφοράς στη σαρία, η οποία ήταν η βάση της νομοθεσίας του Σουδάν υπό το καθεστώς του προέδρου Όμαρ αλ Μπεσίρ. «Η διακήρυξη παρέλειψε να αναφερθεί στις πηγές της νομοθεσίας και ο ισλαμικός νόμος της σαρίας και η παράδοση θα πρέπει να είναι οι πηγές της», τόνισε ο Καμπάσι.

Υπό τον Μπασίρ η εφαρμογή της σαρίας οδήγησε στη μαστίγωση πολλών γυναικών που κατηγορήθηκαν για «ανάρμοστη συμπεριφορά», σύμφωνα με υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το Μεταβατικό Στρατιωτικό Συμβούλιο ανέλαβε την εξουσία μετά την εκδίωξη του Μπασίρ στις 11 Απριλίου, έπειτα από έναν μήνα αντικυβερνητικών διαδηλώσεων.

Εξάλλου ο στρατηγός Καμπάσι επεσήμανε ότι η εξουσία για την κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης στη χώρα θα πρέπει να εναπόκειται σε «ένα κυρίαρχο συμβούλιο» και όχι στο υπουργικό συμβούλιο όπως πρότειναν οι επικεφαλής των διαδηλωτών. Επιπλέον η μεταβατική περίοδος θα πρέπει να διαρκέσει δύο χρόνια και όχι τέσσερα. Σύμφωνα με τον Καμπάσι, η σύσταση αυτού του «κυρίαρχου συμβουλίου» δεν έχει συζητηθεί ακόμη με την Ένωση για την Ελευθερία και την Αλλαγή της αντιπολίτευσης.

Το Μεταβατικό Στρατιωτικό Συμβούλιο και η Ένωση για την Ελευθερία και την Αλλαγή διαφωνούν για τη σύσταση του συμβουλίου αυτού, με την Ένωση να απαιτεί η πλειοψηφία των μελών του να είναι πολίτες και τους στρατηγούς να επιθυμούν να διατηρήσουν το πάνω χέρι.