Με φωτιά και τσεκούρι κατά Ιμπραήμ και “Νενέκων”

Ο Αιγύπτιος Ιμπραήμ πασάς από τη στιγμή που πάτησε και πάλι το πόδι του στην Πελοπόννησο φάνηκε αποφασισμένος να τσακίσει την επανάσταση με κάθε τρόπο. Αφού απέτυχε με τα όπλα άρχισε να αλλάζει τακτική επιχειρώντας να κερδίσει τους αποκαμωμένους Έλληνες. Ο στρατός του περιόρισε το καταστροφικό του έργο και τις αρπαγές. Σε αντάλλαγμα ζητούσε από τους Έλληνες να “προσκυνήσουν” δηλαδή να υποταχθούν ξανά.

Πολλοί αρχίζουν να “προσκυνούν” να υποτάσσονται δηλαδή στους Τούρκους και τους συμμάχους τους. Το κακό του προσκυνήματος πήρε μεγάλες διαστάσει. Οι δε προσκυνημένοι έφτασαν στο σημείο να συγκροτήσουν σώμα 2.000 ανδρών το οποίο πολέμησε κατά των επαναστατημένων Ελλήνων. Στην κρίσιμη εκείνη στιγμή η Ελλάδα ήταν τυχερή που είχε έναν Κολοκοτρώνη.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης έλαβε άμεσα μέτρα κατά του προσκυνήματος και των προσκυνημένων. «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» ήταν το σύνθημά του. Περιόδευε στα χωριά, μιλούσε τους Έλληνες, τους εμψύχωνε και να χρειαζόταν τους απειλούσε. «Δώστε μου τα προσκυνοχάρτια του Μπραίμη να σας δώσω του έθνους», έλεγε. Αλοίμονο  στα χωριά που προσκυνούσαν. «Από το ένα μέρος θα βγαίνουν οι αραπάδες, από το άλλο θα μπαίνω εγώ και θα ρημάζω», απειλούσε.

Ο Ιμπραήμ όταν είδε ότι ο Κολοκοτρώνης με το σθένος του και την αποφασιστικότητά του περιόρισε το κακό με το προσκύνημα, προσπάθησε αρχικά να τον δολοφονήσει. Πλήρωσε έναν “Έλληνα” ο οποίος δέχτηκε να σκοτώσει τον Γέρο. Ο Κολοκοτρώνης όμως το έμαθε, το έπιασε και τον κρέμασε σε ένα δέντρο. Στον λαιμό του, του κρέμασε μια πινακίδα που έγραφε: «Αυτό κερδίζει όποιος γίνεται προδότης της πατρίδος του».

Ήττες Ιμπραήμ

Ο Ιμπραήμ δεν απογοητεύτηκε. Επιχείρησε να καταλάβει το Μέγα Σπήλαιο, που δε προσκυνούσε, αλλά ο Κολοκοτρώνης είχε φροντίσει να ενισχύσει τη μονή και η επίθεση αποκρούστηκε. Στο μεταξύ ο Ιμπραήμ σκέφτηκε να υποτάξει τη Μάνη. Αν οι πιο σκληροτράχηλοι πολεμιστές στο Μωριά υποτάσσονταν, σκέφτηκε, σίγουρα θα υποτάσσονταν και οι άλλοι.

Και στις δύο εκστρατείες όμως που επιχείρησε ηττήθηκε κατά κράτος. Τότε βάλθηκε να “προσκυνήσει” οριστικά την Μεσσηνία. Ο Κολοκοτρώνης όμως έμαθε τα σχέδια του και το πρόλαβε. Τότε ο Ιμπραήμ, όταν είδε οριστικά τα σχέδια του να καταρρέουν οργίστηκε τόσο που εξαπέλυσε τις καταστροφικότερες επιδρομές του σε όλο το Μωριά. Στην Μεσσηνία οι Αιγύπτιοι έκαψαν τα σπίτια, έκοψαν ή ξερίζωσαν τα δέντρα, σκότωσαν τα ζώα, τίποτα δεν άφησαν όρθιο. Παρόμοια έκαναν και στην Κυνουρία και στην Κορινθία.

Ο Κολοκοτρώνης έστειλε τότε μια επιστολή στον Ιμπραήμ. «Το δίκαιο του πολέμου είναι να τα βάνης με τους ανθρώπους και όχι με τα δέντρα. Γιατί τα άψυχα δέντρα δεν εναντιώνονται. Όχι τα σπίτια που μας έκαψες, αλλά τίποτα να μην μείνει, εμείς δεν προσκυνάμε. Μόνο ένας Έλληνας να μείνει ζωντανός θα σε πολεμάει και μην ελπίζεις ότι θα κάμεις δική στου τη γη που μας άφησαν τα γονικά μας», του έγραφε.

Ο ρόλος του Κολοκοτρώνη

Ο Ιμπραήμ συνέχισε πάντως το καταστροφικό του έργο και ο Κολοκοτρώνης τον κλεφτοπόλεμο. Ο Ιμπραήμ σταδιακά άρχισε να αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα. Ο Γέρος δεν τον άφηνε “σε χλωρό κλαρί”. Κινούνταν συνέχεια, χτυπούσε και έφευγε. Οι προσκυνημένοι – με κύριο εκπρόσωπο τον διαβόητο Δημήτρη Νενέκο – τσάκισαν πρώτοι. Οι Αιγύπτιοι ακολούθησαν. Χωρίς να διακινδυνεύει σε ανοικτές μάχες ο Κολοκοτρώνης κατάφερε να περιορίσει τον Ιμπραήμ.

Εξάλλου είχε ήδη υπογραφεί το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, μεταξύ Βρετανίας, Γαλλίας και Ρωσίας, το οποίο έθετε τις βάσεις της ελληνικής ανεξαρτησίας. Οι Μεγάλες Δυνάμεις έστειλαν μοίρες του στόλου τους στην Ελλάδα και ακολούθησε η ναυμαχία του Ναβαρίνου που θεμελίωσε την ελληνική ανεξαρτησία.