Το άγγιγμα του Μίδα

Ο χρυσός ξεπέρασε τα 2.000 δολάρια την ουγγιά και ο άργυρος τα 25, ανατιμηθείς 2% ο πρώτος και 4,5% ο δεύτερος μέσα σε μία ημέρα (3.3.23), που ’ναι ρεκόρ της 25ετίας.Το γεγονός του νέου αγγίγματος του Μίδα αποδόθηκε από τους Reuters στην διεθνή οικονομική αναταραχή του τελευταίου 30ημέρου, οπότε εκτός από την κατάρρευση πέντε αμερικανικών τραπεζών και της Credit Suisse, είχαμε και την αύξηση της τιμής του πετρελαίου, κατόπιν της περικοπής της παραγωγής των χωρών του ΟΠΕΚ κατά 1.000.000 βαρέλια ημερησίως και μικρά πτώση του δολαρίου.

Οι διεθνείς επενδυτές ανησύχησαν εκ της υποχωρήσεως της ισοτιμίας του δολαρίου, παρά την άνοδο των επιτοκίων, στράφηκαν δε στα πολύτιμα μέταλλα, χρυσόν κι άργυρον, ως κλασσικά καταφύγια της αποθησαυρίσεως πλούτου, με αποτέλεσμα την ανατίμηση του μεν πρώτου στα 2.040,5 $/ΟΖ, του δε ασημιού στα 25,95 $/ΟΖ. Συνέβαλαν στο κλίμα ανησυχίας οι δηλώσεις του διευθύνοντος την αμερικανική τράπεζα Chase JP Morgan,Τζέιμι Ντίμον, ότι η τραπεζική κρίσις δεν έχει παρέλθει ακόμη ολοκληρωτικά, παρά τις επεμβάσεις του FED και της υπουργού Οικονομικών Γέλεν των ΗΠΑ.

Υποδαύλησαν επίσης τους φόβους των επενδυτών ότι θ’ ακουσθούν κι άλλα “κανόνια” στον τραπεζικό τομέα, ο γνωστός ως “Κασσάνδρα” οικονομολόγος Ρούμπιν που εχρησμοδότησε – όχι άπαξ του έτους ως η Πυθία, αλλά συχνότερα – την καταστροφή της αμερικανικής οικονομίας. Που μ’ όλα ταύτα όλο επεκτείνεται και ποτέ δεν σταματά να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, αν και με μικρότερο ρυθμό από εχθές – προάγγελο υφέσεως στις ΗΠΑ; Όχι, μάλλον ανασχέσεως της ανοδικής τάσεως των επιτοκίων.

Λογικό επόμενο

Η πραγματικότητα είναι ότι η τιμή του χρυσού είχε μείνει πίσω στις αναπροσαρμογές που επιβάλλει η αιτιώδης συνάφεια των πληθωριστικών πιέσεων κι οι εύλογοι συσχετισμοί της. Όταν η συνολική ποσότητα χρήματος της παγκοσμίου οικονομίας αυξάνει από την συσσώρευση δημοσίου χρέους και πολεμικά γεγονότα, όπως στην Ουκρανία διαταράσσουν την ισορροπία δυνάμεως, παγκόσμιες σταθερές όπως ο χρυσός, τα επιτόκια, οι ισοτιμίες των νομισμάτων και το πετρέλαιο (λιγότερο) αναζητούν νέα σημεία ισορροπίας. Νέα επίπεδα σχέσεων διαμορφώνονται μεταξύ επενδυτικών αγαθών. Όταν οι μετοχές πέφτουν στην Wall Street, όπως τώρα, είναι μοιραίο να ανατιμώνται τ’ άλλα επενδυτικά αγαθά, πολύτιμα μέταλλα, ακίνητα και έργα τέχνης.

Σε μία νέα περίοδο αυξήσεως του πληθωρισμού, όπως αυτή που διανύουμε, δεν είναι παράδοξη η ανατίμηση του χρυσού. Το αντίθετο θα ήταν δυσεξήγητο. Εν τούτοις, ο χρυσός έχει τα μειονεκτήματα του: πλην των φυλάκτρων και περιοδικής καταπιέσεως του απ’ το καρτέλ των Κεντρικών Τραπεζών άλλη πρόσοδο δεν έχει κι είναι καταδικασμένος να υστερεί των άλλων επενδύσεων, μέχρις ότου η αγορά αφυπνισθεί από την καθυστέρηση της τιμής του και τον ανατιμήσει.

Ο χρυσός είναι η αδυναμία των κεντρικών τραπεζιτών που τον χειραγωγούν όπως ο Μίδας –κυριολεκτικώς. Η υπερβολική πίστη στον χρυσό συνοδεύεται από την κατάρα του Μίδα, θρυλικού βασιλέως της Φρυγίας περί το 700 πΧ, που κόντεψε να πεθάνει από ασιτία αφού ό,τι έπιανε γινόταν το κίτρινο-απαστράπτον μέταλλο. Κατά σωτήριαν σύστασιν του θεού Διονύσου, δια ν’ απαλλαγεί της κατάρας, ο Μίδας ελούσθη στον ποταμόν Πακτωλόν, όστις έκτοτε φέρει ψήγματα χρυσού. Μύθος μεν, αλλά μεταφορικόν μήνυμα δια τους αγγίζοντας τον χρυσόν…