Παρίσι και επανάσταση πάνε μαζί…

Όπως η Πόρσε 911 είναι το αυτοκίνητο “βασιλιάς των βασιλιάδων” έτσι και το Παρίσι, είναι το ίδιο για τις πόλεις. Ο Καστοριάδης στην πόλη αυτή μεγαλούργησε και τάχθηκε εναντίον του καπιταλισμού. Το Παρίσι έδωσε πολλές επαναστάσεις, η γειτονική Γερμανία ποτέ, ούτε μία. Θα ξεκινήσει στο Παρίσι μία ακόμη επανάσταση και αυτή τη φορά, θα είναι εναντίον του καπιταλισμού;

Η Γαλλία είναι παράδεισος και, δεν “έχει ούτε γκρινιάρηδες ούτε αχάριστους”, όπως είπε πρόσφατα μία Ελληνίδα συγγραφέας στο Πρώτο Θέμα. Μπορεί η elite του πνεύματος, να αφουγκραστεί την κοινωνία ως “αλήτ”; Είναι πιθανό. Η Γαλλία συμβολίζει το φαντασιακό της επανάστασης. Σαφώς, οι εικόνες σύγκρουσης μεταξύ των αστυνομικών και των διαδηλωτών και τα πλάνα χάους, με city riots, με πυρπολήσεις σκουπιδιών, με εισβολή στα κεντρικά γραφεία της Louis Vuitton στο Παρίσι, σπάσιμο τζαμιών, και λεηλασίες που δείχνει η τηλεόραση δεν βοηθούν καθόλου. Τα συνδικάτα θέλουν να έχουν λόγο, όπως άλλωστε και ο πρόεδρος Μακρόν δεν θέλει να αποδυναμωθεί τελείως.

Θα την ακουμπούσε την Αμερική μια τέτοια επανάσταση; Οι Αμερικανοί που νυχθημερόν κρυφοκοιτάνε την Ευρώπη, παρατηρούν με ανοιχτό το στόμα. Σαφώς είναι καιρός να εισάγει κάτι και η Αμερική. Οι κοινωνικές ανισότητες δεν έχουν προηγούμενο. Καπιταλισμός είναι αυτός και το μεγάλο παιγνίδι με τις τράπεζες που καταρρέουν και την βάρβαρη ανακατανομή του πλούτου είναι εν εξελίξει. Πώς συμβαίνει και το εμφιαλωμένο νερό να είναι πιο ακριβό από το γάλα και στις δύο άκρες του Ατλαντικού; Έτσι οι Γάλλοι ξεσηκώνονται, και αυτό που ζητάνε δεν είναι ούτε ασήμαντο, ούτε λάθος. Είναι άκρως σημαντικό, και είναι ο αγώνας του γαλλικού λαού ενάντια στην επιβολή-αύξηση των συνταξιοδοτικών ορίων.

Αν το όριο είναι στα 62 χρόνια (που είναι το συντομότερο που κάποιος μπορεί να συνταξιοδοτηθεί χωρίς μειώσεις, με την προϋπόθεση να έχει εργαστεί επί 45 χρόνια) ή, αυτό να μεταφερθεί στα 64… Βέβαια, η αλλαγή στο συνταξιοδοτικό πέρασε παρακάμπτοντας το Γαλλικό Κοινοβούλιο. Στον καπιταλιστικό παράδεισο της γειτονικής Ολλανδίας η ηλικία συνταξιοδότησης είναι τα 69 χρόνια! Οι δε Έλληνες, βγαίνουν σε σύνταξη στα 67 χρόνια από τα 65 που ήταν νωρίτερα.

“Φορολογείστε τους δισεκατομμυριούχους”!

Όλες οι δουλειές είναι για να σε “δεσμεύον μέσα στον αστικό βίο”. «Με τόση τεχνολογία ο άνθρωπος δεν θα έπρεπε να δουλεύει καθόλου» μού επεσήμανε ένας φίλος από το Τεννεσί, ίσως, με κάποια δόση υπερβολής. Και αν, ας πούμε, ότι είναι αδήριτη ανάγκη να δουλεύει, ας σταματήσει νωρίτερα. Έτσι δεν είναι; Κάποιος άμυαλος θα πει, “ναι μα, οι άνθρωποι σήμερα είναι καρακοζώητοι και ζούνε περισσότερο από ότι πριν από πενήντα χρόνια”. Μα αυτό είναι μεγάλη χαρά, και οι Γάλλοι διαδηλωτές απάντησαν ευθέως με το σύνθημα «φορολογείστε τους δισεκατομμυριούχους». To είπε και εκκεντρικά, ο Fabien Villedieu στο Associated Press «η LVMH θα μπορούσε να μειώσει όλες τις τρύπες» (είναι η parent company της Louis Vuitton).

Θα πιάσουν οι Γάλλοι τον ταύρο από τα κέρατα; Όχι ακριβώς, αλλά ο καπιταλισμός αρχίζει να τρέμει και να φουσκώνει σαν την παχιά γαλοπούλα που κουτσαίνει. Η ταφόπλακα ίσως είναι προ των πυλών! Ταυτόχρονα, καμία προοδευτική συμπεριφορά και ρητορική από την αξιότιμη συγγραφέα, είναι σαν να πιάνει μάλιστα και το μαύρο φτυάρι. Οι εργάτες έχτισαν τον κόσμο και όχι οι συγγραφείς… Μα σχεδόν πάντα, οι διανοούμενοι, δεν κάνουν λάθος όταν καλούνται να σκανάρουν την κοινωνία και να μιλήσουν για αυτήν; Ο Σαρτρ ύμνησε το θλιβερό σοβιετικό μοντέλο και ο “παντογνώστης” Φουκό υποστήριξε την Επανάσταση στο Ιράν.

Οι δρόμοι του Παρισιού από το 1789 με την Γαλλική Επανάσταση, το 1871, μέχρι το 1968, και μέχρι τις μέρες μας, έχουν αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο. Πρέπει ο κόσμος να αλλάξει περαιτέρω; Σαφώς και ναι, γιατί ο καπιταλισμός σηκώνει κεφάλι δίπλα στην πολύπλευρη κρίση, που είναι ταυτόχρονα: οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή, και επισιτιστική.

Το συνταξιοδοτικό είναι η αφορμή

Η αλλαγή στο όριο συνταξιοδότησης είναι η αφορμή. Πολλά έπονται. Η γροθιά ενάντια στον καπιταλισμό πρέπει να σηκωθεί πριν να είναι πολύ αργά. Ας σηκωθεί λοιπόν η γροθιά στην ομορφότερη πόλη του κόσμου. Γιατί σε λίγο, από την κλιματική αλλαγή, δεν θα βλέπουμε ούτε πουλί να πετάει ελεύθερο στον ουρανό! Ο καπιταλισμός παντού δουλεύει για τους λίγους, η Νορβηγία ίσως να είναι η μόνη εξαίρεση. Το μόνο καλό που θα έχουμε να θυμόμαστε από τον καπιταλισμό είναι η αύξηση του προσδόκιμου ορίου ζωής.

Η αποκλιμάκωση της βίας είναι ένα ζητούμενο στο Παρίσι και έχει και βαρυσήμαντες “ιστορικές καταβολές”, και το ζητούμενο αυτό, έχει εγγραφεί μέσα στο ατομικό και το συλλογικό φαντασιακό των Παριζιάνων. Το Παρίσι έχει ζήσει, δυστυχώς, και εικόνες με κρεμάλες στο παρελθόν. Ένας Γάλλος βουλευτής μάλιστα κατήγγειλε το γκράφιτι με την εικόνα κρεμάλας που βρήκε στο γραφείο του… Ταυτόχρονα, δεν είναι υπερβολή που διάφορες ΜΚΟ, όπως η Διεθνής Αμνηστία, κατηγορούν την κυβέρνηση για υπερβολική χρήση βίας και τις συλλήψεις εκατοντάδων πολιτών κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων. Το κράτος έχει το μονοπώλιο στους μηχανισμούς καταστολής και τους χρησιμοποιεί απλόχερα…

Vive la France! Μήπως το Παρίσι μαζί και με την πνευματική παρακαταθήκη του Καστοριάδη πάντα, είναι μία Πόρσε χωρίς φρένα; (Όπως λέει και το τραγούδι που είναι στη μόδα.)