Πως η Αννίτα Δημητρίου τραβάει το χαλί στον πρόεδρο Χριστοδουλίδη

Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης θα συναντηθεί με τον Γάλλο ομόλογό του, Εμανουέλ Μακρόν, σήμερα στο Παρίσι για να εξηγήσει την πρωτοβουλία του για την εμπλοκή της ΕΕ στο Κυπριακό. Θα ακολουθήσει, αργότερα αυτό τον μήνα ταξίδι στο Βερολίνο του Χριστοδουλίδη, για να συναντήσει τον καγκελάριο Όλαφ Σόλτς. Επιδιώκει, όπως αναφέρθηκε, να πείσει τους βασικούς παίκτες της ΕΕ για την ανάγκη μιας ενεργούς ανάμιξης της Ένωσης, αξιοποιώντας εργαλεία, που ενδεχομένως θα οδηγήσουν την Άγκυρα να αλλάξει στάση.

Το περασμένο Σάββατο, λίγα 24ωρα πριν από το ταξίδι του Προέδρου στο Παρίσι, η Πρόεδρος του ΔΗΣΥ και Πρόεδρος της Βουλής, Αννίτα Δημητρίου, από το βήμα του παγκυπρίου συνεδρίου του κόμματος, υπονόμευσε αυτή την προσπάθεια. Θέλησε να στείλει μήνυμα πως έχει αμφιβολίες για την ειλικρίνεια των προθέσεων της Λευκωσίας. Όπως γινόταν και προεκλογικά. Είπε, λοιπόν, ότι  «δεν θα γίνει αποδεκτό να χρησιμοποιηθεί η ΕΕ ως άλλοθι για περαιτέρω αδράνεια. Ως πρόσχημα για τη μονιμοποίηση της κατοχής. Δεν θα γίνει αποδεκτό να επιχειρήσουμε, ή να δώσουμε την εντύπωση ότι επιχειρούμε, να υποβαθμίσουμε τον πρωταρχικό ρόλο του ΟΗΕ στην διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού ή να εκφύγουμε του πλαισίου που έχει συμφωνηθεί».

Βεβαίως, όπως συνηθίζεται στην Κύπρο, επιχειρείται αποδόμηση μιας πρωτοβουλίας, μιας πρότασης, αλλά δεν προτείνεται εναλλακτική επιλογή. Η κ. Δημητρίου, υιοθετώντας μια γενικόλογη ρητορική είπε τα γνωστά και τα επαναλαμβανόμενα. “Πρότεινε” να αναληφθούν πρωτοβουλίες «και να απευθυνθούμε προς τη Διεθνή Κοινότητα. Με τρόπο που ν’ αυξάνει την αξιοπιστία μας και να πείθει και τον πλέον κακόπιστο κριτή ότι έχουμε ειλικρινή βούληση για επανέναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων και επίτευξη συνολικής λύσης».

Δηλαδή; Πρέπει να πείσουμε εμείς για την αξιοπιστία μας και όχι η κατοχική Τουρκία, η οποία αξιώνει εκ προοιμίου αναγνώριση για να προσέλθει σε διάλογο; Ποιόν εξυπηρετεί να αιωρείται ένα σύννεφο πάνω από τη χώρα ότι δεν είναι αξιόπιστη; Και για να αποκτηθεί η αξιοπιστία τι πρέπει να γίνει ή τι… οφείλει να δώσει η Λευκωσία, ώστε να αποκτήσει πιστοποιητικό “καλού παιδιού”;

Πάντως, η Πρόεδρος του ΔΗΣΥ, βρισκόμενη στις Βρυξέλλες τον περασμένο Μάρτιο, στην πρώτη “συνύπαρξη” της με τον Νίκο Χριστοδουλίδη στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, κλήθηκε από το Euronews και την Μαρία Ψαρά, να τοποθετηθεί στην πρόταση του Προέδρου και είπε πως «μόνο θετικά μπορεί να χαρακτηριστεί και να αντιμετωπιστεί. Βεβαίως αυτό που σημειώνουμε είναι ότι πρέπει το συγκεκριμένο να μην λειτουργεί ως προϋπόθεση, αλλά ως καταλύτης. Αναμένουμε την ενημέρωση και βεβαίως εκεί θα είμαστε να στηρίξουμε μια τέτοια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση». Η κ. Δημητρίου άλλα έλεγε στις Βρυξέλλες και διαφορετικά στο κομματικό συνέδριο. Στην ΕΕ κινείται στο κλίμα των Βρυξελλών. Στο κόμμα με το ρεύμα που διαμορφώνεται μεταξύ των στελεχών. Με τους ψηφοφόρους του κόμματος πότε θα εναρμονιστεί;

Να μην σταθούμε, όμως, μόνο στα επικοινωνιακά, στα οποία αρέσκεται η Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού. Ούτε στις “παραστάσεις” με… ηρωικές αντιπαραθέσεις με Τούρκους αξιωματούχους, που ειρήσθω εν παρόδω δεν αφορούν την ουσία, αλλά το δικό της προσωπικό προφίλ. Το ζητούμενο είναι το τι μέλλει γενέσθαι στο Κυπριακό. Έχουμε από την μια ενώπιον μας την τουρκική αξίωση για αναγνώριση της κυριαρχικής ισότητας και του ίσου διεθνούς καθεστώτος, πριν καν ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις και από την άλλη μια προσπάθεια, που ενδεχομένως να δημιουργήσει προϋποθέσεις να αλλάξει η κατοχική δύναμη τη στάση της. Δεν υπάρχει κανείς, ο οποίος μπορεί να υποστηρίξει με βεβαιότητα ότι η πρωτοβουλία Χριστοδουλίδη θα αποδώσει.

Πρόκειται για ένα δύσκολο εγχείρημα, το οποίο ενδεχομένως να αποδειχθεί στην πορεία ανέφικτο. Πρόκειται για μια προσπάθεια, που  κατά την άποψη μου εμπεριέχει ρίσκο, όμως πιθανόν σε αυτή τη φάση να προσφέρει, μια διέξοδο και επιχειρεί να αντιμετωπίσει τα όσα αξιώνει η κατοχική Τουρκία. Ακόμη και να διαφωνεί κανείς, αναμένει να… περπατήσει η πρωτοβουλία και μετά να κρίνει. Η απραξία και η αδράνεια είναι προνόμιο εκείνων, που περιμένουν το θαύμα, ότι θα αλλάξει αίφνις η κατοχική Τουρκία.