Ας το καταλάβουν ότι η Ευρώπη τελειώνει στην Ελλάδα

Ο απερχόμενος πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε χθες στο πρακτορείο Bloomberg, ότι «θ’ αποδεχθεί» το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής στην Τουρκία, αντιδρώντας στις αιτιάσεις της αντιπολίτευσης και διεθνών παρατηρητών πώς μέλη τις κυβερνήσεως του είναι απρόθυμα να παραδώσουν την εξουσία, σε περίπτωση ήττας του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ.

«Θα δεχθώ το εκλογικό αποτέλεσμα οιονδήποτε κι αν είναι ως νόμιμο και θα πράξω οτιδήποτε απαιτεί η δημοκρατία», ανέφερε σχετικώς ο Ερντογάν. Ο οποίος σημειωτέον θεωρείται δεύτερος, μετά τον Κεμάλ “Ατατούρκ”, αναμορφωτής της Τουρκίας από το 1923 αλλ’ όπως κι εκείνος, απέτυχε να εξευρωπαϊσει την Τουρκία. Εις οιανδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, σήμερον, η ανωτέρω δήλωση του Ερντογάν θα θεωρείτο αυτονόητη – “δημοκρατία” σημαίνει σεβαστή η ελεύθερη βούληση των ψηφοφόρων.

Στην Τουρκία, όμως, αποτελεί κανόνα μόνον όταν εξυπηρετεί την εκάστοτε κυβέρνηση. Δευτερευόντως, η κρατική διοίκηση στην Ευρώπη δεν έχει ίδια συμφέροντα ή και δική της άποψη περί της αξίας των δημοκρατικών κανόνων όπως στην Τουρκία, όπου αποτελεί το “βαθύ κράτος”, επηρεάζοντας ακόμη και την εξωτερική πολιτική της χώρας.

Απουσιάζει επίσης η ουσιαστική διαφοροποίηση της αντιπολίτευσης επί της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας, ήδη από της εποχής της συμφωνίας της Λωζάννης έως σήμερα, να δέχεται τα συμφωνηθέντα τότε από τον “νικητή” Κεμάλ. Προτού καν στεγνώσει η μελάνη των υπογραφών της διεθνούς αυτής συνθήκης, η τουρκική διοίκηση άρχισε να την παραβιάζει ιδίως έναντι των Χριστιανών – όσων τελικώς απέμειναν στην Τουρκία μετά τους διωγμούς και τις γενοκτονίες. Παράδειγμα, οι Αρμένιοι κι η εξόντωση της Ελληνικής κοινότητος εις Ίμβρο και Τένεδο και στη Κωσταντινούπολη το 1955.

Την τωρινή παράλογη κι ανιστόρητη αξίωση αφοπλισμού των Αιγαιακών ελληνικών νήσων δεν την επινόησε ο Ερντογάν, αλλά το εφηύρε ο διεκδικητής της τουρκικής προεδρίας, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου – προς μεγάλη αμηχανία των φιλοτούρκων Ελληνικών “δοχείων σκέψεως” κι εφημεριδογράφων, στερουμένων ιστορικού ερείσματος.

“Στρουθοκαμηλίζουν” τα δυτικά κοινοβούλια

Τα δυτικά ανακτοβούλια, εξ’ άλλου, “στρουθοκαμηλίζουν” κατ’ εξακολούθηση όταν βλέπουν την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία και αποφεύγουν να καταδικάσουν την τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου, χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Ιδίως στην… “φιλελεύθερη” Βρετανία που εξύφανε και το παράνομο σχέδιο Ανάν, το οποίο στόχευε να καταστήσει την Κυπριακή Δημοκρατία τουρκικό προτεκτοράτο.

Έτερον, εκάτερον ότι το σχέδιο Ανάν έτυχε υποστηρίξεως ολίγων κεντρομόλων Ελλήνων που δεν συμμερίζονται τον ρόλο του Ελληνισμού ως “μαίας” των δημοκρατικών αξιών. Εν τούτοις, το παράδοξο είναι ότι o Ελληνισμός διαθέτει τρείς δημοκρατικούς πυλώνες: την Ελλάδα, την Κύπρο και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, των οποίων τ’ όνομα όλο και περισσότερο ακούγεται στην υφήλιο.

Αντιθέτως, η Τουρκία βυθίζεται στην εμφύλια εσωστρέφεια, αναιρεί το διεθνές δίκαιο των θαλασσών του ΟΗΕ, δεν συμμορφούται προς τις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ, όσον αφορά στο πρόβλημα των ρωσικών πυραύλων S-400 και της εισδοχής της Σουηδίας στη βορειοατλαντική συμμαχία, αμφισβητεί την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, Συρίας, Αρμενίας και έχει κυρίαρχες βλέψεις στο Αιγαίον πέλαγος, στην Μεσόγειο Θάλασσα, στην Αφρική και προσεχώς στην κεντρώα Ασία.

Ανεξαρτήτως του εξαγομένου από τις τουρκικές εκλογές, το συμπέρασμα είναι ότι τα σύνορα της Ευρώπης προς ανατολάς αρχίζουν και τελειώνουν στην Ελλάδα. Μία μικρά μεν χώρα που όμως συνεχώς εξευρωπαΐζεται εν αντιθεέσει προς την Τουρκία. Θα πάρει ωστόσο κάποιον χρόνο να το εννοήσουν οι δυτικοί… οικονομησάριοι κι οι μεμψίμοιροι Έλληνες ψηφοφόροι, στις βουλευτικές εκλογές, στου Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης.