Γιατί στέλνει νέα κύματα εποίκων στα κατεχόμενα η Τουρκία

Η μεταφορά νέων εποίκων στα κατεχόμενα γίνεται τα τελευταία χρόνια πιο συστηματικά και μεθοδευμένα από την Άγκυρα και συνδέεται με ένα διαχρονικό σχεδιασμό για τον πλήρη έλεγχο του νησιού. Κι αυτό, σύμφωνα με τους τουρκικούς σχεδιασμούς, μπορεί να γίνει και με τον πληθυσμιακό έλεγχο, επενδύοντας στο δημογραφικό, μέσω του οποίου θα επιβληθούν τετελεσμένα. 

Αρμόδιες πηγές ανέφεραν πως η Κυπριακή Δημοκρατία παρακολουθεί από κοντά και με έντονη ανησυχία τα όσα γίνονται τα τελευταία χρόνια- ειδικά την τελευταία περίοδο- από τουρκικής πλευράς. Διαπιστώνεται πως μετά από μια περίοδο μείωσης της ροής εποίκων, είναι σαφές πως τώρα υπάρχει επάνοδος στην πρακτική της καθόδου χιλιάδων υπηκόων από την Τουρκία για εγκατάσταση στα κατεχόμενα. Ρόλο συντονιστή έχει η λεγόμενη πρεσβεία της Τουρκίας στην κατεχόμενη περιοχή, η οποία αναλαμβάνει τα όσα πρακτικά ζητήματα προκύπτουν από την αναχώρησή τους μέχρι και την εγκατάσταση.

Είναι σαφές πως η ανατροπή του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού γενικά, αλλά και ειδικά στα κατεχόμενα, συνδέεται και με την πολιτική των δυο κρατών και γενικά με τη λίστα αξιώσεων της τουρκικής πλευράς, που αφορά την αναγνώριση των τετελεσμένων. Η ενίσχυση της τουρκικής παρουσίας στα κατεχόμενα, θεωρείται εργαλείο επίτευξης των στόχων και τούτο επιτυγχάνεται βαθμηδόν.

Με αφορμή τον πρώτο γύρο των τουρκικών εκλογών, στις 14 Μαΐου 2023, επιβεβαιώθηκε, μέσα από τους εγγεγραμμένους ψηφοφόρους, ότι υπήρξε μια αύξηση των εποίκων. Σε αυτές τις εκλογές, οι εγγραμμένοι ψηφοφόροι ήταν 140.111. Στις αντίστοιχες εκλογές που διεξήχθησαν στην Τουρκία το 2018, οι ψηφοφόροι στα κατεχόμενα ήταν 106.446. Υπήρξε, δηλαδή, μια αύξηση της τάξης των 39.769. Οι αριθμοί αυτοί αφορούν όσους έχουν την τουρκική υπηκοότητα. Τη διπλή “υπηκοότητα” έχει ένας αριθμός, κυρίως πρώτης γενιάς, εποίκων.

Σημειώνεται συναφώς ότι μετά τους φονικούς σεισμούς του περασμένου Φεβρουαρίου στην Τουρκία έχουν μεταφερθεί στα κατεχόμενα σεισμόπληκτοι. Τα στοιχεία του Μαρτίου του 2023, αναφέρονταν στο πρώτο κύμα μεταφοράς Τούρκων σεισμόπληκτων, που υπολογίζονται γύρω στις 10.000. Ενδέχεται ο αριθμός να είναι σήμερα μεγαλύτερος ενώ είναι σαφές πως αυτοί ήλθαν για να μείνουν. Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτοί εγκαταστάθηκαν, με διευθετήσεις της “πρεσβείας” της Τουρκίας στα κατεχόμενα, σε διάφορες περιοχές. Με τους περισσότερους να εγκαθίστανται στις κατεχόμενες Λευκωσία και Κερύνεια, ενώ έχουν σταλεί και σε Αμμόχωστο, Μόρφου, Τρίκωμο και Λεύκα.

Πυκνές νέες αφίξεις

Η τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Χαλκίν Σεσί», τον περσινό Ιούνιο, έγραψε ότι ο αριθμός των Τούρκων υπηκόων που αφίχθησαν στα κατεχόμενα από αέρος και θαλάσσης αυξήθηκε κατά 1.412%. Ενώ το 2021 ο αριθμός των Τούρκων υπηκόων που εισήλθε στα κατεχόμενα ανήλθε στους 22.399, κατά το 2022 ο αριθμός αυτός έφτασε τους 338.639! Εξ αυτών οι 307.638 εισήλθαν από αέρος ενώ οι 31.001 από θαλάσσης. Το ερώτημα είναι πόσοι από αυτούς έμειναν και πόσοι έφυγαν. Αυτό προφανώς δεν θα μπορέσουμε να το μάθουμε.

Τις ίδιες ημέρες, στην τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Γενί Ντουζεν», ο αρθρογράφος, Ουνάλ Φιντίκ, αναφέρθηκε στην πίεση που ασκούσε ο Ερντογάν στο κατοχικό καθεστώς για παραχώρηση “υπηκοοτήτων”.  Υποστήριξε πως ο λόγος είναι «για να εξασφαλίσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που θα γίνει για την προσάρτηση όταν είναι κατάλληλες οι συγκυρίες. Με τον καιρό, ο αριθμός των πολιτών της Τουρκίας που έγιναν “πολίτες” ξεπέρασε τον τουρκοκυπριακό πληθυσμό», υποστήριξε ο αρθρογράφος.

Η απογραφή πληθυσμού

Ο ακριβής αριθμός του πληθυσμού στα κατεχόμενα δεν είναι γνωστός. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Σκοπίμως έχει επιβληθεί συσκότιση. Στην απογραφή, που έγινε στις 4 Δεκεμβρίου 2011, έδειξε ότι ο πληθυσμός των κατεχομένων ήταν 294.906. Αριθμός αυτός αμφισβητήθηκε, ακόμη και για τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν.

Σημειώνεται ότι σε δήλωση στην οποία προέβη τον Ιανουάριο του 2021, η επικεφαλής του “ιδρύματος στατιστικής”, Τουρέλ Οκσιούζογλου, είπε ότι ο πληθυσμός στα κατεχόμενα ήταν 382.230 στα τέλη του 2019! Σημειώνεται ότι πρόεδρος της συντεχνίας των “δημοσίων υπαλλήλων” (Kamu-Sen), Μετίν Ατάν δήλωσε, προ ημερών, ότι σε δεύτερης ή ακόμα και τρίτης κατηγορίας πολίτες μετατράπηκαν οι Τουρκοκύπριοι στα κατεχόμενα.

Σε τηλεοπτική του συνέντευξη (Yeni Bakış WEB TV), ο Ατάν ανέφερε: «Ο μεταφερόμενος πληθυσμός( σ.σ. οι έποικοι) ξεπέρασε τον πραγματικό πληθυσμό. Σε ποια χώρα υπάρχει αυτό; Έστω και αν η Τουρκία είναι κόκκινη μας γραμμή, αν γίνεται λάθος, πρέπει να το επικρίνουμε».  Ο Ατάν σημείωσε ότι όταν κοιτάξει κανείς τον πληθυσμό της “χώρας”, ο “αυθεντικός”, κατά την έκφρασή του, πληθυσμός είναι 60 χιλιάδες και ο πληθυσμός των πολιτών των τρίτων χωρών είναι γύρω στις 95 χιλιάδες. Οι αριθμοί που παρουσιάζει ο Ατάν σε σχέση με τους έποικους δεν φαίνεται να ισχύουν καθώς είναι πολύ περισσότεροι.

Την ίδια ώρα, η “βιομηχανία” παραχώρησης “υπηκοοτήτων” σε εποίκους, γίνεται πλέον μαζικά και σε κάθε συνεδρίαση του λεγόμενου υπουργικού του κατοχικού καθεστώτος. Στις δυο τελευταίες συνεδριάσεις έχουν παραχωρηθεί 214 “υπηκοότητες”. Όπως αναφέρεται συναφώς, οι εντολές από την Άγκυρα είναι να γίνουν όλο και περισσότεροι Τούρκοι “υπήκοοι” του ψευδοκράτους.

Η δημογραφική πολιτική δεν αφορά μόνο απλά την ενίσχυση της τουρκικής παρουσίας. Η παρουσία συνδέεται και με μια σειρά άλλων στοχεύσεων. Αφορά και την προσπάθεια ισλαμοποίησης των κατεχομένων και του πολιτικού ελέγχου, γεγονός που φαίνεται και στις “εκλογές”. Οι έποικοι καθορίζουν εν πολλοίς το αποτέλεσμα των “εκλογών”. Όπως ενδεχομένως να καθορίσουν και ένα μελλοντικό δημοψήφισμα για προσάρτηση των κατεχομένων στην Τουρκία. Η ενίσχυση της τουρκικής παρουσίας συνδέεται και με την αλλαγή κουλτούρας και την άσκηση πίεσης προς τους Τουρκοκύπριους είτε για να προσαρμοστούν είτε για να φύγουν από το νησί. Δεν είναι τυχαίο, που τα παιδιά «εκπαιδεύονται» θρησκευτικά, οι μιναρέδες  είναι περισσότεροι από τα σχολεία.

Οι έποικοι στους εκλογικούς καταλόγους

Μετά την τουρκική εισβολή του 1974, σε μια προσπάθεια δημογραφικής αλλοίωσης και τουρκοποίησης της κατεχόμενης περιοχής, οι Τούρκοι ξεκίνησαν την μεταφορά εποίκων. Για τον σκοπό αυτό στήθηκαν γραφεία για την μεταφορά των εκ Τουρκίας στις περιοχές, που κατέλαβε ο τουρκικός στρατός. Οι έποικοι- οι πρώτοι έφθασαν το 1975- κατέβαιναν από τα πλοία και εγγράφονταν  με Δελτίο Ταυτότητας της Τουρκικής Δημοκρατίας στους εκλογικούς καταλόγους για τις “εκλογές” του 1976. Οι μεθοδεύσεις αυτές προωθήθηκαν συστηματικά με στόχο την επιβολή τετελεσμένων. Αυτή η πολιτική, η οποία εφαρμόζεται από το 1974 και έγινε ακόμα πιο αισθητή από 2000 και εντεύθεν,  συνιστά εν πολλοίς μια πολιτική αποίκησης του κατεχόμενου μέρους του νησιού, με απώτερο στόχο την ενσωμάτωση στην Τουρκία. Είναι ενδεικτικό πως αυξάνονταν οι “ψηφοφόροι” μέσα από τον χρόνο. Σημειώνεται πως το 1970 οι Τουρκοκύπριοι ψηφοφόροι ανέρχονταν στις 63.500 . Και τότε το 1970 οι 63.500 ήταν μόνο Τουρκοκύπριοι.  Μετά την εισβολή, ξεκίνησαν να περιλαμβάνονται και έποικοι.

1975: 75,824 ( είχαν φθάσει ήδη οι πρώτοι έποικοι)

1981: 84,721

1985: 95,124

1990: 113,398

2000: 126,678

2003: 141.596

2004: 143. 639

2005: 149,709

2010: 163,688

2015: 176,980

2018: 190,553

Τον Ιανουάριο του 2022 ήταν 203.792 και αυξήθηκαν σε 208.236 τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου.

Έγκλημα πολέμου ο εποικισμός

Ο εποικισμός είναι έγκλημα πολέμου και αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί στην περίπτωση της Κύπρου, είτε επειδή έχουν περάσει σχεδόν πενήντα χρόνια από την εισβολή. Και δεν μπορεί, γιατί εκ των άλλων, η παραβίαση είναι συνεχιζόμενη. Μέχρι και σήμερα μεταφέρουν εποίκους. Οι εκ Τουρκίας έχουν εγκατασταθεί κατά παράβαση του άρθρου 49 της Συνθήκης της Γενεύης του 1949. Σύμφωνα με τον πρώην Δικαστή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, Λουκή Λουκαΐδη ( άρθρο Σύγχρονη Άποψη) οι ενέργειες της Τουρκίας απαγορεύονται από το αναγκαστικό διεθνές δίκαιο, όπως έχει κωδικοποιηθεί στο άρθρο 49 της Συνθήκης της Γενεύης της 12.08.1949. Αυτή η πρόνοια εφαρμόζεται για οποιαδήποτε μεταφορά αστικού πληθυσμού από την κατέχουσα δύναμη, ανεξάρτητα αν είναι θεληματική ή όχι.

Οι παραβιάσεις των εν λόγω προνοιών του διεθνούς δικαίου αποτελούν, σύμφωνα με το Πρώτο Πρωτόκολλο της πιο πάνω Σύμβασης της Γενεύης, σοβαρές παραβιάσεις που ισοδυναμούν με εγκλήματα πολέμου, επιβάλλεται δε η υποχρέωση καταστολής τους. Βάσει της κυπριακής νομοθεσίας (Νόμος 43/79) οι εν λόγω παραβιάσεις συνιστούν ποινικό αδίκημα.