Εάν ο Πούτιν ζητούσε διεθνή αναγνώριση όπως ο Ερντογάν…

Εάν ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, ζητούσε δημόσια να αναγνωριστούν τα κατεχόμενα, υπό των στρατιωτικών του δυνάμεων, εδάφη της Ουκρανίας, θα έπεφτε το σύμπαν. Και σωστά, γιατί μια τέτοια εξέλιξη θα συνιστούσε ακραία παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Θα ξεκινούσαν με τη σειρά όλοι οι “ευαισθητοποιημένοι” της διεθνούς κοινότητας να αντιδρούν και το πιθανότερο θα αποφάσιζαν και νέες κυρώσεις σε βάρος της Μόσχας.

Και θα έχουν κάθε λόγο να το πράξουν, από την στιγμή κατά την οποία διαπιστώνεται προσπάθεια επιβολής τετελεσμένων. Οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και εντεύθεν βρίσκονται συνεχώς στην πρίζα και αντιδρούν στις ρωσικές ενέργειες, βοηθούν στρατιωτικά και οικονομικά το Κίεβο.

Την περασμένη Δευτέρα, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στη διάρκεια της σύντομης- πέντε ώρες κράτησε- παραμονής του στην κατεχόμενη Κύπρο, έθεσε ως προϋπόθεση για να επανέλθει σε διαδικασία διαπραγματεύσεων την αναγνώριση της αποσχιστικής οντότητας. Δηλαδή, ζήτησε αναγνώριση του κατοχικού καθεστώτος για να μπορέσει να ξεκινήσει εκ νέου συζήτηση. Προφανώς σε μια άλλη βάση καθώς, εάν γίνει αποδεκτή η τουρκική αξίωση, οι διαπραγματεύσεις θα διεξάγονται μεταξύ δυο κρατών, δυο αναγνωρισμένων οντοτήτων. Θα αλλάξει άρδην το Κυπριακό.

Από θέμα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής, που κατάντησε όλα αυτά τα χρόνια σε δικοινοτική διαφορά για να καλυφθεί το τουρκικό αφήγημα, θα καταλήξει σε μια διαδικασία συζητήσεων μεταξύ δυο κρατών. Και ο Ερντογάν δεν το ζητά απλά, το συνδέει με την όποια εξέλιξη μπορεί να σημειωθεί, για να σπάσει το παρατεταμένο αδιέξοδο, στο οποίο οδήγησε η κατοχική δύναμη το Κυπριακό. Μια τέτοια αξίωση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, τόσο από την Κύπρο όσο και από τη διεθνή κοινότητα, που θα πρέπει να τρέμει στο ενδεχόμενο να δημιουργηθεί προηγούμενο.

Αντίδραση

Δεν υπήρξε, μέχρι στιγμής, καμία αντίδραση από την διεθνή κοινότητα στα όσα είπε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στα κατεχόμενα. Πλην των όσων αναφέρθηκαν χθες από τις πολιτικές ομάδες στο Ευρωκοινοβούλιο και Ευρωβουλευτές, στη συζήτηση, που διεξήχθη στην παρουσία του Προέδρου Χριστοδουλίδη στο Στρασβούργο. Οι δηλώσεις Ερντογάν καταδικάσθηκαν, από κάποιους με ιδιαίτερα έντονο και κατηγορηματικό τρόπο.

Δεν ακούσαμε ισχυρούς παίκτες, Οργανισμούς και κυβερνήσεις, να αντιδρούν. Κι αυτό γιατί, η Τουρκία δεν είναι Ρωσία και η Κύπρος Ουκρανία. Η κατοχική δύναμη είναι… προστατευμένο είδος για τους ισχυρούς παίκτες του διεθνούς γίγνεσθαι. Και όχι μόνο δεν έχει κόστος, αλλά λαμβάνει και δώρα. Παρά το γεγονός ότι το καθεστώς της Άγκυρας, δεν σέβεται ανθρώπινα δικαιώματα, επιβάλλει αντιδημοκρατικές πολιτικές ( διώξεις, φυλακίσεις, λογοκρισία, διαφθορά), παραμένει γενικώς στο απυρόβλητο. Παρά το γεγονός ότι η Τουρκία είναι χώρα, που δεν υλοποιεί τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, δεν… έσπασε μύτη. Το κάνει ανενόχλητα.

Η αντίδραση του ΔΗΣΥ στα όσα ανέφερε ο Ερντογάν στα κατεχόμενα, μπορεί να… παρεξηγηθεί. Καταδικάζει εντόνως τα όσα δήλωσε ο Τούρκος Πρόεδρος σημειώνοντας ότι τορπιλίζουν κάθε προοπτική επανέναρξης. Αμέσως μετά σπεύδει να επισημάνει ότι «η δική μας πλευρά οφείλει να παραμείνει σταθερή στο συμφωνημένο πλαίσιο λύσης και στα ψηφίσματα του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών…».

Μια τέτοια τοποθέτηση δημιουργεί αμφιβολίες για τη στάση της Λευκωσίας, όταν ο Ερντογάν ανατίναξε κάθε προοπτική. Τι σημαίνει «οφείλει να είναι σταθερή»; Μια τέτοια τοποθέτηση αφήνει να αιωρούνται ερωτηματικά. Μετά και τα όσα λεγόντουσαν προεκλογικά, τέτοιες αναφορές τα διαιωνίζουν. Το μεγάλο κόμμα, αναφέρει, χωρίς να γίνει αντιληπτό τι εννοεί, ότι «θα επιμείνει στην πρωτοβουλία του για διάλογο με την κοινωνία καθώς και τη δημιουργία θετικού κλίματος, εκτιμώντας ότι η διεθνής κοινότητα θα προχωρήσει σε εκείνα τα βήματα που θα σπάσουν το αδιέξοδο και θα δημιουργήσουν προοπτικές επανέναρξης των διαπραγματεύσεων».