Η αγωνία της ηγεσίας του ΔΗΣΥ πριν από το πέναλτι

Το “άνοιγμα” του Προέδρου της Δημοκρατίας, Νίκου Χριστοδουλίδη, προς τον ΔΗΣΥ για συνεργασία δεν είναι σημερινό, πλην όμως, είναι σαφές ότι έχει επιλέξει το χρόνο τώρα για να το επαναφέρει, να αναδειχθεί και να συζητηθεί το ζήτημα. Και δεν αναμένει κάποιος ότι το έκανε στο κενό. Στη συνέντευξή του στο “Φιλελεύθερο” της Κυριακής, ανέφερε επί τούτου πως «υπάρχει ετοιμότητα από δικής μου πλευράς να υπάρξει μία τέτοια συνεργασία, εάν και εφόσον ο ΔΗΣΥ κρίνει ότι κάτι τέτοιο είναι προς το συμφέρον του τόπου. Εξάλλου, πολλά από τα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε και οι λύσεις που τροχιοδρομούμε, θεωρώ ότι είναι πολύ κοντά στις προσεγγίσεις του ΔΗΣΥ».

Το “άνοιγμα” αυτό, που συνδέεται με μια κίνηση διεύρυνσης προφανώς της συνεννόησης/ συνεργασίας κυβέρνησης και κομμάτων, κοινοβουλίου, που θα διευκόλυνε πρωτίστως την εκτελεστική εξουσία, προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Στους Συναγερμικούς, οι “συνήθεις ύποπτοι” προσέγγισαν αρνητικά το ενδεχόμενο ενώ η πρόεδρος του κόμματος, σε μια πυθιακή ανακοίνωση, επιβεβαίωσε ότι το κόμμα είναι σουπερμάρκετ. Και έτσι αλλά και γιουβέτσι! Ο ΔΗΣΥ, ανέφερε, παραμένει υπεύθυνη(!) αντιπολίτευση, υποστηρίζοντας προφανώς ότι υπάρχει και ανεύθυνη( αντιπολίτευση), κι αυτή δεν είναι η Πινδάρου. Υπενθύμισε πως υπάρχει και συνεδριακή απόφαση για το που στέκεται το κόμμα έναντι της κυβέρνησης. Απόφαση, που προφανώς δεν είναι “ισόβια”.

Είναι προφανές πως το ζητούμενο σήμερα για το κόμμα της δεξιάς είναι να μπορέσει να ισορροπήσει μεταξύ διαφορετικών τάσεων και να αντέξει. Να μην διασπαστεί. Κι αυτό δεν φαίνεται να είναι εύκολο με βάση τα σημερινά δεδομένα. Κάποιοι είδαν το “άνοιγμα” Χριστοδουλίδη ως παρέμβαση στα εσωτερικά του κόμματος, άλλοι απέρριψαν υπουργεία ως να τους έχουν προταθεί. Το προεδρικό άνοιγμα, έτυχε διαφορετικής ανάγνωσης ως απόρροια και “κολλήματος” που έχουν κάποιοι με Χριστοδουλίδη. Όσοι, ενδεχομένως, βλέπουν θετικά το “άνοιγμα” απέφυγαν να τοποθετηθούν. Το ερώτημα, που θα πρέπει να απαντηθεί είναι κατά πόσο η στήριξη στην κυβέρνηση προσφέρει διέξοδο από τα αδιέξοδα, που ταλανίζουν τον ΔΗΣΥ.

Κινητικότητα από την τοποθέτηση Χριστοδουλίδη

Η τοποθέτηση του Προέδρου προκάλεσε, λοιπόν, κινητικότητα και συζητήσεις στη δημόσια σφαίρα. Τούτος προφανώς ήταν και ο στόχος. Να αποτελέσει μέρος στη δημόσια συζήτηση. Πέραν, όμως, από τους Συναγερμικούς, τους οποίους αφορούσε η προεδρική πρόκληση, την εξέλιξη αυτή σχολίασε και το ΑΚΕΛ. Και το σχόλιο παρέπεμψε σε συνωμοσίες και υπόγειες συνεννοήσεις, παρά σε πολιτική τοποθέτηση.

Έχοντας χάσει τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις για την Προεδρία της Δημοκρατίας, προφανώς και θα αναμενόταν από το ΑΚΕΛ μια περισσότερο πολιτική αντίδραση, δίνοντας το στίγμα της αντιπολίτευσης, που ειρήσθω εν παρόδω αγνοείται, αλλά και δηλώνοντας παρών ως κόμμα προοπτικής και εξουσίας. Αντί αυτού ανακάλυψε πως «όλα εξελίσσονται όπως τα σχεδίασαν προεκλογικά Αναστασιάδης, Χριστοδουλίδης και Συναγερμός»… «προκειμένου να ξεγελάσουν τους πολίτες και να συνεχιστεί η διακυβέρνηση ΔΗΣΥ, η διακυβέρνηση της διαφθοράς και της σήψης».

Σπεύδει δε να αναφέρει πως όλα αυτά αφήνουν εκτεθειμένα τα κόμματα του κέντρου. Και μετά τι; Ειπώθηκαν όλα αυτά για να ικανοποιηθεί ένα στενό κομματικό ακροατήριο; Ήταν όλα συνωμοσία; Δηλαδή, είχε υποψήφιο ο ΔΗΣΥ για να ξεγελάσει τους πολίτες; Δεν τοποθετήθηκε μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου κι αυτό ήταν μέρος της συνομωσίας; Με την ίδια λογική, το ΑΚΕΛ που είχε υποψήφιο πρώην συνεργάτη του τέως Προέδρου και μάλιστα στο καίριο πόστο του διαπραγματευτή στο Κυπριακό ήταν μέρος της συνωμοσίας;

Ασφαλώς και δεν ήταν. Στο ΑΚΕΛ, εκτός κι εάν έχουν “αλλεργία” με την εξουσία, όπως το ΚΚΕ, πρέπει να διαμορφώσουν στρατηγική και αφήγημα διακυβέρνησης. Όχι με “αντί”, αλλά με πρόταση. Και στην… μοναξιά τους αλλά κτίζοντας συνεργασίες. Σήμερα με ποιες δυνάμεις έχει γέφυρες συνεννόησης; Τα υπόλοιπα, σε σχέση με το προεδρικό “άνοιγμα”, προσεχώς.