Μικρομεσαίου το ανάγνωσμα: Διατηρησιμότητα εργαζομένων

Ο υποψιασμένος αναζητητής της καινοτομίας έμαθε να την ξετρυπώνει εκεί όπου λίγοι ή και κανείς άλλος δεν μπορεί να αντιληφθεί, δεδομένου ότι δεν απορρίπτει τίποτα πριν “διυλίσει” σε δεύτερο ή και τρίτο βαθμό το καινοφανές από το οποίο είναι πιθανό να προκύψει κάτι μοναδικό και εμπορικά αξιοποιήσιμο. Για παράδειγμα, ο νέος νόμος για τις εργασιακές σχέσεις περιέχει στοιχεία τα οποία αξίζουν περαιτέρω επεξεργασίας δεδομένου ότι σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται πως περιλαμβάνει προβλέψεις υπέρ των εργαζομένων:

• Λύνει το πρόβλημα της αναλογίας 1,8 εργαζόμενοι για 1 συνταξιούχο προτείνοντας έναν προς έναν και εξαλείφοντας τον κίνδυνο κατάρρευσης του συνταξιοδοτικού-διανεμητικού συστήματος, παρά το “πολλά” υποσχόμενο κεφαλαιοποιητικό που έχει κι αυτό τα ρίσκα του!

• Παρέχει την “ελευθερία” στον εργαζόμενο να δουλεύει για περισσότερους του ενός εργοδότες· μετά το πρώτο 8ωρο μπορεί να προσφέρει την εργασία του σε κάποιον δεύτερο, μέχρι και τρίτο, εξασφαλίζοντας τρία μεροκάματα το 24ωρο ή τρεις μισθούς μηνιαίως με τις ανάλογες εισφορές και πιθανή τη συνταξιοδότησή του!

• Καταργεί το ηθικό δίλλημα ανάμεσα στις υπερωρίες και στην άρνηση πληρωμής τους από τον μοναδικό του εργοδότη!

Φίλτρα βιωσιμότητας

Προκειμένου, λοιπόν, να αποδειχθεί ότι ο νόμος εισάγει “καινοτομία” επιβάλλεται να “φιλτραριστεί”* με πιθανότητα να διαφανεί αν είναι και “βιώσιμη”, μέσω των ακόλουθων “φίλτρων”:

1. Ψυχοσωματικές αντοχές του εργαζόμενου: προβλέπεται η δημιουργία κάποιου παρασκευάσματος –εμβολίου- ενίσχυσης των μυϊκών, διανοητικών και ψυχικών αναγκών του ώστε να αποφευχθούν πιθανές διαταραχές από τη διαπίστωση ότι “ζει για να δουλεύει” ξεκομμένος από οικογένεια και κοινωνία; Ένα τέτοιο παρασκεύασμα-καινοτομία, διευκολύνει “τα μάλα” τη μετάβαση στο καθεστώς των “ανέπαφων κοινωνικών σχέσεων” με τη συνδρομή και των smartphones, ύστερα κι από την επιτυχία των “ανέπαφων –και ποινικά- συναλλαγών”, αλλά και των “ανέπαφων -με την πραγματικότητα- πολιτικών”!

2. Σύμφωνο εμπιστευτικότητας: η μετάβαση από τον έναν εργοδότη στον άλλο εγείρει θέματα εχεμύθειας και εμπιστευτικότητας του εργαζόμενου προς αυτούς. Θα πρέπει, συνεπώς, να δεσμεύεται νομικά ώστε να μην αποκαλύπτει τεχνογνωσία και εμπορικά μυστικά με ταυτόχρονη απαγόρευση της απασχόλησής του σε παρόμοιες θέσεις εργασίας διαθέτοντας για τούτο μέχρι και τρεις ειδικότητες!

Η πολυεξειδίκευση μπορεί να προκαλέσει αθρόα εισαγωγή Ξένων Άμεσων Επενδύσεων (ΞΑΕ) οι οποίες, αν και πάντα διασφαλίζουν προνομιακές συνθήκες λειτουργίας στη χώρα εγκατάστασης, θεωρούν άκρως απαραίτητη την ύπαρξη στελεχών υψηλών και πολλαπλών προσόντων. Παράπλευρη ωφέλεια θα αποτελεί η αύξηση του μισθού με θετικές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής του· παράπλευρη απώλεια η σχεδόν βέβαιη κατάρρευσή του από υπερβολική εργασία (karoshi syndrome;).

3. Ζήτηση εργασίας: υπάρχει το απαραίτητο πλήθος των εργοδοτών για να ικανοποιήσει την προσφορά της, εκτός του τουρισμού, των καφέ και της συλλογής σοδειάς;

4. Παραγωγικότητα των εργαζομένων: ενδιαφέρει ή όχι σε μια αγορά με μονοπωλιακά χαρακτηριστικά και συνεπώς, αδιάφορη στα ιδιαίτερα προσόντα και στη μειούμενη απόδοσή τους από εργοδότη σε εργοδότη;

Η αξία των συνεργατών

Καθώς οι ωδίνες τοκετού του νέου νόμου φαντάζουν μικρότερες απ’ εκείνες του τετραπλού φιλτραρίσματος, ο έξυπνος επιχειρηματίας –ΕΣΥ!- επιβάλλεται να μη χάνει χρόνο στους βιαστικούς μας καιρούς επενδύοντας στην παραγωγικότητα του εργαζόμενου καθιστώντας τον ικανό να κάνει τη δουλειά του αποτελεσματικά και αποδοτικά. Προς τούτο, έχοντας κατανοήσει ότι διατηρησιμότητα των πελατών σου διασφαλίζει την κερδοφορία διατηρώντας σε –επιχειρηματικά- στη ζωή, είναι καταστροφικό λάθος να αδιαφορείς για την παραμονή του συνεργάτη σου στην επιχείρηση.

Πόσο μάλλον όταν έχεις επενδύσει πάνω του με συναίσθημα το οποίο καθίσταται πικρό κι απογοητευτικό όταν επιβεβαιωθεί η πρακτική “εδώ τρως και πίνεις κι αλλού pass και το δίνεις”! Βλέπεις τι γίνεται με το Brain Drain των ανταγωνιστικότατων νέων μας οι οποίοι –δίκαια για τους ίδιους, αλλά πικρά για μας τους μένοντες- αναζητούν την τύχη τους σε χώρες οι οποίες τους σέβονται γι’ αυτό που είναι ανταμείβοντας και διασφαλίζοντάς τους συνθήκες ποιότητας Ζωής, προσωπικής και επαγγελματικής εξέλιξης.

Εάν ποτέ δε σ’ απασχόλησε ή δεν έχεις συνειδητοποιήσει ακόμη ότι η διατηρησιμότητα του πελάτη συνδέεται άμεσα μ’ εκείνη του συνεργάτη, είναι τώρα η στιγμή να το προσπαθήσεις για να αντιληφθείς πως η συμπεριφορά του (συνεργάτη) αποτελεί αντανάκλαση της δικής σου συμπεριφοράς προς αυτόν! Με ζητούμενο τη διαμόρφωση της πεποίθησής του ότι “βρίσκεται εκεί που πρέπει να είναι”, και τη δυνατότητα περαιτέρω ενίσχυσης της παραμονής του στον κοινό σας αγώνα, θα επιχειρήσουμε να δούμε τρόπους επίτευξής τους στο αμέσως επόμενο άρθρο εδώ στο φιλόξενο SLpress. Και τούτο, παρά τη δυνατότητα και την υποχρέωση προς τον εαυτό του να αναζητά ενεργά ή παθητικά νέα θέση εργασίας επιθυμώντας να προσδιορίσει την αξία του στο χρηματιστήριο των στελεχών επιχειρήσεων. Αυτός αποτιμά και εκτιμά την αξία του, ΕΣΥ;

Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, θα πρότεινα να μην “ενταχθείς στις προνομίες” του παραπάνω νόμου ακόμη κι αν σκεφθείς να δημιουργήσεις νέες (εικονικές ή πραγματικές) επιχειρήσεις εντάσσοντάς τον στο μισθολόγιό τους για να αποφύγεις το παραπάνω ηθικό δίλλημα αφενός, αποκλείοντας, αφετέρου, τη συνεργασία του με δεύτερο ή τρίτο εργοδότη που θα μπορούσε να σου τον “κλέψει”!

---

Βλ. Περιεχόμενο και προσδιοριστικοί παράγοντες της Καινοτομίας στο Βιβλίο “Πλοηγός στα αχαρτογράφητα νερά της επιχειρηματικότητας”.