Εκδίκηση ή μακροπρόθεσμο συμφέρον;

Η Ιστορία διδάσκει –θα έλεγεν ο Θουκυδίδης– όστις δεν μαθαίνει από τα λάθη του είναι καταδικασμένος να τα επαναλάβει. Μία εισβολή του Ισραήλ στην Γάζα δεν πρόκειται να λύσει το Παλαιστινιακό, αλλά μάλλον να το επιδεινώσει. Όπως η εκδίωξη των Παλαιστινίων από τα εδάφη τους στο πόλεμο του 1948, όχι μόνο δεν υπήρξε αλυσιτελής αλλά ριζοσπαστικοποίησε τον παλαιστινιακό λαό, με αποτέλεσμα την γέννηση τρομοκρατικών οργανώσεων, που εκφράζουν ακριβώς το μίσος για την απώλεια της πατρίδας και την έλλειψη ελπίδος για ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών.

Έτσι μία νέα γενεά μαχητών θα ανδρωθεί από τον εκτοπισμό των Παλαιστινίων από τα βόρεια της Γάζας. Η στρατολόγηση της δεν θ’ αργήσει, με νέα προβλήματα αμύνης του Ισραήλ. Βέβαια, η αιφνιδιαστική κι αποτρόπαιη επίθεση της Χαμάς προ εβδομάδος στο νότιο Ισραήλ, προκάλεσε ένα οξύ πολιτικό πρόβλημα στην κυβέρνηση Νετανιάχου ο οποίος πρέπει τώρα να διασκεδάσει τις επικρίσεις για την ολιγωρία του, να προλάβει την επίθεση της Χαμάς.

Αλλά η πολιτική του σωτηρία δεν πρέπει να γίνει αιτία μιας αιματηρής εισβολής που στερείται πολιτικής αξίας. Ακόμη και εάν εξοντωθούν όλοι οι διεστραμμένοι μαχητές της Χαμάς, η παραγωγή του μίσους θα γεννήσει νέους. Μία λογική λύσις θα ήταν η παραίτηση του Νετανιάχου και η ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Μπένι Γκάντς με αντάλλαγμα την αποχώρηση της Χαμάς, την απελευθέρωση των ομήρων και την αποφυγή της ανθρωπιστικής καταστροφής στη Γάζα.

Στην περίπτωση αυτή, το Ισραήλ θα αξιοποιούσε την μετριοπάθεια και την υποστήριξή του από όλες τις δημοκρατικές χώρες και θα σιγούσε τις παραφωνίες του Αραβικού Κόσμου και του ιερατείου στο Ιράν. Έναντι των όσων οδυνηρών που υπέστη, ο ισραηλινός λαός θα έδειχνε μεγαλείο και υπέρβαση της εκδίκηση. Οι αντίθετες φωνές θα χαμήλωναν σιγά σιγά, μετά τον πρώτο θυμό και τη θλίψη για την απώλεια 1.180 Ισραηλινών. Η θυσία των δεν θα πήγαινε εις μάτην και κυρίως δεν θα αύξανε τον αριθμό των θυμάτων τώρα και στο μέλλον.

Εν τούτοις, η επίλυση του Παλαιστινιακού δεν μπορεί να είναι άλλη από πολιτική και η αυτοσυγκράτηση του Ισραήλ θα μπορούσε να την διευκολύνει. Η Αμερική και η Σαουδική Αραβία θα μπορούσαν, αντί να δαπανούν χρήματα που καταλήγουν στα χέρια τρομοκρατών, να αναλάβουν το έργο της ανασυγκροτήσεως της Γάζας ως πρώτο βήμα της συμφιλιώσεως των δύο παλαιστινίων κρατικών οντοτήτων και με την βοήθεια μετριοπαθών πολιτικών στο Ισραήλ, να επιδιώξουν την σύσταση ενός δημοκρατικού παλαιστινιακού κράτους στην δυτική όχθη του Ιορδάνη.

Οι θυσίες δεν είναι εις μάτην

Οι σφαγές των Ελλήνων υπό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όταν ξέσπασε η Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821 στη Χίο, στη Μικρά Ασία, στα Ψαρά και εν συνεχεία στην Κάσο και στην Σαμοθράκη, αφύπνισαν την κοινή γνώμη της Ευρώπης και της Αμερικής υπέρ των επαναστατών κι ακύρωσαν την συμφωνία του Λάϊμπαχ (Λουμπλιάνας) που προνοούσε την ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Το ηθικό πλεονέκτημα των καταπιεζομένων Ελλήνων τελικώς υπήρξε ισχυρότερο της τουρκικής υπεροπλίας και η Αυτοκρατορία διελύθη εις διάστημα 100 ετών από της Ελληνικής Επαναστάσεως. Το καταργηθέν Χαλιφάτο απελευθέρωσε όλη την Μέση Ανατολή κι απέβη ακόμη και υπέρ του τουρκικού λαού που είδε καλύτερες ημέρες με πολιτική παρά με σουλτανική διακυβέρνηση.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η βία και οι σφαγές αμάχων πλήττουν τους δράστες σαν μπούμερανγκ. Από την εποχή της σφαγής των Μηλίων από τους Αθηναίους που εσήμανε το τέλος της ηγεμονίας των μέχρις τη νύκτα του Αγίου Βαρθολομαίου που απεμάκρυνε τους Ουγενώτους από την Γαλλία επί ζημία της, έως τον διωγμό των Εβραίων από τη Γερμανία που αφύπνισε τον Αμερικανό πρόεδρο Φραγκλίνο Ρούσβελτ για τον ναζιστικό εφιάλτη, οι γενοκτονίες είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια ισχύος για τους γενοκτόνους και τους φανατικούς οπαδούς των.

Σήμερα το Ισραήλ συγκεντρώνει την συμπάθεια όλων των λαών που μπορούν να εκφρασθούν δημοκρατικά, αποδοκιμάζοντας τις θηριωδίες της Χαμάς στα κιμπούτς του Ισραήλ. Μην την χάσει, χάριν ικανοποίησης του αισθήματος εκδικήσεως, όσον και αν είναι δικαιολογημένο. Η ηθική υπεροχή είναι υπερτέρα της πολεμικής και θα καταστήσει όλους τους σκεπτομένους πολίτες οπαδούς και αδελφούς των Ισραηλιτών, όπως ακριβώς ο προφητικός στίχος του Άγγλου ποιητού Σέλλεϋ “Είμαστε όλοι ΄Ελληνες” (Ο Άγγλος ρομαντικός ποιητής P. B. Shelley 1782-1826 ήταν φίλος του Λόρδου Μπάυρον και του Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου, που του αφιέρωσε το ποίημα “Ελλάς”, στην Πίζα της Ιταλίας) επεκράτησε τελικώς των Οθωμανών δυναστών στην επαναστατημένη Ελλάδα.