Η μπάλα και πάλι στο γήπεδο του ΠΑΣΟΚ

Στο προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στο καθοριστικό/καίριο έλλειμμα που υπάρχει στο λόγο, στη στρατηγική και τις στοχεύσεις της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, με αφορμή τα αποτελέσματα του β’ γύρου των δημοτικών-περιφερειακών εκλογών. Ζητήματα για τα οποία λίγα μόλις χρόνια πριν δίνονταν μάχες, διαμορφώνονταν ολιστικές προσεγγίσεις, συνεδρίαζαν κεντρικά συλλογικά-αποφασιστικά όργανα, προχωρούσαν μεγάλες πρωτοβουλίες και αναπτύσσονταν δημιουργικές συμμαχίες.

Υπάρχει έλλειμμα στο σύνθετο ζήτημα της Αποκέντρωσης, της Αυτοδιοίκησης, της Περιφερειακής Ανάπτυξης, των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και των ζωτικών προβλημάτων των τοπικών κοινωνιών και ζωνών, των παραγωγικών συμμαχιών, των προγραμματικών δεσμεύσεων και των πρακτικών συμμετοχής και Κινήματος.

Τί θα μπορούσε πιο συγκεκριμένα να γίνει, θα αναρωτηθείτε. Αναφέρονται: να διαμορφωθούν ολιστικές προσεγγίσεις, να αντιμετωπισθούν τα πολιτικά ελλείμματα (αποκέντρωση-αυτοδιοίκηση-περιφερειακή ανάπτυξη, παραγωγική ανασυγκρότηση-παραγωγικές συμμαχίες-πρακτικές συμμετοχής, συγκριτικά πλεονεκτήματα-τοπικές ζώνες κλπ), συνεδρίαση κεντρικών συλλογικών-αποφασιστικών οργάνων, μεγάλες πρωτοβουλίες, δημιουργικές συμμαχίες.

Το ΠΑΣΟΚ στο χώρο της αντιπολίτευσης και της Κεντροαριστεράς πρέπει να λειτουργεί, όχι δέσμιο του εκλογικού του ποσοστού (το 11, 84%) αλλά σαν μια δύναμη με αυτοπεποίθηση, με πρωτοβουλίες, με προτάσεις διεύρυνσης των μετώπων στην κοινωνία, μια δύναμη με αίσθηση του κοινωνικού σφυγμού και των αναγκών. Με δυο λόγια, σαν δύναμη της πραγματικής-αξιωματικής αντιπολίτευσης, σαν κορμός της εναλλακτικής.

Η Αυτοδιοίκηση απαιτεί συμμαχίες

Στα πλαίσια αυτά, με προεπεξεργασμένη τη στρατηγική και τις στοχεύσεις, οι συμμαχίες σε κάθε περιφέρεια (ή ακόμα και σε δήμους με σοβαρό κοινωνικό και πολιτικό βάρος, πχ, σαν την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, το Ηράκλειο κλπ) θα μπορούσαν να προωθηθούν και να πραγματοποιηθούν από τα περιφερειακά και τοπικά στελέχη με ανοιχτό και δημιουργικό πνεύμα, εντάσσοντας/αξιοποιώντας και πρόσωπα και ιδέες. Αντί να έχουν παραδοθεί οι πρωτοβουλίες στους λογής παράγοντες – που δρουν και μεριμνούν για δικούς τους σκοπούς – είναι πολλαπλά ορθότερο και χρησιμότερο να γίνονται τα πράγματα με τον τρόπο που αναφέρεται.

Οι συμμαχίες, με αυτόν το τρόπο, θα μπορούσαν να προχωρήσουν πρωταγωνιστικά, από αυτούς που πράγματι μπορούν να είναι πρωταγωνιστές (και η διαδρομή το έχει δείξει), δηλαδή το ΠΑΣΟΚ. Η Αυτοδιοίκηση απαιτεί συμμαχίες και εκεί το ΠΑΣΟΚ έχει δυνάμεις. Ας πρωταγωνιστήσει, ας σχεδιάσει κι ας τολμήσει. Συμμαχίες με στόχους, επιλογές, πρόγραμμα και δεσμεύσεις – όχι λόγια και ευχολόγια – με ενότητα αγώνα πάνω σε στόχους. Ιδιαίτερα, απέναντι στη σημερινή κυβέρνηση, τη ΝΔ και τις πολιτικές τους, οι συμμαχίες είναι επιπλέον απαραίτητες γιατί πολλαπλασιάζουν και αυξάνουν τις κοινωνικές ανταπαντήσεις. Και μέσα εκεί, στην εξελισσόμενη κοινωνική διεργασία, κατακτιέται και η ηγεμονία και διαμορφώνεται το μέλλον.

Μιλάμε για στόχους και πρόγραμμα. Όταν αυτά δεν αποτελούν μια υποκριτική επίφαση, και ανακλούν πραγματικές ανάγκες και αναγκαίες αλλαγές και σημαντικές βελτιώσεις στους ιστούς των πόλεων και τις κοινωνίες τους, όταν δηλαδή μιλάμε για προοδευτικά προγράμματα, τότε αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τα προγράμματα των συντηρητικών κυβερνήσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, μιας πόλης που βυθίζεται στην παρακμή – οι αιτίες και οι λόγοι είναι πολλοί και θα έπρεπε, επίσης, να αναδειχθούν – μια τέτοια πόλη είναι η Θεσσαλονίκη

Οι ατζέντες όλων των συνδυασμών στη Θεσσαλονίκη – οπωσδήποτε στα κύρια σημεία των τεσσάρων πρώτων – ήταν παρόμοιες, δηλαδή κυβερνητικές! Ατζέντες παραγόντων και ολίγον επικοινωνιολόγων, στην ουσία τους κυβερνητικές! Γιατί; Γιατί έλειψε αυτό που αναφέρω, το αποτέλεσμα μιας δημιουργικής, σύνθετης διαδικασίας από ένα ζωντανό και πρωταγωνιστικό ΠΑΣΟΚ.

Περίκλειστα κομματικά συστήματα

Όσο τα κομματικά συστήματα είναι περίκλειστα με τις ομάδες τους και τα πάσης φύσεως ανιαρά και φτηνιάρικα παρασκήνια τους και όσο διαρκώς και περισσότερο θα παραδίδονται υποθέσεις των πολιτών στα ιδιωτικά κλειστά κυκλώματα με αφεντικά-παράγοντες, τόσο η απόσταση των πολιτών και ιδιαίτερα νέων ανθρώπων από τις εκλογές και την πολιτική θα μεγαλώνει και το χάσμα θα βαθαίνει.

Σωρεύοντας, από την άλλη, μια άμορφη εύφλεκτη ύλη κοινωνικών τυφλών εκρήξεων (‘’αφού όλα είναι πουλημένα, τι μας νοιάζει κι αν καούν- των άλλων είναι!’’)… Ο δρόμος είναι ένας: πίσω στην κοινωνία. ‘’Κατασκηνώστε’’ όπου υπάρχουν νέοι. Μιλήστε-επικοινωνήστε-ακούστε-συζητήστε… Κάνετε μαζί τους πράγματα! Και μην καταπίνετε απόψεις του συρμού: “παντού στις δυτικές χώρες το ίδιο συμβαίνει”…

Το στοίχημα γυρίζει στο ΠΑΣΟΚ

Οι ενοποιήσεις πολιτικών χώρων, οι συνεργασίες πολιτικών σχημάτων για πολιτικές εκλογές είναι πολύ απαιτητικά, σύνθετα και σοβαρά πράγματα, δεν είναι ανάλαφρες υποθέσεις καλών σχέσεων… Άλλο συμμαχίες σε εκλογές Αυτοδιοίκησης – σοβαρές κι αυτές και αναφερθήκαμε πως γίνονται – και εντελώς άλλο ζήτημα (ποιοτικά, πολιτικά, οργανωτικά κλπ) το ζήτημα των πολιτικών ενοποιήσεων ή/και κοινής εκλογικής καθόδου. Ας δώσουν μήνυμα σοβαρότητας, τουλάχιστο, εκείνοι που αντιλαμβάνονται.

Ο Μητσοτάκης, η κυβέρνηση και η ΝΔ έχουν πλέον ρήγματα στην κυριαρχία τους. Οι εκλογικοί συσχετισμοί των εκλογών του Ιουνίου 2023 δεν μπορούμε να έχουμε βάσιμες αποδείξεις και στοιχεία ότι έχουν καθοριστικά διαφοροποιηθεί. Πάντως η κινητικότητα στην κοινωνία υπάρχει και είναι αξιόλογη. Η ανησυχία Μητσοτάκη, τη Β΄ Κυριακή, ήταν έκδηλη και η γείωση που ζήτησε δεν έχει πια τις αναγκαίες συνδέσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ολοκάθαρα ο μεγάλος χαμένος. Για την ακρίβεια, μιλώντας σε συγκυρία εκλογών Αυτοδιοίκησης, ο μεγάλος απών (η ο μη υπάρχων;). Το δρομολόγιο του, όπως όλα δείχνουν, είναι χωρίς επιστροφή. ΣΥΡΙΖΑ όπως τον γνωρίσαμε τα τελευταία 12 χρόνια δεν θα υπάρξει. Κι ο Κασσελάκης, αυτός είναι, δεν μπορεί (άλλο η ερμηνεία της υπερψήφισής του, άλλο οι πραγματικές δυνατότητες, – κι ακόμα κάτι: φτάνει πια με τις σεξουαλικές προτιμήσεις του – τα πολιτικά κόμματα δεν είναι σαλόνια φιλικής παρέας, έχουν άλλη αποστολή)…

Το στοίχημα γυρίζει πάλι στο ΠΑΣΟΚ! Η εναλλακτική είναι ζητούμενο. Πάντως, το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε και καλύτερα στις εκλογές της Αυτοδιοίκησης. Αντί να εκχωρήσει πεδία και να παραδώσει ρόλους, μπορούσε να αναλάβει πρωτοβουλίες, να ανοίξει συμμαχίες, να προβάλλει στελέχη του, να έχει δημιουργικότητα και όπου χρειαστεί ευελιξία… Δεν το πίστεψε, ή, τουλάχιστο, όχι όσο μπορούσε!

Έχει, πάντως, τώρα αριθμητικά περισσότερες ευκαιρίες. Συγκριτικά, π.χ., με το 2019 βρίσκεται σε καλύτερη θέση. Σε κάθε περίπτωση, το συνολικότερο θέμα της ενναλακτικής (του σχεδίου και της στρατηγικής, του κοινωνικού και πολιτικού συσχετισμού, του συλλογικού πολιτικού υποκειμένου) επανέρχεται με κάθε εξέταση κάθε μεγάλου τομέα πολιτικής δράσης.
Οι ευρωεκλογές, το επόμενο σταυροδρόμι. Όμως μέχρι τότε πόσα μπορούν να συμβούν. Και πόσα μπορούμε να κάνουμε να συμβούν! Το δεύτερο έχει, ασφαλώς, πολύ μεγάλη αξία!