Πιστωτική αναβάθμιση από την Standard & Poors: Και λοιπόν;

Πήρε 13 χρόνια για να επιτύχει η Ελλάδα την πιστωτική βαθμίδα της Standard & Poors (ΒΒ+) που της επιτρέπει να μετάσχει στο πρόγραμμα «χρηματοδοτικής χαλάρωσης» (QE) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας  χωρίς την μέχρι τούδε εξαίρεση και με μικρότερο “ψαλίδισμα” των κρατικών ομολόγων της που δίδονται ως εγγύηση για νέο δανεισμό. Τον προσεχή Δεκέμβριο, θα λάβει και την έγκριση του ετέρου οίκου πιστοληπτικής αξιοπιστίας Fitch που θα καταστήσει τα ελληνικά ομόλογα άξια για τοποθετήσεις κεφαλαίων από τα μεγάλα συνταξιοδοτικά ταμεία της Δύσης.

Έως εδώ όλα καλά με την αναβάθμιση της  Standard & Poors, αλλά τι γίνεται μετά; Θα φθηναίνει το χρήμα; Όχι αναγκαία, αν και η απόδοση των δεκαετών ομολόγων είναι λιγότερο ακριβή μόλις της Ιταλίας κατά 0,58% στο 4,38%. Ο δανεισμός των επιχειρήσεων θα παραμείνει για στεγαστικά δάνεια απαγορευτικός, παρά τον υψηλό, ανεπίσημο πληθωρισμό. Η διαθεσιμότητα κεφαλαίων από τις τράπεζες (που εξακολουθούν να δυσλειτουργούν) θα είναι περιορισμένη για μακροπρόθεσμα δάνεια.

Τέλος, ο καταναλωτής δεν θα αισθανθεί πιστωτική ανακούφιση από την αναβάθμιση της αξιοπιστίας του ελληνικού χρέους που παραμένει το υψηλότερο στην ευρωζώνη στο 145% του ΑΕΠ το προσεχές έτος. Εφ’ όσον το ελληνικό ΑΕΠ αυξηθεί κατά 2,5% σε σταθερές τιμές, το επόμενο έτος, ελαυνόμενο από τον τουρισμό πλην απροόπτου. Αλλά ο πληθωρισμός και η ανεργία θα εξακολουθήσουν να είναι αμείωτοι και θα πλήττουν τα μέσα και χαμηλά εισοδήματα, με αποτέλεσμα την επιδείνωση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας που απειλεί την επιβίωση του ελληνισμού.

Η προοπτική της οικονομίας είναι θετική βραχυπρόθεσμη, καθώς όπως είπε κι ο αλήστου μνήμης Ρομπέυ «η Ελλάδα είναι για πρώτη φορά φιλοευρωπαϊκή». Το ζήτημα για τον πρώην κομισάριο, εν τούτοις, θα ήταν πότε η Ευρώπη θα γίνει φιλελληνική κι όχι τουρκόφιλος, παρά τις παρασπονδίες του Ερντογάν.