Ρήγματα στο εθνικό μέτωπο του Ισραήλ – Έμεινε εκτός κυβέρνησης ο “Κλούνεϊ”

«Ας απομακρύνουμε τους εξτρεμιστές από την κυβέρνηση και ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε μια λογική, ευρεία, ισχυρή και αποτελεσματική» ανέφερε ο επικεφαλής της ισραηλινής αξιωματικής αντιπολίτευσης, Γιαΐρ Λαπίντ. Ο Λαπίντ δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας που πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή του Ισραήλ. Έθεσε ως όρο να τεθούν εκτός κυβέρνησης οι ακροδεξιοί σύμμαχοι του Νετανιάχου. Πάντως, ο αρχηγός του κεντρώου κόμματος Εθνική Ενότητα Μπένι Γκαντς, αποδέχθηκε το κάλεσμα του Ισραηλινού πρωθυπουργού.  

Την ίδια στιγμή ο Λαπίντ, κατηγορεί την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Νετανιάχου για «ασυγχώρητη αποτυχία», επειδή δεν κατάφερε να αποτρέψει την επίθεση που εξαπέλυσε το Σάββατο η Χαμάς. Εν τω μεταξύ, ο υπουργός Παιδείας Γιοάβ Κις έγινε το πρώτο μέλος της κυβέρνησης που παραδέχθηκε λανθασμένους υπολογισμούς που οδήγησαν στην επίθεση της Χαμάς και ακολούθησε η παραίτηση της υπουργού Πληροφοριών που δήλωσε πως είχε εξαιρετικά περιορισμένες εξουσίες. Και ο αρχηγός του ισραηλινού στρατού παραδέχτηκε λάθος χειρισμούς των ενόπλων δυνάμεων, ενώ η κοινή γνώμη “βράζει”.

Ο Λαπίντ (αποκαλούμενος και “Τζορτζ Κλούνεϊ” του Ισραήλ) ήταν ο επικεφαλής του ετερόκλητου κυβερνητικού συνασπισμού που περιλάμβανε οκτώ κόμματα (μεταξύ άλλων ένα αραβικό και το ακροδεξιό “Γιαμίνα” Ναφτάλι Μπένετ, μια «αφύσικη συμμαχία», κατά ισραηλινά ΜΜΕ) με μόνο στόχο την “εκθρόνιση” από την πρωθυπουργία του Μπέντζαμιν Νετανιάχου. “Εκθρόνιση” που αποδείχτηκε προσωρινή, με τον “Μπίμπι” να μην συγχωρεί έκτοτε την “πισώπλατη” μαχαιριά που δέχτηκε από τον Μπένετ, έναν πρώην στενό του σύμμαχο, εξαιτίας του οποίου είχε απωλέσει την πρωθυπουργία, έπειτα από 12 έτη στο τιμόνι της χώρας.

Υπενθυμίζουμε πως η κυβερνητική συμφωνία Μπένετ και Λαπίντ προέβλεπε την εκ περιτροπής πρωθυπουργία: Ο Μπένετ, θα γίνονταν πρώτα πρωθυπουργός και στο ήμισυ της κοινοβουλευτικής περιόδου θα μετακινούνταν στο υπουργείο Εξωτερικών, για να αντικατασταθεί στην πρωθυπουργία από τον Λαπίντ. Ένα σχήμα που τελικά δεν περπάτησε…

Σε δημοσιογραφικό “σπίτι”

Ο Λαπίντ είχε πλούσια τηλεοπτική δημοσιογραφική καριέρα του και μεγάλη απήχηση στο γυναικείο φύλο. Γεννημένος το 1963 στο Τελ Αβίβ, είναι μέλος γνωστής οικογένειας. Ο πατέρας του Γιόσεφ, γνωστός ως Τόμι, ήταν επίσης έγκριτος δημοσιογράφος, επιζών του Ολοκαυτώματος και επικεφαλής ενός κεντρώου κόμματος με προσανατολισμό την αποδέσμευση της πολιτικής από τη θρησκεία. Είχε, μάλιστα, διατελέσει και υπουργός Δικαιοσύνης.

Η μητέρα του Σουλαμίτ ήταν επίσης δημοσιογράφος, δημοφιλής συγγραφέας και μία εκ των ιδρυτών της εφημερίδας Maariv, η οποία άρχισε να εκδίδεται το 1948. Στο παρελθόν ήταν η εφημερίδα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στο Ισραήλ, αλλά σήμερα έχει υποστεί κυκλοφοριακή καθίζηση και ανήκει πλέον στον Αμερικανοεβραίο δισεκατομμυριούχο Σέλντον Άντελσον.

Ο Λαπίντ μεγάλωσε σε αυτό το προνομιούχο και γεμάτο ερεθίσματα περιβάλλον. Περνούσε τα απογεύματα στην εφημερίδα, άκουγε διαρκώς να συζητούν για πολιτική στο σπίτι του, στο οποίο μπαινόβγαιναν κάποιες από τις πλέον εξέχουσες προσωπικότητας της χώρας. Έχει εξομολογηθεί ότι η μυρωδιά του τυπογραφείου έχει εντυπωθεί στη μνήμη του.

Ανδρώθηκε στην περιοχή Yad Eliyahu, η οποία είναι γνωστή ως “γειτονιά των δημοσιογράφων”, καθώς εκεί χτίστηκαν μεγάλα συγκροτήματα για τα μέλη του συγκεκριμένου επαγγελματικού κλάδου. Στο σχολείο οι επιδόσεις του ήταν μέτριες, καθώς υπέφερε από δυσλεξία. Αυτό δεν τον εμπόδισε, από νεαρή ακόμα ηλικία να ακολουθήσει τα βήματα των γονιών του.

Ο τηλεστάρ

Ξεκίνησε την καριέρα του ως ασκούμενος σε εφημερίδες. Γρήγορα ανελίχθηκε σε ρεπόρτερ, ενώ δεν άργησε να μεταπηδήσει στην μικρή οθόνη, η οποία τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό. Πριν την επαγγελματική εδραίωσή του παντρεύτηκε σε μικρή ηλικία και χώρισε λίγα χρόνια αργότερα. Την περίοδο εκείνη μετακόμισε στο Λος Άντζελες, όπου εργάστηκε σε τηλεοπτικά δίκτυα.

Αμέσως μετά την επιστροφή του στο Ισραήλ, αναδείχθηκε σε αστέρι της μικρής οθόνης. Επί χρόνια, ήταν ο παρουσιαστής του πιο δημοφιλούς τηλεοπτικού τοκ-σόου στο Κανάλι 2 του Ισραήλ, με καλεσμένους υπουργούς, πολιτικούς αναλυτές και άλλες εξέχουσες προσωπικότητες. Ο ίδιος έκλεινε κάθε εκπομπή, απευθύνοντας στον εκάστοτε καλεσμένο την εξής ερώτηση: «Τι συμβολίζει το Ισραήλ για σένα;»

Παράλληλα, ασχολείται με την πυγμαχία, τις πολεμικές τέχνες, γράφει αστυνομικά μυθιστορήματα και σειρές για την τηλεόραση, συνθέτει και ερμηνεύει τραγούδια. Έχει παίξει, μάλιστα, και σε κινηματογραφικές ταινίες. Για χρόνια αναδεικνυόταν από λάϊφ στάϊλ περιοδικά ως ένας από τους πιο γοητευτικούς άνδρες της χώρας. Φοράει διαρκώς σκούρα κοστούμια ιταλικών οίκων. Το ακριβό ντύσιμό του δεν τον εμπόδισε να υιοθετήσει μια πλατφόρμα, όταν εισήλθε στην πολιτική, προς όφελος της μεσαίας τάξης και των λιγότερο προνομιούχων.

H συμφωνία με τον Μπένετ

Το 2011 στο Ισραήλ πραγματοποιήθηκαν μαζικές παρατεταμένες διαδηλώσεις. Οι δρόμοι του Τελ Αβίβ και άλλων δεκαπέντε ισραηλινών πόλεων κατακλύζονταν καθημερινά από χιλιάδες πολίτες που διαμαρτύρονταν για το υψηλό κόστος διαβίωσης. Ήταν το πρώτο κύμα διαδηλώσεων που αντιμετώπισε ο Νετανιάχου: Ακολούθησε το δεύτερο κύμα για τις κατηγορίες διαφθοράς που αντιμετωπίζει και το τρίτο για την αμφιλεγόμενη δικαστική μεταρρύθμιση, που προκάλεσε αντιδράσεις ακόμα και στις ένοπλες δυνάμεις και την Μοσάντ.

Ο Λαπίντ συμμετείχε ενεργά στις διαδηλώσεις του 2011. Έναν χρόνο αργότερα, ανακοίνωσε το τέλος της δημοσιογραφικής του καριέρας και την είσοδό του στην πολιτική. Ίδρυσε το κόμμα “Yesh Atid” (Υπάρχει Μέλλον). Εκείνη την περίοδο δεν θεωρήθηκε ότι διέθετε ειδικό πολιτικό βάρος. Οι επικριτές του σχολίαζαν ότι η απήχησή του αρχίζει και τελειώνει με την εμφάνισή του και τη γοητεία που ασκούσε στη μεσαία τάξη.

Στις εκλογές του Μαρτίου 2020, ενέταξε το κόμμα του στον κεντρώο συνασπισμό “Μπλε-Λευκό” του απόστρατου στρατηγού Μπένι Γκαντς. Όταν αυτός μπήκε στον κυβερνητικό σχηματισμό του Νετανιάχου, ο Λαπίντ αποχώρησε. Η ιστορία, λοιπόν, επαναλαμβάνεται: Ο Γκαντς μετέχει στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας που κάλεσε ο Νετανιάχου, ο Λαπίντ όχι.

Ίσως γιατί λαμβάνει υπόψιν και τις αυξανόμενες επικρίσεις της ισραηλινής κοινής γνώμης κατά του Νετανιάχου, με την πλειονότητα των Ισραηλινών να ζητούν την παραίτηση του πρωθυπουργού, στον οποίο απευθύνουν πάρα πολλές ευθύνες για το μακελειό της Χαμάς. Να σημειωθεί πως υπουργοί της ισραηλινής κυβέρνησης προπηλακίζονται από οργισμένους πολίτες, όπως η Ιντίτ Σίλμαν, η μοιραία υπουργός που προκάλεσε την πτώση της κυβέρνησης Λαπίντ-Μπένετ, όταν αποχώρησε από τον τότε κυβερνητικό συνασπισμό για να συνταχθεί με τον Νετανιάχου…