Αξίζει κυβερνητική κρίση ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών;

Αλλού είναι τα κρίσιμα σημεία της υποθέσεως: Πρώτον, εάν θα αναγνωρίζεται από την πολιτεία ο γάμος ομοφύλων, με όλα τα συμπαρομαρτούντα πλεονεκτήματα του γάμου των ετεροφύλων (σύνταξη, κληρονόμηση, άσκηση γονικής φροντίδας, επώνυμον κλπ) και δεύτερον, εάν τα ζεύγη αυτά θα μπορούν ν’ αποκτήσουν τέκνα με παρένθετη μητέρα. Πολιτική αξία έχει επίσης αν θα αφεθούν οι βουλευτές να ψηφίσουν κατά συνείδηση – ακόμη και της αντιπολιτεύσεως, ως δίδαξε η κυρία Λινού, κάτι που δεν δέχεται για τον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Κασσελάκης – και πώς θα ερμηνευθεί το ενδεχόμενο καταψηφίσεως του νομοσχεδίου από εν ενεργεία υπουργούς.

Στο πρώτο ζήτημα, η απάντηση είναι ότι ο συνταγματικός χάρτης της χώρας αναγνωρίζει και προστατεύει μόνον τα ετερόφυλα ζευγάρια, για τον προφανή λόγο της επιθυμητής αυξήσεως υγιούς πληθυσμού της χώρας. Τα ομόφυλα ζεύγη έχουν ήδη την αναμφισβήτητη δυνατότητα να συνάψουν Σύμφωνο Συμβιώσεως για τις μεταξύ των σχέσεις και δεν μπορούν να υπαχθούν στις αποκλειστικές πρόνοιες του Συντάγματος εξ’ ορισμού.

Δεν νυμφεύονται δύο άνδρες, χωρίς να υπάρχει “νύμφη” και δεν νοείται η σύζευξη δύο γυναικών, χωρίς άνδρα, δηλαδή να…«υπανδρεύονται», ως απαιτεί η σοφή ελληνική γλώσσα που προνόησε τα πάντα , πολύ προ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Το θέμα της παρένθετης μητέρας και της τεχνητής γονιμοποίησης έχει ήδη ξεπεράσει τον νομοθέτη και αφήνει στην πράξη ετερόφυλα ζευγάρια να “τεκνοποιούν”. Αν θα αναγνωρισθεί νομίμως και στα ομόφυλα είναι ζήτημα περισσότερο πολιτικό, παρά νομικό ζήτημα.

Δύσκολα γίνεται πιστευτό ότι τα παιδιά των ομοφύλων δεν θ’ αντιμετωπίσουν υπαρξιακά προβλήματα στο σχολείο κι αν η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να τα δεχθεί ισοτίμως. Τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση για να επιλύσει το πρόβλημα της βίας (bullying) στα σχολεία όπου και παρουσιάζεται, κινούνται προ την σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν επαρκούν. Το φαινόμενο ξεκινάει από την βία, από και μέσα στην ετερόφυλο οικογένεια.

Πάντοτε υπήρχαν κι ασφαλώς θα υπάρχουν μονογονικές οικογένειες που ανέθρεψαν το/τα παιδιά τους κατά σωστό τρόπο και μάλιστα άνευ έξωθεν βοηθείας. Για λόγους δημογραφικούς αυτά τα παιδιά πρέπει να τύχουν κρατικής στηρίξεως, καθώς κι οι μητέρες των ενισχύσεως, γιατί μπορούν να συνεισφέρουν στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Το οποίον ο κ. Μητσοτάκης παραμελεί εν τη πολυπραγμοσύνη του…

Η αναλογικότης θα επέτρεπε το ίδιο σε μονογονικές οικογένειες ανδρών, αλλά αυτό ας αφεθεί στην διάκριση της Δικαιοσύνης, να κρίνει την επάρκεια του πατέρα να εξασφαλίσει την μόρφωση και ψυχική υγεία των τέκνων του, έστω και δια παρένθετης μητέρας, αφού ο άνδρας δεν τίκτει, παρά μόνον γεννά.

Η πολιτική πλευρά του θέματος

Η πολιτική πλευρά του ζητήματος αφέθη να λυθεί από τον πρωθυπουργό “κατά συνείδηση” (αρκεί να υπάρχει) των βουλευτών. Έτσι, ώστε να μην κινδυνεύσει η κυβέρνηση από την Αρχή της Δεδηλωμένης του Χαριλάου Τρικούπη, που θα σπεύσει ν’ αξιοποιήσει η υποκριτική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, για ν’ ανατρέψει τη κυβέρνηση εις πείσμα των πεποιθήσεων του. Προσφέρεται κι η αποχή…

Λοιπόν, οι βουλευτές καλούνται ν’ αποφασίσουν κι η ψήφος τους θα εκτιμηθεί στις προσεχείς εκλογές απ’ τον ελληνικό λαό. Δεν αξίζει νέα κυβερνητική κρίση, το ζήτημα. Αρκετά υπέφερε η χώρα τα τελευταία 50 χρόνια από την πολιτική ασυνειδησία και τα κάλπικα δημοψηφίσματα της κεντροαριστεράς…

Είναι προς τιμήν του κ. Μάκη Βορίδη ότι προτίθεται, όχι μόνο να καταψηφίσει τον γάμο των ομόφυλων, αλλά και να παραιτηθεί της υπουργίας του, αφού η κυβέρνηση στην οποία μετέχει το προτείνει κι ο ίδιος δεν συμφωνεί. Μπορεί η συνέπεια του να εκτιμηθεί δεόντος, τόσον από τα Δεξιά, όσο κι απ’ τον ελληνικό λαό.

Τέλος, αλλ’ όχι άνευ σημασίας, ήταν η προχθεσινή δήλωση του πρωθυπουργού ότι θα εξακολουθήσει να εκπροσωπεί την Ελλάδα στην Ευρώπη κι όχι visa versa (αντίστροφα). Αν και ισχύει το αρχαιελληνικό γνωμικό «Ανδρών επιφανών πάσα γή τάφος», η επιλογή είναι σωστή. Να δούμε μόνον αν θα αντέξει.