Η “απάτη” του Ναπολέοντα στην μάχη του Μιλέσιμο

Ο Ναπολέων έστειλε τη μεραρχία του στρατηγού Αντρέ Μασενά να καταλάβει το Ντεγκό και αυτή του Πιέρ Ωζερό να καταλάβει το γειτονικό Μιλέσιμο. Στο Μιλέσιμο βρισκόταν η μειωμένης δύναμης αυστριακή ταξιαρχία του ιταλικής καταγωγής στρατηγού Τζιοβάνι ντι Πρόβερα.

Ο Πρόβερα διέθετε μικρές δυνάμεις. Ο όγκος του αποτελείτο από άνδρες του Ελευθέρου Σώματος Γκιουλάι. Διέθετε επίσης δύο λόχους γρεναδιέρων του 27ου Συντάγματος Πεζικού, ενώ τη τελευταία στιγμή ενισχύθηκε με το 3ο Τάγμα γρεναδιέρων του συμμαχικού στρατού του βασιλείου του Πεδεμοντίου. Ο Αυστριακός στρατηγός, γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορούσε να αντέξει στη γαλλική επίθεση, απέσυρε τις δυνάμεις του στο ερειπωμένο κάστρο της Κοσερία όπου και οχυρώθηκε.

Στις 13 Απριλίου 1796 Ναπολέων αμέσως διάταξε τις μεραρχίες του Ωζερό και του Μενιέ να επιτεθούν στους Αυστριακούς και τους Ιταλούς συμμάχους τους. Οι Γάλλοι εφόρμησαν με ιαχές σε σχηματισμό φάλαγγας καλυπτόμενοι από ακροβολιστές κατά των λιγοστών αντιπάλων τους όντας βέβαιοι για τη νίκη τους.

Ωστόσο οι αμυνόμενοι δεν συμμερίζονταν τη γαλλική αισιοδοξία και όταν οι Γάλλοι εξόρμησαν τους υποδέχτηκαν με σφοδρά πυρά, θερίζοντάς τους. «Δεν υπάρχει τίποτα φοβερότερο από την επίθεση αυτή», ανέφερε ο Γάλλος συνταγματάρχης Ζουμπέρ που τραυματίσθηκε.

Ο Ωζερό διέθετε 9.000 άνδρες και 23 πυροβόλα, έναντι μόλις 988 ανδρών και δύο πυροβόλων του Πρόβερα. Παρόλα αυτά, αν και υπερείχαν συντριπτικά σε αριθμό, οι Γάλλοι δεν κατάφεραν το παραμικρό, μαχόμενοι όλη την ημέρα. Μόνο προς το βράδυ κατάφεραν να κυριεύσουν τμήμα των αυστριακών θέσεων.

Η “απάτη” του Μιλέσιμο

Ωστόσο το πρόβλημα του Πρόβερα δεν ήταν αυτό, καθώς οι θέσεις που χάθηκαν δεν ήταν καίριες. Το πρόβλημά του ήταν ότι τα πυρομαχικά, τα λιγοστά τρόφιμα και κυρίως το νερό που ήταν διαθέσιμα τελείωναν. Μοιραία, την επομένη, όταν κλήθηκε από τον Ωζερό να παραδώσει το κάστρο, αναγκάστηκε να υποκύψει. Οι απώλειες των Γάλλων ήταν βαριές και ξεπέρασαν τους 700 νεκρούς και τραυματίες έναντι μόλις 96 των Αυστριακών και Ιταλών. Η όλη μάχη δεν θα ήταν ιδιαίτερα σημαντική αν δεν συνδεόταν με μια από τις “απάτες” του Ναπολέοντα.

Ο Γάλλος στρατηγός ενημέρωσε την κυβέρνηση στο Παρίσι για την σοβαρή “μάχη του Μιλέσιμο”, ώστε να δικαιολογήσει τις απώλειες και την καθυστέρηση στη εκτέλεση των σχεδίων του. Ο ίδιος παραδέχτηκε αργότερα πως ήταν λάθος του να διατάξει επίθεση κατά των οχυρωμένων αντιπάλων που θα παραδίδονταν, ούτως ή άλλως από έλλειψη τροφής και νερού. Προτίμησε όμως να θυσιάσει τους άνδρες του χωρίς πραγματικό λόγο. Στη μάχη μεταξύ των νεκρών ήταν και ο Γάλλος στρατηγός Κενί, ο συνταγματάρχης Μπανέ, αλλά και ο γενναίος διοικητής του 3ου Τάγματος γρεναδιέρων του Πεδεμοντίου ντελ Καρέτο.