Μία αποτίμηση για το έργο του Διονύση Πασχάλη GARAGE DAZE

Apart: Τραγανή αντίληψη μιας εσωτερικής έκτασης. Μουσική ηλεκτρονικά μελωδική με επαναλαμβανόμενα μοτίβα και σπινθήρες γλυκιάς αποδοχής. Οι κύκλοι ορατοί και η φωνή εσωτερική, δίχως ιδιαίτερα ξεσπάσματα σε ύψος. Το λίγο καυτερό που μαγνητίζει.

Secret: Τα μυστικά στο φως των ήχων. Παιχνίδισμα κρουστών που οδηγεί σε ρυθμό των άκρων. Έκταση σε διαστάσεις του απείρου. Πολυπληθής ρυθμική αναζήτηση που οδηγεί σε εγκεφαλική αφύπνιση. Έλλειψη κεραυνών, μια γλυκιά καταιγίδα ομορφιάς.

First Cries ft. Parents: Πρώτο κλάμα, κραυγή αφής, βλέμμα βαθύ, ανεκπλήρωτη επιθυμία πρώτου σταδίου. Επιβολή επικοινωνίας, σε ρυθμούς κοφτούς ενδιαμέσου λόγου, ικανοποίησης και κραυγής. Ευνόητες λέξεις εσωτερικής επικοινωνίας, με μουσική επαναλαμβανόμενης προσοχής και απαίτησης που σταματά απότομα υπερκαλύπτοντας τα ευνόητα.

Poetry: Πρόλογος εμβατηριακός λίγο πριν την έναρξη της ασφαλούς ποίησης. Μονόλογος με εσωτερικές αναμονές εξελισσόμενος σε πλήρη λόγο με σωστά στοιχεία στίξης. Η ομαλότητα κουρδίζεται και εξελίσσεται σε ύμνο εσωτερικής αναζήτησης, κατεβαίνοντας στην συνέχεια, ώστε ν’ αφήσει κενό χώρο για μια νέα αναζήτηση.