Η επιστροφή των τιτάνων, "Γκοτζίλα x Κονγκ: Η Νέα Αυτοκρατορία"

Ο παντοδύναμος Κονγκ και ο τρομαχτικός Γκοτζίλα, παρότι άσπονδοι εχθροί, βρίσκονται ενωμένοι ενάντια σε μια κολοσσιαία, ανεξερεύνητη απειλή κρυμμένη μέσα στον κόσμο μας, που βάζει σε κίνδυνο την ύπαρξη τους και τη δική μας. Ποια είναι όμως η προέλευση και η ιστορία αυτών των Τιτάνων, αλλά και πώς εξηγούνται τα μυστήρια της Νήσου του Κρανίου και πέραν αυτής, σε μια μυθική μάχη που σφυρηλάτησε αυτά τα εκπληκτικά όντα και τα έφερε κοντά στην ανθρωπότητα για πάντα;

Καταρχάς, για να σχολιάσουμε τι προσφέρει αυτή η ταινία “Γκοτζίλα x Κονγκ: Η Νέα Αυτοκρατορία” σε επίπεδο καθαρής διασκέδασης, που είναι και φανερά ο στόχος της, πρέπει να ορίσουμε τη θέση της μέσα στο MonsterVerse. Έχουμε ήδη αναφερθεί στην απογοήτευση των φάουλ προσεγγίσεων του “Godzilla: King of the Monsters” αλλά και στην “ανανέωση” που προσέφερε η θέση του Adam Wingard στο σκηνοθετικό τιμόνι, μιας και το “Godzilla vs. Kong” κατάφερε να συνδυάσει τη γειωμένη προσέγγιση ενός ακραία παράλογου σύμπαντος, που ξεκίνησε με το “Godzilla” του 2014, με τις αδυσώπητα χιουμοριστικές καταστάσεις, που λαμβάνουν χώρα, τόσο σε αυτή όσο και στην προηγούμενη ταινία, που φέρνει μαζί τους δύο τιτάνες: Γκοτζίλα και Κονγκ.

Οι βάσεις έχουν τεθεί σωστά και πλέον ο Wingard, που είναι ένας σοβαρός σκηνοθέτης, αποδεικνύεται και ικανός να θερίσει χωράφια επικίνδυνα για τη μετατροπή μιας αγνής ψυχαγωγίας σε γελοιότητα. Τα επικίνδυνα αυτά χωράφια αποδεικνύονται η καρδιά της ψυχαγωγίας, καθώς το εύρημα που θέλει τον Κονγκ να αφήνει το σπίτι του στην Κοίλη Γη και να επιστρέφει στην επιφάνεια, ώστε να έρθει ξανά σε αντιπαράθεση με τον Γκοτζίλα, απεικονίζεται τόσο εξωφρενικά όσο ακούγεται. Εκεί που μια ωραία πρωία κάθεται σε έναν βράχο για να απολαύσει το φαγητό του ατενίζοντας την απέραντη ζούγκλα, αντιλαμβάνεται πως έχει… πονόδοντο.

Κριτική

Ένα πλάνο με τον Γκοτζίλα να απολαμβάνει τον υπνάκο του κουλουριασμένος στο Κολοσσαίο είναι εξίσου ξεκαρδιστικό, εντούτοις είναι σαφές ότι οι σεναριογράφοι δεν το έχουν ρίξει στον χαβαλέ, συνεχίζουν απλώς το μοτίβο που έκανε το “Godzilla vs Kong” τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία, εν καιρώ πανδημίας. Διόλου τυχαία δεν παρατηρείται καμιά αλλαγή σε ύφος και περιεχόμενο, και το ζήτημα είναι αν ο Wingard σε έχει πείσει για την αλήθεια του κόσμου που δημιουργεί. Αν ναι, το “Godzilla x Kong” είναι ένα ιδανικό σίκουελ που προσφέρει ακριβώς ό,τι έχει υποσχεθεί. Αν όχι, τότε η ταινία σίγουρα δεν είναι για εσάς.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Απογοήτευση η ελληνική ταινία τρόμου “Μινόρε”

Κάτι επίσης σημαντικό, σύμφωνα και με τα λεγόμενά τους, είναι ο ενθουσιασμός των ηθοποιών να πρωταγωνιστήσουν στις ταινίες αυτές. Τόσο ο Alexander Skarsgard πριν, όσο και ο Dan Stevens τώρα, αναλαμβάνουν ρόλους οι οποίοι είναι γνήσια ευχάριστοι και τους ερμηνεύουν με ζέση, βρίσκοντας την αλήθεια πίσω από τους τυπικούς και επεξηγηματικούς διαλόγους τους, τους οποίους φανερώνουν με ένα όμορφο μίγμα χιούμορ και σοβαρότητας.

Ο Wingard προωθεί τα δυνατά του χαρτιά και ο ρόλος του συνωμοσιολόγου podcaster Μπέρνι καταλαμβάνει εδώ μεγαλύτερο κομμάτι (όσο κι αν προσωπικά έχω πρόβλημα με τον συγκεκριμένο χαρακτήρα) συμβάλλει στους κανόνες του σύμπαντος που έχει οριοθετήσει η ταινία, περί διαβολικών κυβερνήσεων και εταιρειών. Η πλοκή της Αϊλίν και της Τζία (Rebecca Hall και Kaylee Hottle) συνεχίζεται εδώ οργανικά, φέρνοντας την προσέγγιση του MonsterVerse λίγο πιο κοντά στη λογική των σύγχρονων ταινιών του “Πλανήτη των Πιθήκων” στο θέμα διαχείρισης των ιστοριών που αφορούν τους ανθρώπινους χαρακτήρες.

Και εκεί που έλεγα ότι το CGI του “Godzilla vs Kong” δεν γίνεται καλύτερο, εδώ τα ψηφιακά εφέ προχωρούν ένα βήμα παραπέρα, και είναι ένα πραγματικό όνειρο να τα βλέπεις στην οθόνη του κινηματογράφου, επιτρέποντας και τις μάχες των τιτάνων να αποκτούν πολύ μεγαλύτερη διάρκεια. Επικίνδυνος όμως έχει γίνει ο ανθρωπομορφισμός του Κονγκ, με τις εκφράσεις του προσώπου του να σχεδιάζονται με τόση τρομακτική λεπτομέρεια και πολυπλοκότητα που, αν στο μέλλον τον δούμε να δίνει διάλεξη σε πανεπιστήμιο, δεν θα μου προκαλέσει ιδιαίτερη εντύπωση -ό,τι κι αν αυτό σημαίνει για τον αρχικό συμβολισμό γύρω από την ανθρώπινη επιβολή στο οικοσύστημα, που ήδη έχει απολεσθεί.

Το “Godzilla x Kong” είναι ένας άξιος όσο και επαναληπτικός συνεχιστής της προηγούμενης ταινίας που δεν έχει να προσφέρει κάτι το διαφορετικό πέρα από μια ακόμα πιο εντυπωσιακή συνύπαρξη των δύο τιτάνων του τίτλου -αλλά και μερικών ακόμα που φουσκώνουν ικανοποιητικά τη δράση. Η ισορροπία ύφους είναι φυσικά καλοδεχούμενη και, τηρουμένων των αναλογιών, προσφέρει μια καθαρόαιμη ψυχαγωγία καθόλου δεδομένη για μια ταινία με τον αριθμό 5 μέσα στη σειρά της.