“Back to Black”: Η κινηματογραφική αποτύπωση της Amy Winehouse

Η ταινία για τη ζωή της Amy Winehouse έρχεται σε μια περίοδο που έχουν εμφανιστεί πάρα πολλές βιογραφίες γύρω από τραγουδιστές και θα ακολουθήσουν αρκετές ακόμα. Το “Back to Black”, όμως, διαφέρει από τις περισσότερες με καλό τρόπο. Το ουσιαστικότερο χαρακτηριστικό είναι ότι η Sam Taylor-Johnson που το σκηνοθετεί δεν αφήνει τη διάρκεια της ταινίας ή τον όγκο της ιστορίας της Winehouse να την ιππεύσει, να ορίσει δηλαδή το περιεχόμενο και τη μορφή της ταινίας της. Από αυτή την άποψη, η ταινία είναι έντιμη στις προθέσεις της, οι οποίες δεν είναι τόσο να παρουσιάσουν μια ολοκληρωμένη εκδοχή της Amy Winehouse, ώστε να τη γνωρίσει ο θεατής ως κάτι de facto, και ταυτόχρονα καταφέρνει να μη μένει αόριστα ασαφής με το να παρουσιάσει έναν χαρακτήρα υπερβατικό.

Αυτό που η ταινία ακολουθεί σαν γραμμή είναι να παρουσιάσει τα γεγονότα, τα οποία είναι πάρα πολύ γνωστά ή εύκολο να τα μάθει κανείς, και είναι εύκολο να διακρίνω γιατί αυτό αποφασίστηκε σαν την καλύτερη επιλογή, καθώς η Winehouse είχε μια ζωή πολύ εύκολο να την κρίνεις εξωτερικά όπως και τους γύρω της. Ο κόσμος λοιπόν έτσι όπως αποτυπώνεται στην ταινία δεν προέρχεται από την οπτική της σκηνοθέτριας ή του σεναριογράφου, αλλά τον βλέπουμε από την άποψη και τα συναισθήματα της Winehouse, γύρω από αυτόν. Είναι μια γραμμή στην οποία η ταινία μένει συνεπής, ουσιαστικά βλέπουμε την ηρωίδα να δημιουργεί το soundtrack της ζωής της, οι στίχοι των τραγουδιών της μας λένε όσα χρειάζεται να ξέρουμε για τη ζωή της αφιλτράριστα, γι’ αυτό και το σενάριο είναι πολύ κοντά στους στίχους των τραγουδιών της. Όλα όσα ειπώθηκαν στις ειδήσεις εδώ υπαινίσσονται, υπάρχει μια αντικειμενική αποτύπωση και η κρίση γύρω από όσα βλέπουμε, μένει σταθερά εκτός.

Η Marisa Abela που υποδύεται την Amy Winehouse κατάφερε από τα πρώτα κιόλας λεπτά της εμφάνισής της να με κάνει να ξεχάσω ότι δεν είναι η Amy Winehouse. Και αυτό, δεν έχει να κάνει με τον αν της μοιάζει ή όχι, καθώς συχνά ξεχνάμε ότι η ερμηνεία ενός ηθοποιού δεν αφορά την εξωτερική ομοιότητα, αλλά την εσωτερική. Η Abela αποδίδει εξαιρετικά το προσωπικό στιλ της Winehouse αλλά και τα συναισθήματά της, και είναι ο λόγος που μπορεί να στηρίξει όλο αυτό το οικοδόμημα και να σε κάνει να την πλησιάσεις, ώστε να δεις τον κόσμο μέσα από τα δικά της μάτια. Είναι πανεύκολο να καταλάβεις και να αισθανθείς την αγάπη που νιώθει για τον πατέρα της, ο οποίος σαν χαρακτήρας έχει ολοκληρωμένη υπόσταση μέσα στην ταινία, αφήνοντας όμως με αρκετή ασάφεια τις συνέπειες που είχε η Winehouse από τη συμπεριφορά του, γιατί αυτό πέφτει σε μας να το ερμηνεύσουμε.

Είναι εύκολο να δούμε γιατί η Winehouse ερωτεύτηκε πέρα από κάθε λογική τον Μπλέικ, έναν εξαιρετικό Jack O’Connell, εισπράττουμε τη γοητεία του χωρίς η ταινία να μας κρύβει τα προβληματικά κομμάτια του και είναι πολύ αναζωογονητικό μια ταινία να μην προκρίνει τις αρνητικές συμπεριφορές που εκτυλίσσονται στην οθόνη. Η Winehouse δεν εμφανίζεται σαν μια αξιολύπητη εξαρτημένη και υπάρχει μια πολύ δυνατή σκηνή, όπου η Winehouse σε μια συναυλία κατεβαίνει στο κοινό που προσπαθεί με πάθος να την ακουμπήσει και αυτό η ταινία το κάνει όχι για να μας πει ότι ο κόσμος τη λάτρευε, αλλά για να δείξει πως αυτό που βλέπουμε έγινε επειδή ο κόσμος συνδέθηκε με τα τραγούδια της.

Το “Back to Black” της Sam Taylor-Johnson είναι μια πολύ ουσιαστική στην προσέγγισή της βιογραφία, όπου τον πρώτο λόγο στην ιστορία έχουν τα τραγούδια. Η Abela τα ερμηνεύει η ίδια και είναι τρομακτικά αποτελεσματική, ενώ η μουσική του Nick Cave και του Warren Ellis συνοδεύει τις σκηνές διακριτικά, χωρίς να τραβάει την προσοχή από τη μουσική της Winehouse, με πολύ ορθό τρόπο. Ανήκει σε αυτές τις ταινίες που δεν έχει πραγματική σημασία αν πρόκειται για κινηματογραφικά αριστουργήματα ή όχι, αλλά η ουσία της είναι να αποδώσει πιστά την ύπαρξη που πραγματεύεται, και αυτός εδώ είναι ο καλύτερος δρόμος.

Σκηνοθεσία: Sam Taylor-Johnson
Κύριοι Ρόλοι: Marisa Abela, Jack O’Connell, Eddie Marsan, Juliet Cowan, Lesley Manville

 

---

 

Σε συνεργασία με το filmy