Τι σημαίνει μόνιμη παρουσία της κατοχικής δύναμης στην Κύπρο

Η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να αποτελέσει μέρος της ανακατανομής ισχύος, γνωρίζοντας το μέγεθος και τις δυνατότητες της, αξιοποιώντας τη γεωγραφική της θέση και την ιδιότητά της ως κράτος-μέλος της ΕΕ. Άλλωστε η Λευκωσία έχει κάνει δυο στρατηγικού βάθους κινήσεις με την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη διαμόρφωση Ενεργειακού Προγράμματος. Αυτά για να έχουν σημασία πρέπει να στηρίζονται σε πολιτικές υλοποίησης.

Η πρωτοβουλία της “Αμάλθειας”, που σχεδιάσθηκε για να μεταφερθεί από τη Λάρνακα στη Γάζα ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστίνιους, είχε χλευαστεί στο εσωτερικό και υποβαθμίσθηκε αρχικά από διεθνείς παίκτες. Με επιμονή και συστηματική δουλειά η Λευκωσία κατάφερε να ενταχθεί στη μεγάλη εικόνα των εξελίξεων το σχέδιο αυτό. Και κατάφερε να εξασφαλισθεί η συναίνεση όλων των εμπλεκόμενων αλλά και διεθνών παικτών, με πρώτιστο στόχο να μεταφερθεί βοήθεια προς τους Παλαιστίνιους της Γάζας, που δίνουν μάχη επιβίωσης.

Παράλληλα, η Κυπριακή Δημοκρατία έχοντας να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα με τις μεταναστευτικές ροές, ανέλαβε πρωτοβουλίες. Προώθησε αυξημένα μέτρα, μεταξύ αυτών και περιπολίες στα ανοικτά της χώρας. Η Κύπρος έχει υποχρεώσεις και τις τηρεί ενώ μια χώρα υπό κατοχή πάντα οφείλει, όπως πράττει άλλωστε, να αντιμετωπίζει με ευαισθησία τους ανθρώπους αυτούς που αναζητούν μια καλύτερη ζωή. Είναι κι αυτοί θύματα του πολέμου αλλά και των εμπόρων ανθρώπινων ζωών, όπως είναι οι διακινητές, που έχουν ανακαλύψει μια “χρυσοφόρα δουλειά”.

Ταυτόχρονα με τα μέτρα, οι πρωτοβουλίες αποσκοπούσαν να εμπλέξουν και την Ευρωπαϊκής Ένωση. Προφανώς και η εμπλοκή της Ένωσης, η έκφραση αλληλεγγύης δεν είναι αυτονόητη και δεδομένη. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. Και για μικρά κράτη η προσπάθεια φαντάζει τιτάνια. Για αυτό και η επίσκεψη του Προέδρου Χριστοδουλίδη και της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, στη Βηρυτό δεν έγινε τυχαία, ούτε και αυτόματα επειδή το ζήτησε ο ηγέτης ενός κράτους-μέλους. Είναι προφανώς αποτέλεσμα προσπαθειών.

Οι επιδιώκεις της κατοχικής δύναμης

Στην εξίσωση θα πρέπει να μπει και το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να διαδραματίσει ρόλο στην περιοχή. Παρά τις εσωτερικές ισορροπίες, ενίοτε και ανισορροπίες και την εξάρτηση από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική, προφανώς και στις Βρυξέλλες υπάρχουν και εκείνοι που θέλουν μια αυτόνομη παρέμβαση. Ένα κράτος-μέλος της ΕΕ που γεωγραφικά γειτνιάζει με την περιοχή της Μέσης Ανατολής και το οποίο έχει καταφέρει να έχει καλές σχέσεις με όλες σχεδόν τις χώρες είναι η Κυπριακή Δημοκρατία. Μπορεί να είναι μικρή χώρα, αλλά έχει δυνατότητες και το γνωρίζουν εταίροι μας.

Ο προγραμματισμός και η πραγματοποίηση της επίσκεψης στο Λίβανο το επιβεβαιώνει. Όπως και το γεγονός ότι υπήρξε και εμπλοκή κι άλλων ηγετών προς την κατεύθυνση στήριξης των αιτημάτων της Λευκωσίας προς τη Βηρυτό. Όπως του Γάλλου Προέδρου, Εμμανουέλ Μακρόν.

Η Κυπριακή Δημοκρατία με κινήσεις και ενέργειες, όπως τις παρακολουθούμε, επιχειρεί να αξιοποιήσει αυτό το στρατηγικό πλεονέκτημα. Τούτο θα πρέπει να εμβολιάσει και τις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού. Και σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο μιας συμφωνίας. Αλλά και αναφορικά με την εμπλοκή των διαφόρων τρίτων, οι οποίοι θα πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν εξυπηρετούνται τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή εάν η Κυπριακή Δημοκρατία είναι υπό τουρκικό έλεγχο. Δεν εξυπηρετούνται από μια συμφωνία στο Κυπριακό, που θα καθιστά το νησί προτεκτοράτο της Άγκυρας. Πρέπει να τους τρομάζει. Ούτε και τους εξυπηρετεί – πρωτίστως εμάς – μια μακρά εκκρεμότητα, όπου η κατοχική δύναμη εδραιώνει την παρουσία της.