Μόνη ελπίδα για το Κίεβο να μεταφέρει τον πόλεμο στην Ρωσία

H ρωσική άμυνα κατέστρεψε άπαντες τους πυραύλους, πλην ενός, τον οποίον μεν έθεσε εκτός πορείας, χωρίς ωστόσο ν’αποφευχθούν τ’ανωτέρω θύματα. Την ιδίαν στιγμή, στην ρωσική Δημοκρατία του Νταγκεστάν σημειώθηκαν συντονισμένες τρομοκρατικές επιθέσεις κατά δύο συναγωγών και δύο ορθοδόξων εκκλησιών, έως και κατά αστυνομικού σταθμού, στοιχίσασες την ζωή σε 20 άτομα. Το Κίεβο στρέφει συστηματικώς τα πυρά του κατά της Κριμαίας, βάλλον κατ’ αμάχων.

Κατά το ίδιο, αποτελεί έδαφος προς ανάκτηση. Ωστόσο, είναι οξύμωρο να φονεύονται πληθυσμοί, τους οποίους υποτίθεται πως ο βάλλων κατ’ αυτούς θέλει ν’ απελευθερώσει! Επί έτη οι ουκρανικές κυβερνήσεις εξαγγέλλουν ότι θα εκδιώξουν τις τάχα κατοχικές ρωσικές αρχές προς χάριν του ρωσικού πληθυσμού και… βομβαρδίζουν τούτον τον πληθυσμό, προ των ομμάτων της κωφεύουσας Δύσεως, κατά πασίδηλη παράβαση του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου.

Ο δε εκπρόσωπος Τύπου του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών Mathew Miller δήλωσε ευθαρσώς, κατόπιν των ανωτέρω κτυπημάτων (!), ότι η Ρωσία μπορεί να θέσει πάραυτα τέρμα στην εκδήλωση αυτών, επιστρέφουσα την Κριμαία στην Ουκρανία. Κατά την καθηγήτρια Πολιτικών Επιστημών Καρολίνα Γαλακτερού, πρόκειται περί δολίων κτυπημάτων κατά αμάχων και συνεπώς Εγκλημάτων Πολέμου (σημείο 29:15). Σημειωτέον, ούτε και τα κατ’ επανάληψη (2023-2024) ουκρανικά πυρά κατά του Μπελγκορόντ (Ρωσία) εστράφησαν κατά στρατιωτικών στόχων, παρά κατ’ αμάχων.

Το δε γεγονός, ότι ATACMS – προοριζόμενοι, κατά βάσιν, δι’ αναχαίτηση επιθέσεως πεζικού – επρόκειτο να στραφούν κατά αστικών περιοχών ήταν εξ αρχής προβλέψιμο και η Δύση δεν μπορούσε να έτρεφε άγνοια περί τούτου δια τον εξής απλούστατο λόγο: Οι εν λόγω πύραυλοι έχουν εμβέλεια 300 χλμ. Δι’ ευνοήτους δε λόγους, πρέπει να εκτοξεύονται από σημεία μακράν της ακτίνας του ρωσικού πυροβολικού, ήτοι περί τα 50 χλμ. maximum από της ουκρανορωσικής μεθορίου. Οπότε, η μεγίστη απόσταση που μπορούν να διανύσουν εντός της ρωσικής επικράτειας είναι 500 χλμ. maximum. Υπό τα δεδομένα αυτά, δεν μπορούν να θίξουν αρχηγεία, κέντρα διοικήσεως ή επιχειρησιακούς σταθμούς στα ενδότερα ταύτης της Ρωσίας. Επομένως, μόνοι πρόσφοροι στόχοι οι αστικές περιοχές.

Η Ρωσία έχει θέσει επισήμως, ότι κτυπήματα υπερβαίνοντα σε τέτοιο βαθμό την μεθόριο εντός της ρωσικής επικρατείας – και δη κατά αμάχων – παραβιάζουν τις κόκκινες γραμμές της (σημείο 8:15). Οι δε Αμερικανοί φέρονται να είπαν κατ’ αρχήν στους Ουκρανούς και διασφάλισαν ότι ATACMS δεν θα χρησιμοποιούντο κατά αμάχων. Ήρθη και αυτός ο περιορισμός; Υπό το ενδεχόμενο αυτό και πάντως εκ της υπάρξεως Αμερικανών κ.α. συμβούλων επί του ουκρανικού εδάφους, εις υπόδειξιν της χρήσεως των ανωτέρω συστημάτων, ο Ρώσος υφυπουργός των Εξωτερικών, Sergei Ryabkov, δήλωσε την 27.06.2024 (βλ. λογαριασμό ρωσικής πρεσβείας εν Ελλάδι στο FaceBook), ότι «Οι αρχές των ΗΠΑ ευθύνονται δια την χρηματοδότηση και πρόκληση τρομοκρατικών ενεργειών κατά της Ρωσίας και κατά Ρώσων πολιτών. (…) Επιδιώκουν την αποδυνάμωση της Ρωσίας και την στρατηγική της ήττα».

Οι άμαχοι επιλέγονται ως στόχοι

Kατ’εγκρίτους αναλυτές, η επιλογή αμάχων ως στόχων ή η εξαπόλυση τέτοιων τρομοκρατικών επιθέσεων, υποδηλώνει μεν την ανυπαρξία υποδομών ικανών να πλήξουν εις βάθος στρατιωτικούς στόχους, πρωτίστως, όμως, εξυπηρετεί την μεταστροφή της κοινής γνώμης κατά της κυβερνήσεως αυτής (βλ. και εδώ). Άπαξ και η άσκηση πιέσεων εις βάρος της πολιτικής ηγεσίας αποβαίνει άκαρπος, τότε βάλλεται ο πληθυσμός της χώρας αυτής, εις τρόπον ώστε να καταφερθεί αυτός κατά της ηγεσίας του, διαμαρτυρόμενος πως η τελευταία δεν ενεργεί τα δέοντα εις προστασίαν του ή προς όφελός του.

Τέτοιες τακτικές επινοήθησαν υπό της Al-Qaeda στην Υεμένη και το ISIS. Σ’ αυτήν την τακτική είναι προδήλως εξαναγκασμένη η Δύση σήμερα εις επίτευξιν των στόχων της, εκ των οποίων άλλως φαινομενικώς αποκλίνει. Τέτοια είναι και η περίπτωση της Σεβαστουπόλεως. Υπέρ των ανωτέρω συνηγορεί και αυτή αύτη η κυρία Γαλακτερού, ότι δηλαδή, εκ του αδιεξόδου στα πεδία των μαχών, η άσκηση τρομοκρατίας κατ’ αμάχων αποτελεί το μόνον διέξοδο (σημείο 32:25) Από την πλευρά του, αντιθέτως, κατ’ ανωτάτους Αμερικανούς αξιωματικούς ε.α., ο Ρώσος πρόεδρος Βλαδίμηρος Πούτιν αποφεύγει από της αρχής της συρράξεως το κατά δύναμιν να πλήξει αστικές περιοχές.

Σταθμίζων τ’ ανωτέρω, κατά νεοτέρα παρέμβασή του ο Ελβετός αναλυτής συνταγματάρχης Jacques Baud κατατείνει στο συμπέρασμα ότι οι Αμερικανοί δεν ενεπλάκησαν στην Σεβαστούπολη και δεν επιθυμούν κλιμάκωση του πολέμου. Η από 13-15.06.2024 σύνοδος των G7 στην Ιταλία – δάνειο εκ $50 δισ. δια της χρήσεως ρωσικών καταθέσεων στην αλλοδαπή, επιβολή περαιτέρω κυρώσεων κατά της Ρωσίας και επίτευξη μετά της Ουκρανίας 10ετούς συμφωνίας ασφαλείας ως γέφυρας προσχωρήσεως αυτής στο ΝΑΤΟ– σηματοδοτεί όχι κλιμάκωση, αλλά παρέλκυση του πολέμου.

Κατά τον Αμερικανό καθηγητή των Πολιτικών Επιστημών John Mearsheimer, τ’ ανωτέρω μάλλον αποτελούν κόκκινο πανί δια τους Ρώσους, ενώ ο ίδιος αποκλείει παντελώς την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ (σημείο 9:45). Εκ των δηλώσεων του Ούγγρου υπουργού Εξωτερικών Peter Szijjártó, μόνον η χορήγηση στην Ουκρανία €1,4 δισ. εκ των κατασχεθέντων ρωσικών κεφαλαίων στην αλλοδαπή προς αγορά όπλων, αποτελεί μέτρο παραβιάσεως των κόκκινων γραμμών της Ρωσίας, πόσον μάλλον η παροχή περισσοτέρων εκ των καταθέσεων τούτων στο Κίεβο.

Η εμπλοκή στο Νταγκεστάν

Σε ό,τι αφορά τις δύο παραλλήλους επιθέσεις στην Δημοκρατία του Νταγκεστάν – όπως και στην Αμπχαζία, ρωσόφωνη περιοχή της Δημοκρατίας της Γεωργίας (θεωρουμένη ως ξεχώρου Δημοκρατίας υπό της Ρωσίας) – ο συνταγματάρχης Μπω αποδίδει αυτές σε παράγοντες όχι διαφόρους της ασυμμέτρου τακτικής που διεξάγει η Ουκρανία, χωρίς ωστόσο να δεικνύει τον δάκτυλο στην Ουκρανία (26:20 επ.) παραπέμπων στην ευρυτέρα στρατηγική αποσταθεροποιήσεως της Ρωσίας, ως αναλύεται αύτη σε έκθεση της δεξαμενής σκέψεως-συμβούλου του Πενταγώνου των ΗΠΑ RAND Corporation, ήδη εν έτει 2019 (σελ. 121 επ.).

Κατά τον Ελβετό αναλυτή (σημείο 1:12:38 επ.) ενδέχεται οι ΗΠΑ να ενεπλάκησαν στο Νταγκεστάν, υπό το σκεπτικό της αναβιώσεως ισλαμιστικών κινήσεων, όπως χρησιμοποιούν μέχρις σήμερον το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) και άλλες ισλαμιστικές οργανώσεις στην Συρία, κατά του Σύρου ηγέτη Basharal-Assad, του Ιντλίμπ (Συρία) μη εξαιρουμένου, συγκεντρώσαντος και ανασυγκροτήσαντος διάφορες ισλαμιστικές ομάδες, τη αιγίδι της Τουρκίας, μέλη των οποίων έχουν ενταχθεί στις ουκρανικές Ένοπλές Δυνάμεις ή χρησιμοποιούνται σε επιχειρήσεις όπως στο Crocus. Υπό την έννοια αυτήν, εύλογη η παρατήρηση του Αμερικανού συνταγματάρχου Δόκτορος Ντάγκλας Μακ Γκρέγκορ (σημείο 9:00) ότι ο πρόεδρος Πούτιν επέφερε στην Ρωσία μίαν υποδειγματική ομαλότητα στην συνύπαρξη και τις σχέσεις μεταξύ Μουσουλμάνων και Χριστιανών, ώστε – συμπληρώνομε εμείς – ιθύνοντες των ανωτέρω κτυπημάτων να είναι Ισλαμιστές.

Βεβαίως, κρίνοντες και εκ των τελευταίων δηλώσεων του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν, οι Αμερικανοί δεν θα δεχθούν ότι η κατάσταση στα πεδία των μαχών άγει δυσμενώς (δια τους Ουκρανούς), καταδήλως απέχοντες της πραγματικότητος, είτε διότι είναι ανεπαρκώς ενήμεροι, είτε επειδή τρέφουν αυταπάτες. Ο Αμερικανός σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Jake Sullivan διατείνεται, ότι «ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι, κατέστησε σαφές, έως και σ’ αυτήν ταύτην την Ελβετία [Bürgenstock, 15-16.06.2024], ότι τελικώς ο πόλεμος αυτός θα κριθεί δια των διαπραγματεύσεων. Η υπό των ΗΠΑ ενίσχυση της Ουκρανίας στο πεδίο της μάχης, αποβλέπει στην οχύρωση αυτής και εν’ όψει τέτοιων διαπραγματεύσεων».

Εν τέλει όμως και η δήλωση αύτη είναι παραπλανητική και ψευδής, καθ’ ότι απώτερος σκοπός του πολέμου εξ αρχής είναι η αποσταθεροποίηση της Ρωσίας. Όπως ευστόχως αναφέρει ο συνταγματάρχης Μπω, «η Δύση εξαπέλυσε μίαν στρατηγική σκοπούσα την εκμετάλλευση της Ουκρανίας προς αποδυνάμωση της Ρωσίας, αδιαφόρως περί της μοίρας της Ουκρανίας». Είναι δε γνωστόν ότι η Ρωσία επ’ ουδενί πρόκειται ν’ αποχωρισθεί των κτηθέντων εδαφών, διότι πάγια πολιτική του Κιέβου είναι η εξάλειψη των Ρωσόφωνων! Τέλος, η πραγματικότητα στο πεδίο της μάχης σαφώς υποδηλώνει ότι, όσον ο πόλεμος συνεχίζεται, οι Ρώσοι κερδίζουν περισσότερα εδάφη και οι Ουκρανοί χάνουν εδάφη και ασύλληπτα δυσανάλογα περισσότερο έμψυχο δυναμικό.

“Το τέλος έχει πλησιάσει” για το Κίεβο

Ο συνταγματάρχης ΜακΓκρέγκορ αποτιμά (σημείο 11:15) ότι σήμερα (28.06.2024) οι Ρώσοι διαθέτουν βορειοανατολικώς της Ουκρανίας περί τους 300.000 στρατιώτες, δυναμένους ανά πάσα ώρα να βαδίσουν προς Κίεβο και 100.000 στην Λευκορωσία προς μετακίνηση νοτίως, δηλούντος: «Το τέλος έχει πλησιάσει. (…) Κατόπιν τούτων, η κυβέρνηση του Κιέβου μάλλον θα εγκαταλείψει την πρωτεύουσα, απομακρυνομένη δυτικώς προς Λβοβ [ή Λβιβ]». Εξ απόψεως αψύχου υλικού, αρκεί να ενθυμηθούμε ότι, ήδη ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα – όπου ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν τότε αντιπρόεδρος – απέφυγε οιαδήποτε επέμβαση στην Ουκρανία (Δόγμα Ομπάμα), εκ του ότι δεν εξυπηρετούσε το εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ, πρωτίστως όμως, επειδή η Ρωσία θα διατηρεί πάντοτε στην Ουκρανία υπεροχή στην κλιμάκωση (escalatory dominance), εκ της ικανότητος παραγωγής αδιαλείπτως πολεμικού υλικού.

Η απόγνωση του Κιέβου –απωλέσαντος κατά τον συνταγματάρχη Μακ Γκρέγκορ μόνον την εβδομάδα της 17.06.2024 13.000 άνδρες (!)– καθίσταται έκδηλη και εκ των ολοένα και μεγαλυτέρων περιορισμών στην ελευθερία του λόγου εντός των ΜΜΕ, όσον και εκ των συλλήψεων στους δρόμους της πρωτευούσης Ουκρανών δια τις ανάγκες του πολέμου: Μία ματιά στο ακόλουθο οπτικοακουστικό υλικό έγκυρων ΜΜΕ, περί βιαίας στρατολογήσεως τούτων, αρκεί δια ν’ αποτυπώσει την απόγνωση αυτή:

Όταν ο σκοπός δεν είναι δίκαιος, ο ηγέτης δεν μπορεί να εμπνεύσει “αέρα”!

Ακούεται, ότι εξεταστική επιτροπή της ουκρανικής “Ράντα” αξιολογεί τις ειρηνευτικές προτάσεις του προέδρου Πούτιν: Εγκατάλειψη της προσχωρήσεως στο ΝΑΤΟ και αναγνώριση των πρώην ουκρανικών Δημοκρατιών Ντονέτσκ, Ζαπορίζια, Λουγκάνσκ και Χερσώνος, ως αναποσπάστων τμημάτων της επικρατείας της Ρωσίας, κατόπιν των νομίμων (άρθρο 1, παρ. 2 Καταστατικού ΟΗΕ) δημοψηφισμάτων της 23-27.09.2022.

Επίσης εκτιμάται, ότι στα δύο ισχυρότερα Κράτη-Μέλη της ΕΕ την Γαλλία και την Γερμανία τα κυβερνώντα κόμματα, τα συνδράμοντα την Ουκρανία, θα χάσουν βαθμηδόν την διακυβέρνηση της χώρας, ενώ προεδρεύει της ΕΕ δια το τελευταίο εξάμηνο τρέχοντος η Ουγγαρία, ο δε σημειώνων σπουδαία άνοδο σε αντίθεση μετά των βασικών δύο παρατάξεων της χώρας Βρετανός συντηρητικός Nigel Farage κατηγορεί ευθαρσώς την Δύση δια την πρόκληση του πολέμου στην Ουκρανία.

Κατόπιν και της κολοτούμπας στο Bürgenstock (15-16.06.2024), μόνη πλέον ελπίς η συζήτηση… παρουσία της Ρωσίας. Και όχι η εξώθηση στην όξυνση και δη δια του φόνου αμάχων…