Η “σφαγή του Φοουλτάουν” – Οι ΗΠΑ κηρύσσουν πόλεμο στους Σεμινόλες

Για την υποταγή τους προκλήθηκαν τρεις πόλεμοι που έμειναν γνωστοί ως Πόλεμοι των Σεμινόλες ή Πόλεμοι της Φλόριντα. Ο Α’ Πόλεμος των Σεμινόλες διεξήχθη στο διάστημα 1814-19, ο Β’ Πόλεμος στο διάστημα 1835-42 και ο Γ’ Πόλεμος στο διάστημα 1855-58. Οι πόλεμοι αυτοί, συγκεντρωτικά, ήταν οι μεγαλύτεροι σε διάρκεια από τους λεγόμενους Ινδιάνικους Πολέμους, που έδωσαν οι ΗΠΑ και αυτοί που κόστισαν περισσότερο όλων σε χρήμα και αίμα. Η Φλόριντα ανακαλύφθηκε από τους Ισπανούς το 1513 και αποτέλεσε τμήμα της αποικιακής τους αυτοκρατορίας. Οι Ισπανοί κυρίαρχοι της είχαν εφαρμόσει και εκεί τις γνωστές αποικιοκρατικές τους πρακτικές.

Την πρώτη δεκαετία του 18ου αιώνα περίπου 12.000 Ινδιάνοι είχαν αρπαχτεί ως σκλάβοι από τους Ισπανούς. Μέχρι το 1710 ένα μεγάλο τμήμα της Φλόριντα ήταν πλέον ακατοίκητο. Κάποιοι που είχαν γλιτώσει κατέφυγαν στην περιοχή της Πεντσακόλα, στη δυτική Φλόριντα. Το 1763, με τη λήξη του Επταετούς Πολέμου, η Φλόριντα πέρασε στην κατοχή των Βρετανών. Οι Ισπανοί αποχωρώντας άφησαν ελάχιστους Ινδιάνους εκεί, μεταφέροντας όσους μπορούσαν στην Κούβα. Στη Φλόριντα είχαν αρχίσει να καταφεύγουν, περί το 1715, Ινδιάνοι Γιαμασί, Κρηκ και άλλοι από μικρότερες φυλές. Οι Ισπανοί ονόμαζαν όλους αυτούς Κιμαρόνες, δηλαδή φυγάδες. Από παραφθορά της λέξης αυτής προήλθε και το όνομα Σεμινόλες. Σύμφωνα με την ινδιάνικη εκδοχή, πάντως, το όνομα Σεμινόλες σημαίνει “ελεύθερος”.

Οι Ισπανοί, κατά τη διάρκεια των πολεμικών συγκρούσεων με τους Βρετανούς, άλλαξαν τακτική έναντι των Ινδιάνων, επιτρέποντας την εγκατάστασή τους στη Φλόριντα. Επέτρεψαν επίσης και την εγκατάσταση Μαύρων φυγάδων σκλάβων, τους οποίους, μάλιστα, οργάνωσαν σε μονάδες πολιτοφυλακής. Άλλοι ενώθηκαν με τις ινδιάνικες φυλές, ως πλήρη μέλη τους, φτάνοντας ακόμα και να γίνουν αρχηγοί.

Κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης οι Βρετανοί που ήλεγχαν, πλέον, τη Φλόριντα, στρατολόγησαν Σεμινόλες και τους ανέθεσαν τη διεξαγωγή επιδρομών κατά της των Αμερικανών. Η συμπαράταξη των Σεμινόλες με τους Βρετανούς τους κατέστησε αντιπάλους των Αμερικανών, από τούδε και στο εξής. Η ήττα της Βρετανίας στον Πόλεμο της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας, είχε ως αποτέλεσμα η Ισπανία να ανακτήσει το Φλόριντα, το 1783. Εκεί κατέφυγαν και υποστηρικτές των Βρετανών Αμερικανοί για να αποφύγουν τις διώξεις από τις ΗΠΑ.

Το 1803 οι Αμερικανοί αγόρασαν τη Λουιζιάνα από τη Γαλλία και το 1810, αυθαίρετα, καθώς αρκετοί Αμερικανοί άποικοι είχαν εγκατασταθεί εκεί, προσάρτησαν τμήμα της δυτικής Φλόριντα. Η Ισπανία, η οποία τελούσε υπό κατοχή από τα στρατεύματα του Ναπολέοντα, δεν μπορούσε, φυσικά, να αντιδράσει. Μετά την προσάρτηση του τμήματος αυτού οι Αμερικανοί άρχισαν να σχεδιάζουν και την προσάρτηση της υπόλοιπης Φλόριντα. Το 1812 η αμερικανική κυβέρνηση συγκρότησε ένα σώμα «πατριωτών» που, με την υπόσχεση παραχώρησης γης, στάλθηκε στην ανατολική Φλόριντα για να την καταλάβει. Οι Σεμινόλες πολέμησαν κατά των Αμερικανών και υπέρ των Ισπανών. Οι Αμερικανοί, έναν χρόνο μετά, υποχρεώθηκαν να αποχωρήσουν, κερδίζοντας, πάντως, σημαντικά εδαφικά ερείσματα.

Ο πρώτος πόλεμος των Σεμινόλες

Το 1812 ξέσπασε ο πόλεμος ΗΠΑ-Βρετανίας. Αν και επίκεντρο της σύγκρουσης αυτής υπήρξε ο Καναδάς, μικρής κλίμακας επιχειρήσεις σημειώθηκαν και στο αμερικανικό τμήμα της Φλόριντα. Το 1813 οι Αμερικανοί, υπό τον συνταγματάρχη Άντριου Τζάκσον, νίκησαν τους Ινδιάνους Κρηκ που είχαν παραμείνει στη νότια Τζώρτζια και τη νότια Αλαμπάμα και τους εκδίωξαν από εκεί, με αποτέλεσμα και αυτοί να καταλήξουν στη Φλόριντα.

Έναν χρόνο αργότερα, το 1814, οι Βρετανοί αποβιβάστηκαν στη Φλόριντα, στις εκβολές του ποταμού Απαλατσικόλα και αμέσως προσεταιρίστηκαν τους Σεμινόλες, μοιράζοντάς τους όπλα και εφόδια. Οι Βρετανοί κινήθηκαν στον αναρού του ποταμού και άρχισαν να κατασκευάζουν ένα οχυρό στο Πρόσπεκτ Μπλάφ. Οι Βρετανοί στρατολόγησαν περί τους 700 πολεμιστές Σεμινόλες. Ενισχυμένοι με έναν βρετανικό λόχο, οι Ινδιάνοι επιτέθηκαν στο αμερικανικό οχυρό Μπόουερ, κοντά στο Μομπάιλ της Φλόριντα, αλλά αποκρούστηκαν. Αμερικανικές δυνάμεις υπό τον, υποστράτηγο, πλέον, Τζάκσον, καταδίωξε τους Βρετανούς, οι οποίοι πάντως, κατάφεραν να ολοκληρώσουν την κατασκευή του οχυρού στο Πρόσπεκτ Μπλάφ.

Με το πέρας του πολέμου ΗΠΑ-Βρετανίας, οι Βρετανοί εγκατέλειψαν την περιοχή, αλλά παρέδωσαν το οχυρό σε Μαύρους σκλάβους, για αυτό και οι Αμερικανοί το ονόμασαν οχυρό των “Νέγρων”. Οι Αμερικανοί ανησυχούσαν ιδιαίτερα για την παρουσία του οχυρού. Έτσι, μετά από ένα επεισόδιο με ένα αμερικανικό πλοίο, που είχε ως συνέπεια τον θάνατο ενός Αμερικανού ναύτη, αποφασίστηκε η κατάληψη και η καταστροφή του οχυρού.

Ο Τζάκσον ζήτησε από τους Ισπανούς, στα εδάφη των οποίων βρισκόταν το οχυρό να το καταστρέψουν. Ο Ισπανός κυβερνήτης όμως απάντησε πως δεν είχε τη δύναμη να το κυριεύσει. Έτσι οι Αμερικανοί αποφάσισαν να δράσουν μόνοι, παραβιάζοντας το ισπανικό έδαφος. Σε πρώτη φάση ανατέθηκε στον συνταγματάρχη Κλιντς να κατασκευάσει το οχυρό Σκοτ, στα σύνορα ΗΠΑ-Ισπανικής Φλόριντα. Το 1816 μια αμερικανική ναυτική μοίρα έπλευσε στον ποταμό Απαλατσικόλα, από τη Νέα Ορλεάνη, με σκοπό να ανεφοδιάσει το οχυρό.

Οι πρώην σκλάβοι ανοίγουν πυρ

Οι Αμερικανοί επίτηδες επέλεξαν την ποτάμια οδό, ελπίζοντας πως οι Μαύροι πρώην σκλάβοι που κρατούσαν το οχυρό των “Νέγρων” θα επιχειρούσαν να τους εμποδίσουν, ώστε να έχουν και μια επίσημη δικαιολογία για να τους επιτεθούν. Τα αμερικανικά πλοιάρια, μεταξύ των οποίων δύο κανονιοφόροι, υπό τον Κλιντς, έφτασαν ενώπιον του οχυρού των “Νέγρων”. Οι πρώην σκλάβοι άνοιξαν πυρ, με τα πυροβόλα που οι Βρετανοί είχαν αφήσει εκεί, κατά των Αμερικανών, αλλά, καθώς δεν ήταν εκπαιδευμένοι στη χρήση τους δεν κατάφεραν να πλήξουν τους Αμερικανούς. Οι αμερικανικές κανονιοφόροι απάντησαν και με οβίδες που είχαν προηγουμένως θερμάνει σε δυνατή φωτιά, ανατίναξαν την αποθήκη πυρομαχικών του οχυρού.

Η έκρηξη ήταν τόσο ισχυρή που το οχυρό, κυριολεκτικά, ισοπεδώθηκε. Από τους 320 ανθρώπους, περιλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, που ήταν στο οχυρό, οι 250 σκοτώθηκαν αμέσως και οι περισσότεροι των υπολοίπων πέθαναν αργότερα, από τα τραύματά τους. Μετά την καταστροφή του οχυρού οι Αμερικανοί αποχώρησαν από το ισπανικό έδαφος.

Καθώς όμως αποχωρούσε ο Αμερικανικός Στρατός εκατοντάδες Αμερικανοί παράνομοι και πλιατσικολόγοι, εισήλθαν στην περιοχή και επιτέθηκαν στα χωριά των Σεμινόλες, καίγοντας, κλέβοντας και σκοτώνοντας. Σύντομα οι Σεμινόλες άρχισαν να απαντούν με το ίδιο νόμισμα και η σύγκρουση κλιμακώθηκε. Στην πρώτη τους μεγάλη επιδρομή, στις 24 Φεβρουαρίου 1817, οι Σεμινόλες έφτασαν έως τη Τζώρτζια. Στο μεταξύ συγκρούσεις ξέσπασαν και στην περιοχή του οχυρού Σκοτ. Οι Αμερικανοί έστειλαν 250 άνδρες να καταλάβουν το ινδιάνικο χωριό Φοουλτάουν, κοντά στο οχυρό. Η πρώτη απόπειρα των Αμερικανών αποκρούστηκε από τους Σεμινόλες. Με μια νέα επίθεσή τους όμως, στις 22 Νοεμβρίου 1817, οι Αμερικανοί, κατέλαβαν το χωριό και το ισοπέδωσαν.

Μια εβδομάδα αργότερα, οι Σεμινόλες απάντησαν. Ένα πλοιάριο με 45-50 Αμερικανούς, περιλαμβανομένων και ασθενών και γυναικών και παιδιών κυριεύτηκε από τους Σεμινόλες. Οι περισσότεροι Αμερικανοί σφαγιάστηκαν. Μόνο μια γυναίκα κρατήθηκε ζωντανή και έξι Αμερικανοί κατάφεραν να ξεφύγουν και να διασωθούν στο οχυρό Σκοτ. Αυτή η σφαγή, η λεγόμενη “σφαγή του Φοουλτάουν”, αποτέλεσε το έναυσμα γενίκευσης του πολέμου από πλευράς των Αμερικανών. Πολλοί, μάλιστα, Αμερικανοί ιστορικοί θεωρούν το γεγονός αυτό ως την εναρκτήρια πράξη του Α’ Πολέμου των Σεμινόλες.

Κλιμάκωση του πολέμου

Η “σφαγή του Φοουλτάουν” προκάλεσε οργή στην Ουάσινγκτον και αμέσως διατάχθηκε ο στρατηγός Άντριου Τζάκσον να εισβάλει στη Φλόριντα για να “τιμωρήσει” τους Σεμινόλες, χωρίς να εμπλακεί με τους Ισπανούς. Ο Τζάκσον συγκέντρωσε τις δυνάμεις του στο οχυρό Σκοτ, τον Μάρτιο του 1818. Εκεί συγκεντρώθηκαν 800 άνδρες του Αμερικανικού Στρατού, περίπου 1.000 εθελοντές από το Τενεσί, περίπου 1.000 πολιτοφύλακες από τη Τζώρτζια και 1.400 Ινδιάνοι σύμμαχοι. Στις 15 Μαρτίου η δύναμη του Τζάκσον εισέβαλε στη Φλόριντα, κινούμενη κατά μήκος του ποταμού Απαλατσικόλα.

Όταν έφτασε στη θέση που υπήρχε το οχυρό των «Νέγρων», διέταξε την κατασκευή ενός νέου οχυρού, το οποίο και ονομάστηκε οχυρό Γκάντσντεν. Ο Τζάκσον κινήθηκε προς τα ινδιάνικα χωριά που υπήρχαν στις όχθες της ελώδους λίμνης Μικοσούκε, βορειοανατολικά της, ινδιάνικης τότε, πόλης Ταλαχάσι, στη δυτική Φλόριντα. Οι Αμερικανοί έκαψαν περισσότερα από 300 σπίτια των Σεμινόλες και στις 6 Απριλίου έφτασαν στο ισπανικό οχυρό του Σαν Μάρκο, το οποίο και κατέλαβαν.

Εκεί ο Τζάκσον συνάντησε έναν σκωτικής καταγωγής έμπορο, τον Τζωρτζ Άρμπουθνοτ, ο οποίος εμπορευόταν με τους Σεμινόλες και δρούσε ως μεσάζων μεταξύ αυτών και των Βρετανών. Οι Αμερικανοί τον κατηγόρησαν ότι πωλούσε όπλα στους Σεμινόλες και τον συνέλαβαν. Ο Τζάκσον επίσης απαγχόνισε δύο Ινδιάνους αρχηγούς που αιχμαλώτισε με δόλο. Κατόπιν αυτών ο Τζάκσον, από το οχυρό Σαιντ Μαρκ, όπως επί το αγγλικότερο, το μετονόμασε, κινήθηκε κατά μήκος του του ποταμού Σουάνι, παραποτάμου του Απαλατσικόλα, συνεχίζοντας να καίει και να καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του. Στην περιοχή ζούσαν κυρίως φυγάδες σκλάβοι.

Στις 12 Απριλίου οι Αμερικανοί επιτέθηκαν σε ένα χωριό και αφού σκότωσαν περί τους 40 άνδρες, αιχμαλώτισαν και 100 περίπου γυναίκες και παιδιά. Οι άλλοι Σεμινόλες, για να γλιτώσουν, εγκατέλειψαν τα χωριά τους. Μετά τις μεγάλες αυτές «νίκες», ο Τζάκσον διέταξε τους πολιτοφύλακες και τους Ινδιάνους συμμάχους του να αποσυρθούν, ενώ ο ίδιος με τις υπόλοιπες δυνάμεις του, τους τακτικούς στρατιώτες και τους εθελοντές του Τενεσί, επέστρεψε στο οχυρό Σαιντ Μαρκ.

Εκεί ο Τζάκσον δίκασε τον Άρμπουθνοτ και έναν Βρετανό λοχαγό που συνέλαβε και σε μια απολύτως κατασκευασμένη δίκη τους καταδίκασε σε θάνατο. Οι δύο άνδρες εκτελέστηκαν, διακηρύσσοντας, ως το τέλος, την αθωότητά τους. Ήταν ένα ακόμα έγκλημα του “νικητή” Αμερικανού στρατηγού, οποίος, αφού άφησε ισχυρή φρουρά στο οχυρό Σαιντ Μαρκ, αποσύρθηκε στο οχυρό Γκάνστεντ.

Στις 7 Μαΐου 1818 ο Τζάκσον, με 1.000 άνδρες, ξεκίνησε από το οχυρό και κινήθηκε δυτικά, προς την Πεντσακόλα, παρά τις διαμαρτυρίες των Ισπανών. Στις 23 Μαΐου ο Τζάκσον έφτασε με τους άνδρες τους στην Πεντσακόλα. Μια δύναμη 175 Ισπανών στρατιωτών που στάθμευε εκεί αποχώρησε χωρίς αντίσταση. Στις 28 Μαΐου οι Ισπανοί παρέδωσαν και το οχυρό Μπαράνκας, το τελευταίο σημείο στηρίγματός τους στην δυτική Φλόριντα και οι Αμερικανοί κατέλαβαν την περιοχή.

Διπλωματικές αντιδράσεις

Η δράση του Τζάκσον είχε, πάντως, προκαλέσει διπλωματικές αντιδράσεις. Η Ισπανία διαμαρτυρήθηκε, επισήμως, για την παραβίαση του εδάφους της και την κατάληψη της δυτικής Φλόριντα. Η αμερικανική κυβέρνηση όμως επέρριψε την ευθύνη του πολέμου στους Βρετανούς, τους Ισπανούς και τους Σεμινόλες.

Παρόλα αυτά προθυμοποιήθηκε να επιστρέψει στην Ισπανία την Πεντσακόλα και το οχυρό Σαιντ Μαρκ. Οι Ισπανοί, όμως, μη έχοντας τη δυνατότητα να διατηρήσουν τη Φλόριντα, πρότειναν στους Αμερικανούς την πώλησή της στις ΗΠΑ. Οι σχετικές διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν το 1819 και το 1821 κατέληξαν στην Συμφωνία Άνταμς- Ονίς, η οποία ονομάστηκε έτσι από το όνομα του τότε Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών και του Ισπανού διπλωμάτη που την υπέγραψαν. Έτσι έληξε ο Α’ Πόλεμος των Σεμινόλες, με τους Αμερικανούς να κερδίζουν την Φλόριντα.