Κάνε και εσύ μια δήλωση αριστεροσύνης, δεν στοιχίζει τίποτε!

Από τότε που 11 παλαιοί “βαρόνοι” έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ για να καταλήξουν αμέσως στην αποτυχημένη “Νέα Αριστερά” και μέχρι την πρόσφατη παραίτηση του Γιάννη Δραγασάκη, οι δηλώσεις των αποχωρούντων για την αριστεροσύνη τους είναι πολλές, πυκνές και περίεργες. Περίεργες, διότι τι ανάγκη έχει κάποιος να δηλώνει, μάλιστα εμφατικά, ότι είναι αριστερός, αφού επί χρόνια ήταν στέλεχος σε κόμμα το οποίο ο ίδιος θεωρούσε αριστερό; Και μάλιστα να πολλαπλασιάζει την έμφαση επί της αριστεροσύνης του μέσω δημοσιογράφων που συνήθως μιλάνε σαν παπαγαλάκια.

Η επαναλαμβανόμενη εμφατική προβολή σε κάτι που θεωρείται αυτονόητο ή και προφανές, εν προκειμένω η αριστεροσύνη, μάλλον δηλώνει την αβεβαιότητα αυτού που το προβάλει. Είμαι αριστερός και είσαι δεξιός αυτή είναι η ουσία όσων γράφει στην επιστολή αποχώρησης ο Γιάννης Δραγασάκης προς τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανο Κασσελάκη. Το ίδιο είχαν γράψει και οι έντεκα βουλευτές όταν αποχώρησαν – ντροπιαστικά κατά τα άλλα για την κραυγαλέα ανικανότητά τους. Στην ίδια δήλωση περί αριστεροσύνης συνοψίζεται η ουσία πολλών κειμένων της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο νέο Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, όταν βέβαια δεν είναι απλώς πολιτικά κάποτε και λογικά ασυνάρτητα.

Ωστόσο, μέσα σε αυτό τον παφλασμό της αριστεροσύνης ας μην ξεχάσουμε τα βασικά. Όπως ότι ο χειρότερος μάρτυρας για το τι είναι κάθε άνθρωπος είναι ο ίδιος ο εαυτός του καθενός και της καθεμιάς. Πάρτε για παράδειγμα τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Πιστεύει κανείς σε αυτά που λέει, ή κρίνει από αυτά που κάνει ως πρωθυπουργός; Έτσι λοιπόν, μου δίνεται η ευκαιρία να θυμίσω πως την αλήθεια των ανθρώπων μαρτυρούν μόνο οι πράξεις τους, παρότι κι αυτές μας παίζουν παιχνίδια. Ποιες είναι, λοιπόν, οι κρίσιμες πράξεις των σημερινών αριστεροφρονούντων, εν προκειμένω πράξεις πολιτικές πόσω μάλλον ότι όλοι αυτοί κυβέρνησαν τη χώρα από κύριες ή δευτερεύουσες θέσεις και επιπλέον ήταν βουλευτές; Τι έπραξαν, λοιπόν;

Δήλωση αριστεροσύνης και πράξεις

Αρχικά, στην διάρκεια από το 2012 οπότε αναπτύχθηκε από την κοινωνία η δυναμική που έσπρωχνε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, αυτό το κόμμα αντί να προετοιμάζεται σοβαρά για τα δύσκολα που ερχόντουσαν, ο Πρόεδρός του Αλέξης Τσίπρας έκανε ιδεολογικά σαχλές και πολιτικά ανούσιες δηλώσεις περί νταουλιών και αγορών. Η ένδεια πολιτικού σχεδίου όλων όσων δηλώνουν σήμερα αριστεροί, έγινε φανερή από την κυβερνητική αμηχανία του πρώτου εξαμήνου διακυβέρνησης το 2015.

Και ήρθε το δημοψήφισμα όπου με κλειστές τράπεζες το 62% του λαού έδωσε μια πρωτοφανή δύναμη στον ΣΥΡΙΖΑ για να την τσαλαπατήσει στη συνέχεια και να φέρει μαζί με το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ το τρίτο μνημόνιο. Όλες οι πράξεις τους, δηλαδή η καταπάτηση της λαϊκής κυριαρχίας, η περαιτέρω παραχώρηση της εθνικής, η ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό σύστημα, οι περικοπές (θεσμικές και εισοδηματικές) και η λιτότητα εν γένει αποτελούν την ιστορική πραγματικότητα.

Μόνο οι ίδιοι δεν θέλουν να παραδεχτούν πως πρόκειται για ένα τεράστιο ιστορικό αρνητικό βάρος που δημιούργησαν και το οποίο υπερκέρασε και έθαψε όλη την μεγάλη ιστορία της Αριστεράς. Αντί αυτού, με επικεφαλής τον τότε πρόεδρό τους Αλέξη Τσίπρα, υποστήριξαν το άκρως βλακώδες: ότι πρέπει να τους ευγνωμονούμε που μας έβγαλαν από το μνημόνιο παρότι μας εξανάγκασαν σε αυτό οι ίδιοι μαζί με τους προηγούμενους.

Όλοι σχεδόν νυν και πρώην του ΣΥΡΙΖΑ, όσες και όσοι δηλώνουν σήμερα δημοσίως και εμφατικά την αριστεροσύνη τους, υπήρξαν διαπρεπείς υπουργοί που χειρίστηκαν την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου. Ξεχνούν πως οι πράξεις τους δείχνουν μια βαριά αντιδραστική πολιτική επιλογή, ενίοτε στα όρια του χυδαίου, η οποία σφράγισε αρνητικά την ίδια την έννοια της Αριστεράς. Αν, όμως, το άλλο σκέλος της αντιδιαστολής, δηλαδή ο Στέφανος Κασσελάκης, θέλει να απαλλάξει τον ΣΥΡΙΖΑ από το βάρος της ιστορίας του, την οποία διαμόρφωσαν οι σημερινοί κήρυκες αριστεροσύνης, δεν έχει παρά να αποκηρύξει όλα τα μνημόνια μαζί και το τρίτο.

Ας δηλώσει πως δεν αναγνωρίζει τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ σε κανένα από αυτά. Μάλιστα πρόκειται για απόφαση, η οποία μπορεί άνετα να περάσει από την Κεντρική Επιτροπή. Αυτό, μαζί με ένα συνοπτικό αλλά ξεκάθαρο σχέδιο για το μέλλον του έθνους και της κοινωνίας προς συζήτηση, είναι πιθανό να απελευθερώσουν σημαντικές δυνάμεις και να τις στρέψουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ασυγκρίτως σημαντικότερες από τη σύμπλευση με το ΠΑΣΟΚ.