Τα ιδεώδη της Ολυμπίας και οι Ολυμπιακοί Αγώνες – Θεσμική διάσταση και προοπτική

Οι αγώνες αυτοί πέραν της από την επιτυχία τους εθνική υπερηφάνειας η οποία εξανεμίστηκε σύντομα, ένεκα και των όσων βιώνουμε έκτοτε, ουδεμία σχέση είχε προς τους Αγώνες τα Ολύμπια. Οι σύγχρονοι αγώνες φέρουν μόνο τον τίτλο τον οποίο μάλιστα χρησιμοποιούν και χωρίς την άδεια του πραγματικού κληρονόμου και ιδιοκτήτη της την Ολυμπία. Υπό την έννοια αυτή η αρχαία Ολυμπία και μαζί της η Ελλάδα που ανέλαβε να οργανώσει σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, το μόνο που μπόρεσε να προσφέρει όπως τονίζαμε και το 2004 ήταν είναι ένας θεωρητικός εξαγνισμός των αγώνων αυτών και να προσδώσει ευγενές άλλοθι στη Λωζάννη να συνεχίσει την πορεία της, θα θυμάστε εκείνο το περίφημο του κ. Rong «ευχαριστούμι Αθήνα ευχαριστούμι Ελλάδ». Mπορεί επομένως η Ελλάδα να επηρεάσει το γιγάντιο αυτό αθλητικό υπερθέαμα ως παντελώς ξένο προς την ελληνική παράδοση και τις ιδέες της Ολυμπίας;. Η απάντηση είναι μάλλον αρνητική.

Η Ελλάδα επ’ ευκαιρία των αγώνων αυτών, είχε χρέος υπό το μεγάλο βάρος της Ολυμπίας, ως κοιτίδας των Ολυμπίων Αγώνων, να αναδείξει την μεγάλη στο πνεύμα κληρονομιά των σωματικών αγώνων. Να προβάλλει δε, την πτωχή πλευρά των σύγχρονων Ολυμπιακών, που είναι το κυνηγητό της χωρίς όρια σωματικής επίδοσης, αιτίας των αρνητικών φαινομένων (Doping κ.α) και του υπερθεάματος, τροφής με το αζημίωτο της παγκόσμιας Τηλεκυριαρχίας, των δισ. dollars. Η αρχαία Ολυμπία, έχει χρέος να αναδείξει ότι οι Αγώνες αυτοί σήμερα, οφείλουν να γίνουν ξανά αγώνες του ανθρώπου και όχι του υπερανθρώπου, ο οποίος με την σύγχρονη βιο-τεχνολογία αναμένεται να δημιουργηθεί στα εργαστήρια.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επαναληφθεί εκείνο ακριβώς που είχε τονιστεί και στα πορίσματα του 1ου Διεθνούς Συνεδρίου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αρχαία Ολυμπία στις 3-7 Σεπτεμβρίου το 1991: «Απαιτείται εκδημοκρατισμός του ολυμπιακού Καταστατικού χάρτη, στη βάση ενός διακρατικού υπερεθνικού πλαισίου δικαίου, με τη διεξαγωγή των Αγώνων σε κοινό τόπο μόνιμα και αναλογική οικονομική συμβολή όλων των κρατών, έτσι που το Ολυμπιακό αυτό κέντρο θα μπορεί να καταστεί κέντρο ανάδειξης της παγκόσμιας ειρήνης. Σε διαφορετική περίπτωση που η κατάσταση παραμείνει ως έχει σήμερα οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι καταδικασμένοι να υπάρχουν μόνο κατ’ όνομα ως το μεγαλύτερο εμπορικό διεθνές θέαμα και μόνο με τα συνακόλουθα αρνητικά φαινόμενα».

Ας αναλογιστούμε ότι έχουν ήδη περάσει ήδη 34 Χρόνια με τη διαφθορά να ελέγχει τα δρώμενα, το Techno-doping να έχει αντικαταστήσει το doping, και το bio-doping. Πέραν τούτων, η σημερινή κατάντια των Ολυμπιακών Αγώνων με την αδυναμία εφαρμογής της εκεχειρίας, τις εμπόλεμες καταστάσεις να διαιρούν τον κόσμο με τον αποκλεισμό αθλητών από αυτούς, αλλά και την κουλτούρα που διέπει πλέον τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με εικόνα πλήρους κατάπτωσης, όπως αυτή ξεδιπλώθηκε στο Παρίσι με την έναρξη αυτών, επιβάλλει την Αναθέσμιση του διεθνούς αθλητισμού και των Ολυμπιακών Αγώνων ώστε αυτοί να είναι διεθνής θεσμός της κοινωνίας του Ανθρώπου με τα ιδεώδη της Ολυμπίας!

Συμπεράσματα – Προτάσεις

Οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί αγώνες οφείλουν να λάβουν το ανάλογο συμβολικό στοιχείο από τους Αγώνες των αρχαίων “τα Ολύμπια”, το οποίο θα προσδώσει το αναγκαίο νόημα και αξία, ώστε να ξαναβρούν οι αγώνες με το όνομα Ολυμπιακοί το χαμένο τους νόημα, το δικό τους συμβολισμό το δικό τους γιατί, το λόγο υπάρξεώς τους για τη διεθνή κοινωνία του ανθρώπου και σε πλαίσιο νομιμότητας των αρχών του διεθνούς δικαίου. Το νόημα αυτό δεν μπορεί παρά να δοθεί ξανά από την αρχαία Ολυμπία, ως χώρου ανάλογου με τους άγιους τόπους για τον χριστιανικό κόσμο και τη Μέκκα για το μουσουλμανικό.

Η αρχαία Ολυμπία οφείλει να αναδείξει (το τονίσαμε και το 2004) ότι:

Πρώτον: Μέσα σε πλαίσιο πολιτισμικής ατμόσφαιρας γιορτής οι Αγώνες ως Ολυμπιακοί, θα πρέπει να είναι λιτοί και απέριττοι, εμπνευσμένοι από τα στοιχεία της ελληνικής παράδοσης και ουχί της ρωμαϊκής. Η ανεύρεση του μέτρου των Αγώνων αυτών είναι το ζήτημα για την Ελλάδα. Η απεικόνιση δηλαδή της αλήθειας της ελληνικής σκέψης δια της παγκόσμιας αυτής γιορτής σε κοινό τόπο, με αναλογική συμβολική οικονομική συμμετοχή των κρατών διοργάνωσης μέσω διεθνούς συμβάσεως, για τον άνθρωπο και το μέλλον του.

Δεύτερον: Προς την κατεύθυνση αυτή θα πρέπει δημιουργηθεί ανοιχτή γραμμή – δίαυλος, Τόπος τέλεσης – αρχαία Ολυμπία στην πορεία για τους Αγώνες και κατά τη διεξαγωγή αυτών, με γεγονότα στην Ολυμπία, λόγου, τέχνης και αγώνων. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που προσιδιάζουν στο χώρο αυτό και δημιουργούν συνείδηση περί της φύσεως των Ολυμπίων Αγώνων της αρχαιότητος.

Τρίτον: Η αρχαία Ολυμπία μπορεί να συμβάλλει δια της διεθνώς οργανωμένης εις κράτος κοινωνίας στον περιορισμό του γιγαντισμού των Ολυμπιακών Αγώνων, ώστε η διοργάνωση τους ως κλασσική Ολυμπιάδα να είναι χαρά και των οικονομικά ασθενέστερων κρατών του πλανήτη. Πέραν τούτων ένα Φεστιβάλ (Γιορτή) νέων πρέπει να αναδειχθεί ως διεθνές γεγονός σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων νέων, με σάρκα και πνεύμα της Ολυμπίας μόνιμα τελούμενο στον ευρύτερο χώρο της.

Τέταρτον: Η αρχαία Ολυμπία σε συνεργασία με τους Δελφούς, μπορούν να αναδείξουν έναν τόπο, μέσω της ελληνικής κυβέρνησης, ο οποίος ως δωρεά στον ΟΗΕ με διεθνή σύμβαση, θα λάβει οικουμενικό χαρακτήρα και σ’ αυτό θα εκτίθενται ειδικά στοιχεία του πολιτισμού κάθε χώρας του πλανήτη, ως ένα παγκόσμιο χωριό πολιτισμού. Το χωριό αυτό να είναι ο θησαυρός της οικουμένης, όπου κάθε χώρα θα αναλάβει ιδίοις εξόδοις να ανεγείρει, κατά το πρότυπο των θησαυρών των Ελληνίδων Πόλεων στους Δελφούς, το δικό της κτήριο κατά τα χαρακτηριστικά του δικού της πολιτισμού και της δικής της αρχιτεκτονικής. Με τον τρόπο αυτό η εφαρμογή της εκεχειρίας υπό την έντονη διπλωματική πίεση θα βρει έδαφος εφαρμογής, αφού δεν θα μπορεί κράτος να διατηρεί τέτοιο θησαυρό στο χώρο αυτό, αν δεν υπακούει ή παραβαίνει την εκεχειρία.

Το έτος 1991 στο Διεθνές Συνέδριο με θέμα “Ο Θεσμός των Ολυμπιακών Αγώνων – Διεπιστημονική προσέγγιση”, έγινε πρόταση από το συγγραφέα μεταξύ άλλων:

1. Να γίνει εμφανής και ουσιαστικός ο ρόλος των κρατών υπο τον τύπο ενός ΟΗΕ των Ολυμπιακών Αγώνων και του διεθνούς αθλητισμού.
2. Να γίνει μόνιμη τέλεση των αγώνων σε κοινό τόπο με ανάλογη οικονομική συμβολή, ώστε να εκλείψει ο εμπορικός χαρακτήρας τους.
3. Να δημιουργηθεί Ολυμπιακό διακρατικό κέντρο ως Παγκόσμιο Κέντρο Ειρήνης.
4. Να θεσπισθεί η ολυμπιακή εκεχειρία με διακρατική δέσμευση στο πλαίσιο ολυμπιακού διεθνούς οργανισμού, υπο την αίρεση του προστίμου και του αποκλεισμού συμμετοχής απο τους αγώνες κάθε παραβάτη ή πολίτη αντίστοιχα.

Ο θησαυρός αυτός της οικουμένης θα αποτελεί σημείο πολιτισμικής αναφοράς όλων των κρατών για πάντα, με συνεχώς καίον το ολυμπιακό φως σ’ αυτό, ως ζωντανή αλήθεια στη ζωή των λαών της γης που δεν μπορεί παρά να είναι παντοτινή και όχι μόνο μια φορά μερικές μέρες κάθε τέσσερα χρόνια.

Πέμπτον: Η αρχαία Ολυμπία οφείλει να εκπονήσει και να προτείνει ένα πρόγραμμα, εμπνευσμένο από τον πολιτισμό που αναπτύχθηκε στον τόπο αυτό, καθ’ όλη τη διάρκεια τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων ως κλασσικών, έτσι ώστε να την καθιστούν παρούσα και να συνδέεται το λαμπρό παρελθόν με, λόγο, ήχο και εικόνα (τοπίο- αντικείμενο- κίνηση) και να αναδεικνύεται έτσι η ουσία της γιορτής και των αγώνων της Ολυμπίας και της διαφοράς και της απόκλισης των σύγχρονων αγώνων. Η συγκριτική αυτή θα έχει μέγιστη επίδραση στη συνείδηση των θεατών σ’ όλο τον κόσμο, για το υψηλό, το ωραίο και το κάλος ελληνικής σκέψης που δημιούργησαν τους Αγώνες τα Ολύμπια!

Η επιτυχία των κλασσικών αγώνων θα είναι η προβολή ενός άλλου μοντέλου αγώνων, των Εθνών, που θα αναδεικνύουν το μέλλον του ανθρώπου και τον ορίζοντα του πολιτισμού του, με κέντρο τα ανθρώπινα και τα γήινα, σε τούτο μπορεί να συμβάλλει τα μέγιστα η αξεπέραστη στον Αιώνα των Αιώνων ελληνική σκέψη του μέτρου και της αρμονίας, του υψηλού και του ωραίου, κατά το οποίο:
“Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος” και όχι του υπερβολικού ιδεώδους της Ρώμης, του ξέφρενου ανταγωνισμού και του θεάματος Citius – Altius – Fortius.

Με Κήρυγμα το απόφθεγμα :
«Ολυμπίασιν Αγών καλεί μεν τον βουλόμενον στεφανοί δε δυνάμενον»
(Γοργίας , Ολυμπικός λόγος)