Επιστροφή στην ανθρωπιά – Σπάζοντας τη ρουτίνα κι οργανώνοντας ανταμώματα

Επιστροφή στην ανθρωπιά με συλλογικές πρωτοβουλίες… Περίπατοι με ήπια ορειβατική δράση, ανακάλυψη νέων ενδιαφερόντων, κοινωνικοποίηση, τοπικά γλέντια, αυτοσχεδιασμοί, ομαδικές εξορμήσεις στη θάλασσα, βραδιές χορού, λάτιν, παραδοσιακών και άλλων: Όλα αυτά δημιουργούν μια κοινωνικότητα που έρχεται να αντιδράσει στη μοναξιά της περιόδου του κορονοϊού και τα κατάλοιπα της.

Και όλα αυτά είναι εφικτό να τα ζήσει κάποιος, χωρίς να συνδέονται με κόστος, χωρίς κάποιο μεγάλο μπάτζετ αλλά μόνο με την καλή διάθεση και την επιλογή να ξανανταμώσουν οι άνθρωποι! Φέτος ειδικά στη Θράκη όπου έζησα τέτοιες πρωτοβουλίες, η εικόνα συμπληρώνεται με πολλά χαμόγελα, με χειροκροτήματα, συμμετοχικότητα και άλματα σε συντηρητικές κοινωνίες που έχουν ανάγκη να νιώσουν την εξωστρέφεια με άλλους όρους.

Συλλογικές πρωτοβουλίες

Η παράσταση “Λυσιστράτη” που ανέβηκε από γυναίκες του χωριού Μαΐστρος στον Έβρο ανέδειξε όχι μόνο το κρυμμένο ταπεραμέντο και την τόλμη τους να βγουν στην σκηνή και να γευθούν την μαγεία της υποκριτικής τέχνης αλλά και την ανάγκη για παγκόσμια ειρήνη ως ζητούμενο, ψάχνοντας εντός τους και εκπέμποντας μέσα από την δική τους συλλογικότητα το μικρό θαύμα μιας άλλης οπτικής. Στο πλευρό τους βέβαια στάθηκαν τοπικοί άρχοντες, αναφέρομαι στον Γιάννη Ναϊτίδη, αντιδήμαρχο Αλεξανδρουπολης, που αναγνώρισε τη σημαντική προσπάθεια περίπου δύο χρόνων, σε εθελοντική βάση από τους συζύγους και φίλους. Η κατασκευή εξέδρας, σκηνικών, φωτισμού κλπ αναγκαίων, ήταν σημαντική.

Και για να αλλάξουμε κλίμα, η ταξιδιωτική διάθεση συλλόγων για τα μέλη τους σε ελληνικούς προορισμούς, η καθιέρωση θαλασσινών εξορμήσεων για μπάνιο σε κοντινές τους παραλίες, με πρόγραμμα αεροβικής γυμναστικής, με χαλάρωση σε ξαπλώστρες τοπικών beach bar, με ΚΑΠΗ που σμίγουν με νεολαίους και οικογενειάρχες, καλύπτει αυτές τις ανάγκες της συνεύρεσης σε όμορφους τόπους που χαρακτηρίζουν την Ελλάδα και προσφέρουν την δική τους αναζωογόνηση.

Οι σύλλογοι που τρέχουν

Οι σύλλογοι Ρέμβης που οργανώνουν τη φημισμένη γιορτή βύσσινου, την οποία περιμένουν πως και πως οι επισκέπτες για να αποκτήσουν το πολύτιμο βαζάκι με το γλυκό των παιδικών τους αναμνήσεων, αλλά και παράλληλα διεξάγουν τις κοντινές και διδακτικές εκδρομές στην Βόρειο Ελλάδα κι όχι μόνο (η πρόεδρος Έφη Εξουζιδου τα καταφέρνει υποδειγματικά).

Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται οι σύλλογοι του Γλυκονερίου Ροδόπης με τα πολιτιστικά ανταμώματα και τις βιβλιοπαρουσιάσεις που οργανώνουν στα χωριά τους, οι πιο οργανωμένοι σύλλογοι με τα δημιουργικά τους εργαστήρια, τις σχολές γνώσεις, εκτόνωσης, μάθησης κι απασχόλησης όπως ο “Αθηνίων” με το Φάνη Ασσαριωτακη  να κάνει την διαφορά.

 

Παράλληλα, εθελοντές ζωγράφοι συνταξιούχοι ομορφαίνουν με την δύναμη του χρωστήρα και του σχεδίου τους την πραγματικότητα μοναχικών ηλικιωμένων, παιδιών, καρκινοπαθών και μας ξεναγούν στο έργο που γίνεται με μόνο έξοδο το απόθεμα της καρδιάς τους. Ο Χάρης Μουρελατος ένας από αυτούς.

Η φωτογραφική ομάδα της Κομοτηνής με ανθρώπους όλων των ηλικιών που αποτυπώνουν με το φακό και το βλέμμα τους τη φύση, τα χωριά του τόπου αλλά και τα ανθρώπινα πρόσωπα, ανακαλύπτοντας την ομορφιά βιοτόπων μέσα από εξορμήσεις που έχουν ως αυτοσκοπό την δική τους τέρψη και παράλληλα την διείσδυση στην μαγεία της φωτογραφικής τέχνης. Μιλάμε για την τέχνη που διασώζει μνημεία, αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες σπιτιών που καταρρέουν, βάρκες περίτεχνα έργα καραβομαραγκών, τεκέδες θρησκευτικών ομάδων στα βουνά κι όχι μόνο, κάνοντας το κοινό τους κοινωνούς του ωραίου αλλά και του άσχημου που συνυπάρχει στη ζωή.

Εγκατάλειψη, σκουπίδια, έχουν κι αυτά την δική τους εστίαση στην ματιά τους. Ο υπεύθυνος της ομάδας, Βασίλης Μάμουλος που προσφέρει εθελοντικά το χρόνο του, απόστρατος συνταξιούχος ο οποίος εκπέμπει τον ενθουσιασμό του και ξεδιπλώνει σχέδια που δείχνουν αυτή την διάθεση για περαιτέρω δράσεις. Πολύ ενθαρρυντική η ματιά κι άλλων τόσων συλλόγων που μπορεί να έχουν κάποιες φορές τις… ίντριγκες τους, τις διαφωνίες άλλα εξισορροπούνται με τις φωνές της λογικής, ενθαρρύνοντας με συλλογικότητα την κάθε προσπάθεια.

Δεν λείπουν όμως και τα παρατράγουδα. Η Τουρκοκυπρια τραγουδίστρια Ισίν Καρατζά, που ζει στην Αγγλία,προκάλεσε με τη συναυλία της ερμηνεύοντας στην Κομοτηνή τον χαρακτηριστικό ύμνο του Ατατούρκ, το εμβατήριο της κατάληψης της Σμύρνης στις 9 Σεπτεμβρίου 1922, μια πρόκληση που καταδικάστηκε από την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης που χρηματοδότησε το σύλλογο επιστημόνων της μουσουλμανικής μειονότητας με 2.000 ευρώ.

Επιστροφή στην ανθρωπιά!

Έτσι γεννιούνται και καθιερώνονται πράγματα που αξίζουν την επιβράβευση μας. Φεστιβάλ γαστρονομίας των ποντιακών συλλόγων απ’ όλη την Ελλάδα στο Θρυλόριο Ροδόπης. Εκεί, στήθηκαν κατσαρόλες, τηγάνια, “πιάστηκαν” ζυμάρια, έβρασαν γλυκά, έγιναν πίτες θεϊκές, υπήρξε αυτός ο τερψιλαρύγγιος διαγωνισμός με ψηφοφορία γνωστών σεφ της Λέσχης Αρχιμαγείρων Ελλαδας αλλά και του κοινού, ένα πολυήμερο ταξίδι που καθιερώθηκε σαν θεσμός πλέον μαζί με τις Πασχαλινές αβγομαχιες κ.α. Το θεατρικό έργο αμιγώς στην ποντιακή διάλεκτο, ήταν μια άλλη ιδιαίτερη πολιτιστική ανάσα, για την οποία δικαιολογημένα εισέπραξε τα εύσημα η πρόεδρος Χρύσα Μαυρίδου.

Επίσης, άξιες αναφοράς είναι και οι κατασκηνώσεις, οι οποίες προσφέρουν τη συμμετοχή παιδιών κι ενηλίκων στο ομαδικό πνεύμα. Κάτι ιδιαίτερα σημαντικό στην εποχή του ατομικισμού και της απομόνωσης μπροστά σε ένα τάμπλετ ή κινητό. Τραγούδια ομαδικά, πρωτοβουλίες για καθαρισμό ακτών, δενδροφύτευση, θρησκευτικές δράσεις. Υποδειγματική η κατασκήνωση όλων των περιόδων και με τουρνουά μπάσκετ της Μητρόπολης Μαρωνείας Κομοτηνής με την καθοδήγηση του αεικίνητου ποιμενάρχη κ. Παντελεήμονα στην περιοχή του Πλατανίτη. Άξιο αναφοράς είναι και το πρόγραμμα στην απόλυτη φύση, δίπλα στο Θρακικό πέλαγος το οποίο χαρίζει ευεξία και χαμόγελα.

Πόσα ξεχασμένα καρέ από τα νεανικά και παιδικά χρόνια του καθένα μας έρχονται στο νου για να επιβεβαιώσουν αυτή την ανάγκη της συνύπαρξης, της αποδοχής του άλλου. Μόνο αυτός ο τρόπος υπάρχει, αν θέλουμε κοινωνίες με μικρότερα ποσοστά έξαρσης της νεανικής παραβατικότητας και της βίας.

Ευκαιρίες για άλλου τύπου ψυχοθεραπεία

Φυσικά, πρέπει να μιλήσουμε και για τις δανειστικές βιβλιοθήκες που περιλαμβάνουν θησαυρούς λογοτεχνία όλων των απαιτήσεων αλλά και βιβλιοπαρουσιάσεις, στις οποίες ο συγγραφέας επικοινωνεί με το κοινό και το βιβλιοπωλείο τείνει να καθιερωθεί σαν στέκι και για ντεκουπάζ. Η Ιωάννα Δεμιράκη το έχει καταφέρει αυτό στην Κομοτηνή, σε συνδυασμό με εξορμήσεις σε προβεβλημένες παραστάσεις στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων. Άλλη μια σημαντική δυνατότητα για το θεατρόφιλο κοινό της ακριτικής περιφέρειας.

 

Ο σύλλογος Αρμενίων Κομοτηνής, οι σύλλογοι της μουσουλμανικής μειονότητας, οι περιφερειακοί σύλλογοι Μαρώνειας “Ιππαρχία” με την γιορτή σαρδέλας και όχι μόνο, ο ορειβατικός σύλλογος Ροδόπης με πανελλήνια αναγνωρισιμότητα και φανατικούς ακόλουθους -πάντα ανοικτός και σε αρχάριους-, ο πολιτιστικός σύλλογος Ιάσμου με την ευθύνη του λαογραφικού Μουσείου σε υπέροχο αρχοντικό και μια πλειάδα πρωτοβουλιών με επίκεντρο τον προφήτη Ηλία, οι εβδομαδιαίες αγορές με το οικουμενικό πνεύμα και το χρώμα της Θράκης, όλα αυτά αποτελούν ευκαιρίες για μια άλλου τύπου ψυχοθεραπεία.

Υπαίθρια “καταστήματα” αντικάδικα, μουσικά όργανα, πίνακες ζωγραφικής, στοκ βιβλία, με είδη απίθανα πέρα από τα ολόφρεσκα λαχανικά, με αβγά, ψάρια, ζυμαρικά από Τουρκία, κομπόστες σάλτσες, κρασιά από Βουλγαρία, κουζινικά σκεύη από Κίνα, Ταϊβάν… Αυτά θα βρει ο επισκέπτης στη λαϊκή της Κυριακής στο Πόρτο Λάγος της Βιστωνιδας στα όρια των νομών Ροδόπης -Ξάνθης.

Η γνωριμία με αρχαιολογικούς χώρους όχι και ιδιαίτερα προβεβλημένους, όπως η Αναστασιούπολη, η Μαξιμιανούπολη, με την αρχαία Εγνατία που διέσχιζε την Θράκη, το μοναδικό αρχαίο θέατρο της Μαρώνειας, το μοναστήρι του Μαξίμου Καυσοκαλυβίτη στο Παπίκιο όρος με τις ακολουθίες και τη φιλοξενία επισκεπτών κάθε Παρασκευή, οι ξεναγήσεις μέσα στην πολυπολιτισμική Κομοτηνή, το πιο ζωντανό καλωσόρισμα των νέων φοιτητών στην πρωτεύουσα της Θράκης που ήδη καθιερώθηκε, όλα αυτά σηματοδοτούν αυτή την ελληνική κοινωνία που κάπου είχαμε αφήσει στην άκρη και τώρα ανασκουμπώνεται και δηλώνει παρούσα!

Ενδιαφέρουσες παραστάσεις

Από τις ερασιτεχνικού χαρακτήρα θεατρικές παραστάσεις με εχέγγυα όμως επαγγελματικού θιάσου, ήταν το έργο “Ο κατηγορούμενος” του Τζέφρευ Άρτσερ που ανέβηκε στην αίθουσα εκδίκασης κακουργημάτων του Εφετείου Θράκης στην Κομοτηνή με ηθοποιούς, δικηγόρους, σωφρονιστικούς και δικαστικούς υπαλλήλους.

Το έργο συναφές, αλλά το πιο πρωτότυπο στοιχείο ήταν το κοινό σε ρόλο ενόρκων που ψήφισαν δια ανατάσεως της χειρός περί της ενοχής ή μη του κατηγορούμενου για φόνο. Πολύ πρωτοποριακή η όλη προσέγγιση. Θεατρικά υπολογίσιμη κι όχι μόνο, εξαιρετικές και οι βραδιές που οργανώνει είτε στο Μέγαρο Μουσικής Κομοτηνής, είτε στην κεντρική πλατεία της πόλης με πολύ προετοιμασία για άρτιο αποτέλεσμα και του συλλόγου Έβριτων Ροδόπη με “ψυχή” τον Χρήστο Χατζηπέμου και μια ομάδα που το ‘χει!

Φυσικά είναι αδύνατον μέσα από το ρεπορτάζ να αναφερθούμε σε όλους όσους μέσα από τον προσωπικό τους χρόνο παράγουν πολιτιστικό έργο. Χρέος μας, να τους παρακολουθούμε και να τους στηρίζουμε. Το κέρδος δικό μας.

Μότο που συναντώ: «ας προσεγγίσουμε αυτά που προσφέρονται για να επιτύχουμε την εξίσωση της ευτυχίας μέσα από τη συνύπαρξη με το διπλανό μας, απολαμβάνοντας ορεινή και πεδινή φύση, θάλασσα, ιστορία, πνευματικές δράσεις, αναβίωση εθίμων, με ανεμελιά, με θετική σκέψη και το δεδομένο ο,τι άλλη ζωή δεν θα χει». Αδράξτε την ευκαιρία!