“Υψηλή Κοινωνία”: Ταινία-αναψυκτικό στην πύρινη καθημερινότητα
16/08/2024
Οι επαγγελματίες τού θεάματος προσφέρουν αναψυκτικό! Σκεφτείτε πως μετά τις θηριωδίες τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την επονείδιστη χρήση τής πυρηνικής ενέργειας για καταστροφικούς σκοπούς, η Ανθρωπότητα πέρασε πάλι σε μια ανάλαφρη υπνοβασία.
Προφανώς, το έκανε για να διασωθεί, να επουλώσει τις πληγές της και να εξασφαλίσει αντανακλαστικά για τις δοκιμασίες τού μέλλοντος. Και το κακό με το μέλλον είναι ότι πάντα έρχεται. Σε αυτή την ταινία, όλα τα κλισέ που εξέθρεψαν και τις δικές μας εθνικές σταρ χρησιμοποιούνται σε βαθμό που θα τα ζήλευε κι ο Μένανδρος, κύριος εκπρόσωπος τής Νέας Κωμωδίας και μάστορας τού οικογενειακού soft μελοδράματος. Από αυτόν (μέσω τού Πλαύτου και τού Τερέντιου) ξεπήδησαν όλες οι σαπουνόπερες.
Η Γκρέις Κέλλυ αναδίδει εδώ μία γνήσια θλίψη, ένα υπαρξιακό κενό που μήτε τα πριγκιπικά της καθήκοντα φαίνεται πως κάλυψαν. Παραείναι “λαϊκιά” για να υποδυθεί συνεχώς την γαλαζοαίματη. Έχει την δημοκρατικότητα του βλέμματος, την αμερικανική ισότητα, τον διάχυτο, ανεξέλεγκτο ερωτισμό τής ηρωίδας, τόσο που καλείται πολλές φορές να θυμηθεί (στα κοντινά κυρίως πλάνα) πως δεν παρουσιάζει τον εαυτό της!
Η χρονική απόσταση μάς βοηθάει να ερμηνεύσουμε τα πολιτισμικά φαινόμενα. Καθώς και το ρητό «τα στερνά νικούν τα πρώτα», ή «πες μου το τέλος σου να σου πω ποιος/ποια ήσουν», ή επί το αρχαιοπρεπέστερον: «προς γαρ το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται» (Δημοσθένης).
Στους/στις σταρ αυτού τού μεγέθους βίος, πολιτεία, ερμηνεία συνυφαίνονται αξεδιάλυτα. Πήγα για να δω κυρίως αυτή την μαγνητική προσωπικότητα, που έγινε φίλη με την Κάλλας, που προσπάθησε να ξαναγυρίσει στη μεγάλη οθόνη και δεν τα κατάφερε, που είχε άδοξο τέλος σε μια κατηφόρα. Όμως, ο κατήφορος τής ζωής περνάει πολλές φορές μέσα από νικηφόρες αψίδες…
Ταινία που καταναλώνεται ευχάριστα όσο μια κρύα μπύρα στη Σαχάρα με πενήντα βαθμούς και χωρίς πράσινο φύλλο στον ορίζοντα. Μουσική και χορευτικά καλά, αλλά… ληγμένα. Με το ζόρι γίνονται ανεκτά, αφού δεν εκλαμβάνονται πλέον ως χαριτωμένα αλλά ως προσποιητά μάλλον. Αλλά μήπως αυτό δεν είναι όλη η Τέχνη; Μια προσποίηση. Εκτός από τους καλλιτέχνες που αυτοπυρπολούνται σε κοινή θέα.
High Society, 1956, Έγχρωμο, Διάρκεια: 111′
Κομεντί, Aμερικανική: Η Τρέισι Λορντ, κοσμική κυρία της υψηλής κοινωνίας, η οποία ετοιμάζεται να παντρευτεί, δέχεται την επίσκεψη του πρώην συζύγου της και δύο ρεπόρτερ κουτσομπολίστικου περιοδικού, οι οποίοι ανατρέπουν τα σχέδιά της.
Σκηνοθεσία: Τσαρλς Γουόλτερς
Με τους: Μπινγκ Κρόσμπι, Γκρέις Κέλι, Φρανκ Σινάτρα
