Ηγεμών της δυτικής Λιβύης ο Ερντογάν!

Η συμφωνία παρέχει εξαιρετικά προνόμια στην Τουρκία πού είχε στο απώτερο παρελθόν μακρά παρουσία σ’ αυτή την αφρικανική χώρα, μεταξύ των σημερινών, την ανάληψη της εκπαιδεύσεως των ενόπλων δυνάμεων του δυτικού τμήματος της Λιβύης, την εκτεταμένη παρουσία των Τουρκικών ενόπλων δυνάμεων αυτόθι, που μετατρέπεται σε προτεκτοράτο και τις εκτεταμένες ασυλίες του Τούρκων στρατιωτών που προσβάλλουν την υπερηφάνεια των Βερβερίνων.

Ως αντάλλαγμα, η Τουρκία διαχειρίζεται τις εξαγωγές κι εισαγωγές της Λιβύης και τον πετρελαϊκό πλούτο της, που ευρίσκεται όμως στο ανατολικό τμήμα του Χαφτάρ. Σημειωτέον, ότι η Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης στην Τρίπολη, έκλεισε τις εργασίες της λόγω απαγωγής στελέχους της υπό “αγνώστων”.

Το ζήτημα είναι αν ο “πρωθυπουργός” της Λιβύης Ντμπεϊμπά μπορεί να εκπροσωπεί την χώρα σε διεθνείς συμφωνίες, χωρίς έγκριση του Κοινοβουλίου της χώρας και δίχως εκλογές από την εποχή του καθεστώτος Καντάφι, που ανατράπηκε από τον ΝΑΤΟ το 2011 όπερ είναι κρίσιμο. Ένα ερώτημα είναι αν μπορεί η Τουρκία να υποκαθιστά την λιβυκή κυριαρχία σε επιχειρήσεις στον κόλπο της Σύρτης που στο παρελθόν αμερικανικά μαχητικά κατέρριψαν λιβυκά “Μιγκ”  επί προέδρου Ρόναλντ Ρήγκαν.

Ακόμη και το Βατικανό, για να μην μιλήσουμε για τα ιταλικά και γαλλικά ενδιαφέροντα στη βόρειο Αφρική, έχει εμπλακεί στην Λιβύη ενώ δεν απέχομε και πολύ χρονικώς όταν “άγνωστα” αεροσκάφη “Ραφάλ” έπληξαν την Τρίπολη (μάλλον προερχόμενα απ’ το Κατάρ). Η Αίγυπτος επίσης επιστατεί στα συμβαίνοντα στην ακυβέρνητη Λιβύη.

Η Τουρκία απομακρύνεται από την Δύση 

Συνεπώς ακόμη και με την ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ο Ερντογάν ευρίσκεται σε δυσαρμονία, καθώς απομακρύνεται από το “Ευρωπαϊκό κονσέρτο” και υιοθετεί σαφώς αντιδυτική στάση, ιδίως στους δύο εν εξελίξει “πολέμους” δι αντιπροσώπου: Του ΝΑΤΟ και δή μέσα στην Ρωσία, ως του Ιράν, στον Λίβανο με τους Χεζμπολάχ και στην Λωρίδα της ΓάζΑς με τη Χαμάς. Στο εσωτερικό ωστόσο της Τουρκίας δεν έχει ακόμη εκλείψει η υπόνοια του “μεγάλου ασθενούς” το 1918 και στην Λιβύη, το λάθος του Γάλλου προέδρου Σαρκοζί με το λιντζάρισμα του Καντάφι.

Ο συμβαλλόμενος επίσης μετά του Ερντογάν, “πρωθυπουργός” Ντμπεϊμπά όσον κι αν “άρεσε”… στα Ηνωμένα ΄Εθνη, που τον έχουν αναγνωρίσει δεν παύει να μην ελέγχει την χώρα του. Θυμίζει ούτος το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη:

«Μήτε βαθύς στις σκέψεις ήταν μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος» (*)

Αλλά με τέτοιος συνεταίρους, ο Ερντογάν διατρέχει τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί αφελής. Η Δύση δεν εμπιστεύεται πιά την Τουρκία.

(*) Καβαφικό ποίημα το 1928, που συμπτωματικά αποκτά επικαιρότητα, σήμερα.