Μπορεί η ελληνική σοσιαλδημοκρατία να κάνει το άλμα;

Ακολούθησε μια 10ετία τουλάχιστον πολύ σκληρής δοκιμασίας, έως ότου η ελληνική οικονομία βρεθεί ξανά σε σχετική ισορροπία. Την περίοδο αυτή, υπήρξαν πολύ έντονες πολιτικές ανακατατάξεις που το κύριο χαρακτηριστικό τους ήταν η αποστροφή των πολιτών στις παλιότερες πολιτικές τους επιλογές, κυρίως προς το ΠΑΣΟΚ, την ελληνική σοσιαλδημοκρατία. Στην συνείδηση του λαού μας, κυριάρχησε ένα αίσθημα θυμού και απογοήτευσης για τις προηγούμενες επιλογές του και αυτό εκφράστηκε με την τιμωρητική του στάση απέναντι κυρίως στο ΠΑΣΟΚ. Η στάση αυτή κρατάει ακόμη και σήμερα, αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα και των πρόσφατων ευρωεκλογών.

Όμως, έχοντας πάλι διανύσει ήδη πέντε χρόνια από την οικονομική σταθεροποίηση δεν διαφαίνονται ενδείξεις ότι θα καλυτερεύσουν οι τύχες του λαού μας. Οι πολιτικές που εφαρμόζονται από τις κυβερνήσεις της συντηρητικής παράταξης ουδόλως αποδεικνύουν ότι αποσκοπούν στην βελτίωση της θέσης του συνόλου των Ελλήνων. Τουναντίον είναι ολοφάνερο πως αποσκοπούν στην ενίσχυση της θέσης των προνομιούχων, σχεδόν αδιαφορώντας για τις τύχες του υπόλοιπου λαού.

Μπορεί οι οικονομικοί δείκτες να βελτιώνονται, όμως αυτό δεν αντανακλάται στο σύνολο του λαού. Οι ευημερούσες οικογένειες σχεδόν στο σύνολό τους ανήκουν στον επιχειρηματικό κόσμο. Οικονομικές μελέτες της προηγούμενης δεκαετίας έχουν δείξει ότι η οικονομική αυτή τάξη ελάχιστα ή και καθόλου θίχτηκε από την οικονομική κρίση. Αντίθετα μια πλειάδα από τα εύρωστα αυτά οικονομικά συμφέροντα επωφελήθηκαν και βελτίωσαν κατά πολύ μάλιστα την οικονομική τους θέση.

Παιδιά φτωχότερα από τους γονείς

Οικονομικοί αναλυτές αλλά και κοινωνικοί μελετητές υποστηρίζουν ότι η γενιά που ενηλικιώθηκε κατά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης και σήμερα πια βρίσκεται σε παραγωγική ηλικία, έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές της, θα είναι η πρώτη γενιά που θα βιώσει συνθήκες δυσμενέστερης οικονομικής κατάστασης από τους γονείς. Είναι ήδη προδιαγεγραμμένο το μέλλον για την πλειονότητα των νέων. Αυτή η εκτίμηση ενισχύεται και από τις τρέχουσες πολιτικές που εφαρμόζονται από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ναι μεν μπορεί να επιτυγχάνεται αύξηση του ΑΕΠ, αλλά αυτό αφορά σε ένα μικρό ποσοστό του ελληνικού λαού.

Στην συντηρητική παράταξη, όπως αποδεικνύεται καθημερινά, ουδόλως ενδιαφέρονται στο να ανατραπούν οι πολιτικές που οδηγούν στη φτωχοποίηση των μη προνομιούχων Ελλήνων. Τουναντίον είναι σίγουροι ότι βρίσκονται στον σωστό δρόμο και αυτές τις πολιτικές θα εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν. Στην αντιπέρα όχθη, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αναμφισβήτητα θετική συμμετοχή στην προσπάθεια να αποφύγει η Ελλάδα την οικονομική κατάρρευση και την εθνική καταστροφή.

Δεν κατάφερε, όμως, να κεφαλαιοποιήσει την εμπιστοσύνη με την οποία τον είχε αρχικά αγκαλιάσει ο ελληνικός λαός. Πολύ σύντομα αποδείχτηκε πως δεν μπορούσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, με αποτέλεσμα ο λαός από το 2019 και εντεύθεν να αποσύρει σταδιακά την εμπιστοσύνη του. Άρα οι πιθανότητες ανατροπής των σημερινών πολιτικών δεδομένων τα οποία οδηγούν στη φτωχοποίηση, εναπόκειται και μόνο στην κεντροαριστερή παράταξη που συνεχίζει να εκφράζεται από τον ευρύτερο πολιτικό χώρο του ΠΑΣΟΚ.

Η ελληνική σοσιαλδημοκρατία χρειάζεται άλμα

Η κεντροαριστερή παράταξη, όμως, με τη σημερινή δομή και λειτουργία της δεν δείχνει ότι μπορεί να εμπνεύσει τους Έλληνες, ώστε να της εναποθέσουν τις τύχες τους. Αυτό συνάγεται και από τις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, όπου τα ποσοστά της παράταξης παρέμειναν σε χαμηλά επίπεδα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί κλίμα εσωστρέφειας και απογοήτευσης στον πολιτικό αυτό χώρο. Πρέπει, λοιπόν, η παράταξη να οδηγηθεί σε ριζικές αλλαγές τόσο όσον αφορά την εσωτερική της δομή και στις πολιτικές της όσο και στον κεντρικό της σχεδιασμό και τις διακηρύξεις της.

Η υπέρβαση θα προκύψει μόνο αν το ΠΑΣΟΚ επιχειρήσει ένα άλμα στις προγραμματικές του πολιτικές. Αυτό θα αποτελούσε κορυφαία πολιτική πρωτοβουλία, που θα την ονομάζαμε “άλμα συνειδητότητας για έμπνευση και κοινωνικές ρήξεις”. Το άλμα αυτό θα μπορούσε να συντελεστεί με ένα κάλεσμα για πανστρατιά, στην οποία θα καλούνταν από την ηγεσία της παράταξης, τα μέλη, οι φίλοι και ολόκληρος ο προοδευτικός κόσμος της χώρας, σε ένα πολιτικό αγώνα για μια άλλη προοπτική. Για μια Ελλάδα που θα καταφέρει να φέρει πίσω τα ξενιτεμένα της παιδιά και που θα δομήσει τις συνθήκες, ώστε να την εμπιστεύονται οι πολίτες της.

Αναζητώντας τον τρόπο που θα μπορούσε να επιτελεστεί αυτή η υπέρβαση και η “πανστρατιά αφύπνισης” εκτιμούμε πως σημαντικό ρόλο θα μπορούσε να παίξει η επιλογή για την ηγεσία ενός προσώπου εγνωσμένης κυβερνητικής ικανότητας, με αποδεδειγμένη ηθική πολιτική συμπεριφορά και συγχρόνως σημαντική ευρωπαϊκή αναγνώριση. Ένα πρόσωπο που πληροί αυτές τις προϋποθέσεις είναι η Άννα Διαμαντοπούλου. Έχει αποδείξει στην 40ετή πολιτική της πορεία από το 1985 όταν για πρώτη φορά τοποθετήθηκε Νομάρχης Καστοριάς ούσα μόλις 26 χρόνων, ότι υπηρετεί με συνέπεια τις σοσιαλδημοκρατικές ευρωπαϊκές πολιτικές ιδέες. Εκτιμούμε πως οι πολιτικές θέσεις της Σοσιαλδημοκρατίας για μια σύγχρονη ελληνική κοινωνία με αξιοπρεπή διαβίωση, δικαιοσύνη και ευχαριστημένους πολίτες, είναι η μοναδική εγγύηση για την χώρα μας. Όταν έχεις υστερήσει, δεν έχεις άλλη επιλογή εκτός από την υπέρβαση!