Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πλήξετε ποτέ…

Ενώ από τον πρωθυπουργό και τους πολιτικούς αρχηγούς μέχρι τον τελευταίο βουλευτή, στα άλλα κόμματα απολάμβαναν το ελληνικό καλοκαίρι και συζητούσαν για τις πολιτικές εξελίξεις, παρά θιν΄ αλός ή μεταξύ τυριού και αχλαδιού στα τραπέζια -όχι δίχως σοβαρούς προβληματισμούς και εκεί- στον ΣΥΡΙΖΑ παρήγαγαν εσωκομματικά επεισόδια και τροφοδοτούσαν τις λίγες κουρασμένες πολιτικές εκπομπές που συνεχίζονταν το κατακαλόκαιρο.

Περισσότερο μοιάζουν με παραπολιτική ή με μικροπολιτική, παρά με σοβαρές πολιτικές διαφωνίες που να ξεκινούν από μία διαφορετική πολιτική τοποθέτηση και να καταλήγουν σε ένα διακριτό δια ταύτα για την ιδεολογική και πολιτική φυσιογνωμία του κόμματος. Πολύ δε περισσότερο για την πορεία της χώρας, σε μία συγκυρία που είναι πανθομολογούμενη η αποδρομή της κυβέρνησης και υπάρχει αναζήτησή για την επόμενη ημέρα, δίχως τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Εκτός εάν θεωρήσουμε ότι το ήθος και τα ήθη που κομίζει ο πρόεδρός τους αποτελεί πολιτική και ιδεολογική μετάλλαξη και η αντικατάστασή του που σερνόταν στο παρασκήνιο και ετέθη εν τελεί και δημοσίως από τον Παύλο Πολάκη, συνιστά πολιτική και προγραμματική πρόταση αλλαγής πορείας. Πάντως στις πολιτικές του τοποθετήσεις, στα διαλείμματα της ενασχόλησης με τις προσωπικές του υποθέσεις και τις διακοπές του, ο Στέφανος Κασσελάκης δεν κινείται εκτός του πολιτικού και προγραμματικού πλαισίου του ΣΥΡΙΖΑ.

Το τελευταίο επεισόδιο

Mία σκιά είναι η αμφιλεγόμενη αποστροφή στην ομιλία στον ΣΕΒ. Αντίθετα, ο κ. Κασσελάκης είναι πιο προχωρημένος από την ηγεσία Τσίπρα καθώς προτάσσει την “ολική επαναφορά του δημόσιου τομέα ως κεντρικού πυλώνα που θα σχεδιάζει και θα βάζει όρους και όρια στην ελεύθερη οικονομία και την επιστροφή του κοινωνικού κράτους με την διπλή διάσταση της κοινωνικής αλληλεγγύης και της οικονομικής αποτελεσματικότητας“. Φυσικά ταυτίζεται πλήρως με την δικαιωματιστική ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ και είναι πιο προχωρημένος ως προς τα εθνικά θέματα, αφού εκφράζει με παρρησία εθνικές θέσεις που ο Αλέξης Τσίπρας δεν τολμούσε από τον φόβο του Νίκου Φίλη και του Ευκλείδη Τσακαλώτου.

Το τελευταίο επεισόδιο εκτυλίχθηκε με την αιφνιδιαστική πρόταση αντικατάστασης του Σωκράτη Φάμελλου από τον Νίκο Παππά στην θέση του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Η πρόταση πέρασε με 17 βουλευτές σε σύνολο 35 και δείχνει ότι ο Στέφανος Κασσελάκης οριακά μόνο την ελέγχει. Ακολούθησε η διαγραφή της Αθηνάς Λινού που ανοίγει τον δρόμο της επιστροφής του Παύλου Πολάκη που είχε διαγραφεί ένα μήνα νωρίτερα με αφορμή το κλάμα της κ. Λινού.

Ήταν μία αποτελεσματική κίνηση στην εσωκομματική σκακιέρα που άλλαξε τους αρνητικούς για τον Στέφανος Κασσελάκη συσχετισμούς σε επίπεδο βουλευτών και κομματικών στελεχών. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απομάκρυνε και αποδυνάμωσε τον Σωκράτη Φάμελλο, ο οποίος από την αρχή ακολουθούσε μία αυτόνομη πορεία φλερτάροντας με την διεκδίκηση της ηγεσίας. Στην περίπτωση που προέκυπτε θέμα θα την διεκδικούσε με το αυξημένο κύρος του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.

Παράλληλα ο Στέφανος Κασσελάκης ανανεώνει την συνεργασία του με τους δύο παράγοντες, τον Νίκο Παππά και τον Παύλο Πολάκη, δίχως τους οποίους δεν θα είχε καν τις υπογραφές για να θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία και πιθανότατα δεν θα είχε κερδίσει. Δεν είναι δίχως σημασία ότι ο Νίκος Παππάς διαφωνούσε και θεωρούσε λάθος κίνηση την προ μηνός διαγραφή του Παύλου Πολάκη.

Ζυμώσεις και αναζητήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ

Εν τω μεταξύ είναι ανοικτό το θέμα της ηγεσίας. Το άνοιξε ο Παύλος Πολάκης στην συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας. Αλλά στις μετέπειτα τοποθετήσεις του, τόσο ο ίδιος όσο και ο Στέφανος Κασσελάκης, άφησαν περιθώριο υπαναχώρησης. Ο Παύλος Πολάκης δεν θα πάρει την πρωτοβουλία, αλλά θα είναι υποψήφιος για την ηγεσία εφόσον ανοίξει η διαδικασία.

Παρεμπιπτόντως, πρόταση μομφής κατά του προέδρου μπορεί να τεθεί στην Κεντρική Επιτροπή και εφόσον πάρει την απόλυτη πλειοψηφία να ανοίξει ξανά θέμα εκλογής από την βάση. Τον Στέφανο Κασσελάκη αμφισβητούν η ομάδα των “87” και εκτιμάται ότι από πίσω και πάντως σίγουρα κάπου στο βάθος, βρίσκεται ο Αλέξης Τσίπρας. Θέμα αλλαγής ή επιβεβαίωσης της ηγεσίας έθεσε και η Όλγα Γεροβασίλη με πρόσφατες δηλώσεις της, αν και δεν διευκρίνισε εάν θα είναι η ίδια υποψήφια. Παράλληλα τον δρόμο για την διεκδίκηση έχει πάρει ο βιαστικός Νικόλας Φαραντούρης, που πρόσφατα εξελέγη ευρωβουλευτής.

Όμως, εάν ο Παύλος Πολάκης αλλάξει στάση -που είναι και το πιθανότερο-, τότε είναι αμφίβολο εάν οι “87” έχουν την πλειοψηφία για να περάσει η πρόταση μομφής. Το ενδεχόμενο να συμπλεύσει ο Παύλος Πολάκης με τους “87”, που είχε διαφανεί, θα ήταν σίγουρα ανίερη συμμαχία. Οι  “87” ζητούν σταθερά την έξωσή του από το κόμμα. Είναι εσωκομματικοί εχθροί.

Καθώς τα κουκιά φαίνεται να μην βγαίνουν η Όλγα Γεροβασίλη ζήτησε την σχετική διαδικασία να την κινήσει ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης για να επιβεβαιώσει την ηγεσία του. Μέχρι στιγμής ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει δημοσίως ότι δεν σκοπεύει να βάλλει σε ταλαιπωρία το κόμμα. Στην περίπτωση βέβαια που επικρατήσει πρόταση μομφής εναντίον του  τότε θα είναι ξανά υποψήφιος.

Το εάν όμως οι “87” προχωρήσουν, έστω και χωρίς τον Παύλο Πολάκη, συναρτάται με το εάν έχουν καταλήξει στην επιλογή προσώπου που στην συνέχεια θα αναμετρηθεί με τον Στέφανο Κασσελάκη. Κάπου εδώ εμφανίζεται ο Νικόλας Φαραντούρης και δεν πρέπει να αποκλειστεί ο Σωκράτη Φάμελλος, παρότι δήλωσε ότι “δεν υπάρχει θέμα ηγεσίας αλλά θέμα αλλαγής της πολιτικής της ηγεσίας”. Το πραγματικό ερώτημα είναι εάν ο Αλέξης Τσίπρας στηρίξει κάποιον από τους δύο. Προς το παρόν ο Νικόλας Φαραντούρης διατείνεται ότι έχει την έγκρισή του που θα εξελιχθεί σε στήριξη.

Αγεφύρωτο το ψυχικό ρήγμα

Όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περιέλθει σε μία φάση προϊούσας αποσύνθεσης. Εάν πάνε ξανά σε εκλογή αρχηγού υπάρχει ο κίνδυνος του ευτελισμού. Πόσοι πολίτες θα μπουν ξανά στην ίδια διαδικασία; Όποιος και αν εκλεγεί θα είναι περισσότερο απαξιωμένος. Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είναι απογοητευμένοι και αρκετοί -όπως μεταφέρουν αγωνιώντας βουλευτές-, αναζητούν αλλού πολιτική στέγη. Αρκετοί κοιτάζουν προς την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Συνολικά η Κοινοβουλευτική Ομάδα, τα στελέχη και η οργανωμένη κομματική βάση είναι διχασμένα, αν και φαίνεται ότι η πλειοψηφία είναι με τον Στέφανο Κασσελάκη. Το ψυχικό ρήγμα πάντως είναι αγεφύρωτο.

Εάν πάλι οι “87” δεν θέσουν ζήτημα ηγεσίας και υπαναχωρήσουν, το πολιτικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεπερνιέται, αφού στην πραγματικότητα είναι υπαρξιακό. Θα μείνουν στο κόμμα και θα συνεχίσουν να ασκούν κριτική κατά περίπτωση. Ο δε Στέφανος Κασσελάκης θα συνεχίσει την ανασυγκρότηση του κόμματος σε ένα θολό προς το παρόν αρχηγοκεντρικό μοντέλο με “αδιαμεσολάβητη επαφή με την βάση”, με απαξιωμένα και αποδυναμωμένα τα ενδιάμεσα όργανα. Το πόσο μακριά θα πάει αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ερώτημα. Μέχρι στιγμής πάντως η συνεχής προβολή του, τα likes στις αναρτήσεις του στο fb στο X και τα βιντεάκια του δεν μεταφράστηκαν σε ψήφους στις ευρωεκλογές.

Υπάρχει και η πρόταση της συγχώνευσης των κομμάτων για την μεγάλη Κεντροαριστερά που θα αντιμετωπίσει την κυβέρνηση Μητσοτάκη και γενικότερα τη νεοφιλελεύθερη ΝΔ και την Ακροδεξιά. Την προωθεί ο Αλέξης Τσίπρας, προσδοκώντας ένα νέο δικό του ρόλο. Αυτή η πρόταση ενώ παράγει διαλυτικές συνέπειες και ρευστοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, περνά μέσα από τον δεύτερο μεγάλο πόλο που είναι το ΠΑΣΟΚ. Μόνο που όλοι οι υποψήφιοι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ έχουν ξεκαθαρίσει ότι την συγχώνευση που θα περνά μέσα από διάλυση του δικούς τους κόμματος, την απορρίπτουν.

Ένα ΠΑΣΟΚ με νέο αρχηγό είναι πιθανότερο να προσελκύσει τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που θα είναι σε διαδικασία αποσύνθεσης. Όποιος και αν εκλεγεί αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανέναν λόγο να συγχωνεύσει το κόμμα του σε ένα ευρύτερο σχήμα για να βρεθεί με αρχηγό τον Αλέξη Τσίπρα. Άλλωστε κάτι τέτοιο το απορρίπτει το σύνολο του στελεχιακού δυναμικού του ΠΑΣΟΚ που δεν έχει καμία διάθεση αυτοκτονίας. Κάπως έτσι προκύπτει και το τελικό ερώτημα για το ποια είναι η στόχευση του Αλέξη Τσίπρα, να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ με την λογική εάν δεν είναι δικός μου δεν θα είναι κανενός;