Η έλλειψη αξιωματικής αντιπολίτευσης αποχαλινώνει την κυβέρνηση

Η δε Άγκυρα βλέπει τις υποχωρήσεις της Αθήνας και αποθρασύνεται μέρα με την μέρα. Ως πρωθυπουργός, η τύχη ευνόησε και πάλι τον κ. Μητσοτάκη, αφού τέτοια ανεπάρκεια αντιπολίτευσης σημειώνεται ίσως για πρώτη φορά στα χρονικά της μεταπολίτευσης. Η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και η διαφαινόμενη επιστροφή του στην φυσιολογική του θέση δεν οφείλεται αποκλειστικά στην πολιτική αβελτηρία του κ. Στέφανου Κασσελάκη. Ο εκλογικός καταποντισμός του κ. Αλέξη Τσίπρα, την επιστροφή του οποίου κάποιοι αναμένουν με μεσσιανικές ελπίδες, υπήρξε ιστορικός, άξια και δίκαια εξόφληση για την υπογραφή που έβαλε επάνω στην κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών.

Μέχρι τώρα, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει μπορέσει να βρει την περπατησιά του και να καλλιεργήσει προφίλ εναλλακτικής επιλογής για την διακυβέρνηση του τόπου, ενώ τα κόμματα στα δεξιά της ΝΔ, τα οποία αθροιστικά θα μπορούσαν να αποτελούν την αξιωματική αντιπολίτευση με τα σημερινά δεδομένα, είναι κατακερματισμένα και στερούνται ενός χαρισματικού ηγέτη που θα μπορούσε να ενώσει και οριοθετήσει τον χώρο. Οι αρχηγοί τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στο ΣΥΡΙΖΑ δεν αξιοποίησαν την ευκαιρία να επανακτήσουν το στίγμα της πατριωτικής αριστεράς.

Η ευκαιρία υπήρξε ιστορική λόγω της πολιτικής κατευνασμού που ακολουθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τον κ. Γεραπετρίτη (με τα όσα ανεκδιήγητα λέει και πράττει) στο τιμόνι του υπουργείου Εξωτερικών. Για μεν τον ΣΥΡΙΖΑ, η απροθυμία είναι κατανοητή, αφού οι φυσικές θέσεις του κόμματος αυτού ήταν παραδοσιακά εθνομηδενιστικές.

Απλώς, με τις ιστορικές συγκυρίες να το έχουν οδηγήσει επί μια δεκαετία ως το Μέγαρο Μαξίμου και μετά στην αξιωματική αντιπολίτευση, θα περίμενε κανείς ότι το κόμμα θα ενηλικιωνόταν και θα εξελισσόταν σε παράταξη που αφουγκράζεται και σέβεται την γνώμη των ψηφοφόρων που διεκδικεί. Δυστυχώς, πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι…

“Πατριωτική αριστερά”

Ο κ. Κασσελάκης επιχείρησε να ιδιοποιηθεί την φράση “πατριωτική αριστερά”, αλλά η αντιστοιχία λόγων και πράξεων ήταν πρόδηλη. Πώς γίνεται να θέλει κάποιος να εκφράσει την λεγόμενη πατριωτική αριστερά και ταυτόχρονα να εξυμνεί και υπερασπίζεται ίσως την χειρότερη διπλωματική συμφωνία στην νεοελληνική ιστορία; Προφανώς, κάποιοι ελπίζουν σε μια μελλοντική επαναφορά του κ. Τσίπρα και δεν θέλουν να αμαυρώσουν το magnumopus του πρώην προέδρου τους. Βέβαια, από την στιγμή που ο κ. Κασσελάκης τα έσπασε με τον πρώην πάτρωνά του κ. Τσίπρα, δεν συντρέχει κανένας λόγος να συνεχιστεί αυτός ο στρουθοκαμηλισμός εκ μέρους του.

Η Συμφωνία των Πρεσπών καταπατείται καθημερινώς από τους Σκοπιανούς. Η γελοιοποίηση της Ελλάδος ανοίγει την όρεξη των γειτόνων της. Έστω κι αν είναι απίθανο να βρεθεί κανείς (απ’ οποιαδήποτε παράταξη) να καταγγείλει την Συμφωνία των Πρεσπών για να τελειώνει όλη αυτή η κοροϊδία, δικαιούνται τουλάχιστον να αξιώνουν οι πολίτες να μην τους κοροϊδεύουν κατάμουτρα οι πολιτικοί τάχα και ηγέτες. Δεν είναι κακό να κάνουν μια τίμια αποτίμηση των πραγμάτων και να πάρουν χρήσιμα μαθήματα, όσο δυσάρεστα κι αν είναι.

Οι υποψήφιοι του παλιού ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να το κάνουν επειδή ο κ. Τσίπρας είναι κάτι σαν “ιερό τέρας” γι’ αυτούς. Η αμφισβήτηση πρέπει να προέλθει από τον κ. Κασσελάκη και έχει κάθε λόγο να το κάνει. Αυτή θα ήταν η μεγαλύτερη προσφορά του στην αριστερά, να την απαγκιστρώσει από την ιδεοληψία.

Έλλειψη αντιπολίτευσης

Αν και έχει αποδειχθεί απρόβλεπτος ο κ. Κασσελάκης, δεν έχει δώσει δείγματα γραφής ότι αντιλαμβάνεται το μέγεθος της ζημιάς που προκάλεσε το διπλωματικό φιάσκο των Πρεσπών. Άρα, μένει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να επανακτήσει το πρόσημο της πατριωτικής αριστεράς. Κάτι πήγε να ψελλίσει ο κ. Μιχάλης Κατρίνης στην τηλεοπτική αντιπαράθεση των υποψηφίων για την αρχηγία του κόμματος, αλλά επειδή συνεργάστηκε στο παρελθόν με τον κ. Ανδρουλάκη, ο οποίος δεν άφησε περιθώρια για πολλές ελπίδες, προκύπτουν ερωτηματικά για το εάν και κατά πόσο εννοεί αυτά που λέει.

Μένει να δούμε εάν η ευθυνοφόρος θέση της δυνάμει αξιωματικής αντιπολίτευσης και η προοπτική να κυβερνήσει τον τόπο αφυπνίσει τα στοιχεία του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ που ήταν έκδηλα στην προ-Σημίτη εποχή. Κοντολογίς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξακολουθεί να αποδεικνύεται πολύ τυχερός εξαιτίας της ανεπάρκειας των αντιπάλων του, που επισκιάζει τις πολλές στραβοτιμονιές του. Κατά πόσο η τύχη αυτή θα ευνοήσει την χώρα, αποτελεί κάτι το εξαιρετικά αμφίβολο.