Εκλογές ΠΑΣΟΚ: Γιατί Χαίρομαι και γιατί δεν χαίρομαι

Σε κάθε περίπτωση… Χαίρομαι όταν [δηλώνουν ότι] κέρδισαν άπαντες: Άλλος γιατί ήρθε πρώτος, άλλος γιατί πήγε καλύτερα απ’ ό,τι πίστευε, άλλος γιατί έχασε εκείνος που μισούσε περισσότερο. Δεν χαίρομαι όταν επι-χαίρονται οι κρυμμένοι πίσω από τις κουρτίνες, οι σκιές των μαγειρίων, οι αόρατοι παίκτες των εξαρτήσεων.

Χαίρομαι όταν η βάση τιμωρεί τους δήθεν ‘κορυφαίους’ για την αλαζονεία τους Δεν χαίρομαι όταν τα δεκανίκια γίνονται δεκανείς και οι αστράτευτοι δίνουν εντολές σαν στρατηγοί.

Χαίρομαι για την συμμετοχή, αλλά…

Χαίρομαι που οι δημοσκόποι και οι κουκιομέτρες δεν μπορούν να σταθμίσουν τους αστάθμητους παράγοντες της ψήφου [θυμός, έλλειψη εμπιστοσύνης, τιμωρία κλπ]. Δεν χαίρομαι όταν ο πολίτης γίνεται θλιβερός κομπάρσος και αμνήμων, ως προς το σκοτεινό παρελθόν του “πουλέν του”.

Χαίρομαι που νέοι άνθρωποι πάνε να ψηφίσουν, νομιμοποιώντας το δημοκρατικό κοινοβουλευτικό κομματικό πολίτευμα. Δεν χαίρομαι που οι περισσότεροι υποψήφιοι λένε τις ίδιες αερολογίες, δίχως ίχνος αυτοκριτικής.

Χαίρομαι που πολλοί διεκδικούν την αρχηγία, εκφράζοντας διαφορετικές ιδεολογικές εκδοχές ή κομματικές “γραμμές”. Δεν χαίρομαι μ’ εκείνους που βάζουν υποψηφιότητα για το show ενός μήνα ή για μια εγγραφή μελλοντικής υποθήκης[sic].

Και μετά τις εκλογές;

Χαίρομαι όταν οι πολίτες δηλώνουν ότι έριξαν την ψήφο τους με αίσθημα ευθύνης. Δεν χαίρομαι με τους υποψήφιους που κάνουν ανεύθυνες εξαγγελλίες, εν γνώσει ότι δε μπορούν να τις τηρήσουν. Χαίρομαι με τους ηττημένους που δείχνουν μεγαλοψυχία. Δεν χαίρομαι με τους μικρόψυχους και τους ριψάσπιδες που μετατρέπουν τη διαφωνία σε προσωπικό καπρίτσιο.

Προφανώς ο καθένας θα βρει το δικό του ισοζύγιο ανάμεσα στο ‘’χαίρομαι/δεν χαίρομαι”. Θέλω όμως να ελπίζω ότι ΑΠΑΝΤΕΣ θα συμφωνήσουν ότι οι εκλογές δεν αποτελούν κάποιου είδους μονομαχία κι ότι κάποια στιγμή τελειώνουν κι αρχίζει η νέα φάση ανα-συγκρότησης. Αλλιώς δεν είναι εκλογές στο φως, αλλά βεντέτα στο σκοτάδι.

Φοβάμαι το τίποτα
Κωστής Παπακόγκος, Πικροκέρασα