Αναζητώντας τον αμύθητο θησαυρό του Κιαμήλ Μπέη στην Κορινθία

Και από τότε, αφ’ ενός, ονειρεύεται τον Παράδεισο στο επέκεινα, αφ’ ετέρου θησαυρούς μπέηδων (όπως του Κιαμήλ Μπέη που θα δούμε) πασάδων, πειρατών και λήσταρχων, για να μπορέσει να την περάσει “μπέικα” μέχρι να αποχαιρετήσει τα εγκόσμια…

Συναγερμός χτυπά στις φαντασιώσεις χιλιάδων συμπολιτών κάθε που θα “σκάσει” κάποια… “έγκυρη” πληροφορία για το πού είναι κρυμμένος ο θησαυρός του Αλή Πασά, σε ποια σπηλιά πιθανολογείται πως ο Λύγκος ο λεβέντης, ο αρχιληστής, σιγούρεψε τη λεία του από κάποια επιδρομή, πού έχει βυθιστεί το πλοίο με το οποίο ο Μέρτεν μετέφερε λίρες και τιμαλφή των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, ή πού βρίσκεται, τελικά, θαμμένη η αμύθητη περιουσία του Κιαμήλ Μπέη της Κορίνθου.

Ο Κιαμήλ Μπέης γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1784. Το 1815 διαδέχτηκε τον πατέρα του Νουρή Μπέη, ως επικεφαλής του “καζά” της Κορίνθου. Η κυριαρχία του εκτείνονταν στις περιοχές Ισθμίας, Κορινθίας, Σικυωνίας, Πελλήνης, Φενεού, Στυμφαλίας, Επιδαυρίας, Τροιζήνας, καθώς και στα Δερβενοχώρια των Μεγάρων, περιλαμβάνοντας συνολικά 163 χωριά, ενώ είχε την φορολογική εποπτεία σε εδαφικές εκτάσεις σε Αρκαδία και Μεσσηνία.

Όταν ξέσπασε η Επανάσταση εγκλωβίστηκε στην Τριπολιτσά, όπου και αιχμαλωτίστηκε κατά την άλωσή της (23 Σεπτεμβρίου 1821). Με εντολή του Κολοκοτρώνη και του Δημήτριου Υψηλάντη του φέρθηκαν καλά και την προστασία του, καθώς και την εξασφάλιση των αναγκών του, ανέλαβε ο Μυστριώτης αγωνιστής και γιατρός Παναγιώτης Γιατράκος. Τους επόμενους πέντε μήνες κρατήθηκε σε διάφορους τόπους, με σκοπό να αποκαλύψει πού είχε κρυμμένους τους θησαυρούς του, αφού παράλληλα συναινούσε στην παράδοση του Ακροκορίνθου. Από την Τριπολιτσά μεταφέρθηκε στο Άργος, μετά στη Νεμέα και στη συνέχεια στα Εξαμίλια. Τελικά, στις 19 Φεβρουαρίου 1822 παραδόθηκε από τον Γιατράκο στην Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδος, η οποία τον φυλάκισε στον Ακροκόρινθο, που μόλις είχε καταληφθεί (19 Φεβρουαρίου 1822).

Μικρό μέρος του θησαυρού

Κατά την κατάληψη του κάστρου στην Ακροκόρινθο βρέθηκε πολύ μικρό μέρος της αμύθητης περιουσίας του, αποτελούμενο από χρυσές οθωμανικές λίρες, πολύτιμους λίθους, σκεύη και λοιπά τιμαλφή, που υπολογίστηκε σε 2.000.000 γρόσια. Αν ληφθεί υπόψη ότι η οθωμανική λίρα υποδιαιρούνταν σε 100 γρόσια, μιλάμε για 20.000 λίρες. Από αυτό το ποσό το μισό χάθηκε κατά το πλιάτσικο που ακολούθησε. Χάρη στον Δημήτριο Υψηλάντη αποφεύχθηκε περαιτέρω αρπαγή και έτσι μπόρεσαν να γίνουν οι απαιτούμενες επισκευές και η ενίσχυση των οχυρώσεων του φρουρίου του Ακροκορίνθου. Τελικά περίσσεψαν μόλις 40.000 γρόσια σε πολύτιμους λίθους, που αποδόθηκαν για την ενίσχυση του στόλου…

Φυσικά, τα 2.000.000 γρόσια ήταν τίποτα μπροστά στα υπολογιζόμενα πλούτη του Κιαμήλ Μπέη. Ο ίδιος, στις 26 Οκτωβρίου 1821, είχε παραδεχτεί στον Δημήτριο Υψηλάντη ότι: «…όλοι σας εις τον οντάν μου ήλθατε ρωτώντας περί πλούτου και χρυσίου. Δεν δύναμαι να αρνηθώ ότι έχω εις την Κόρινθον αρκετόν, μα εις ποιον να τον εμπιστευθώ, αφού εσείς οι ίδιοι δεν εμπιστεύεσθε ο ένας τον άλλο, και πώς δύναμαι να μαρτυρήσω εις τον έναν, ενώ δεν έχει την ισχύν να με προφυλάξει από τον άλλον;»

Στις 6 Ιουλίου, ο Μαχμούτ Πασάς Δράμαλης, με τεράστιο στράτευμα πέρασε τον Ισθμό. Ο Υδραίος ιερωμένος και δάσκαλος Ιάκωβος Θεοδωρίδης, που είχε ορισθεί φρούραρχος του Ακροκορίνθου, καθότι εκλεκτός της Προσωρινής Διοίκησης, αντί να προετοιμάσει την άμυνα του φρουρίου, αποφάσισε να το παραδώσει αμαχητί και να δραπετεύσει. Πριν όμως εξαφανισθεί ο Θεοδωρίδης από τον Ακροκόρινθο, έδωσε εντολή σε έναν πρώην υπηρέτη του Κιαμήλ, τον Δημήτριο Μπενάκη, να σκοτώσει τον Μπέη. Αυτός, μαζί με τον υποφρούραρχο Διαμαντή Λαλάκα και τον ηγούμενο της Μονής Φανερωμένης Παρθένιο Βλάχο, πήγαν εκεί όπου κρατείτο ο Κιαμήλ, και τον θανάτωσε με πυροβολισμούς.

Την επομένη της δολοφονίας μπήκε στην Κόρινθο θριαμβευτής ο Δράμαλης. Στο φρούριο του Ακροκορίνθου τον υποδέχτηκαν με όλες τις τιμές και πολυτελώς ενδεδυμένες η μητέρα και η χήρα του Κιαμήλ, συνοδευόμενες από εξίσου πλούσια ντυμένες θεραπαινίδες. Η σύζυγος του Κιαμήλ, Γκιουλ Χανούμ, υπέδειξε στον Δράμαλη ένα πηγάδι, στο οποίο ο Μπέης είχε κρύψει 40.000 πουγκιά με χρυσά νομίσματα, έναν τεράστιο θησαυρό που ανερχόταν σε ένα αστρονομικό ποσό. Με αυτά τα χρήματα ο Δράμαλης κατάφερε να ενισχύσει την εκστρατεία του, και σε αντάλλαγμα για τις “υπηρεσίες” της παντρεύτηκε την χήρα του Μπέη.

Θρύλοι και έρευνες για τον θησαυρό

Πολλά θρυλούνται 200 χρόνια τώρα, μέχρι και τις μέρες μας, γύρω από τους αμύθητους θησαυρούς του Κιαμήλ Μπέη. Σύμφωνα με τα θρυλούμενα ένα μεγάλο μέρος τους είναι ακόμα κρυμμένο σε διάφορες τοποθεσίες της Κορινθίας και είναι αρκετοί αυτοί που ψάχνουν κατά καιρούς να τους ανακαλύψουν.

Σε έναν από αυτούς τους θρύλους αναφέρεται πως σε μία σπηλιά μέσα στο δρυοδάσος του Μονγγοστού, που καταλαμβάνει έκταση 5.200 στρεμμάτων, ανάμεσα στα χωριά Θροφάρι, Μικρός και Μεγάλος Βάλτος, Σούλι, Βελίνα και Στύλια και βρίσκεται σε απόσταση 18,5 χιλιομέτρων δυτικά του Κιάτου, υπάρχει θαμμένος θησαυρός του Κιαμήλ Μπέη αποτελούμενος από 1.000.000 οθωμανικές χρυσές λίρες, 500 τάλαντα, 280 βενετσιάνικα νομίσματα και από ένα μικρό κιβώτιο 20Χ20 εκατοστών γεμάτο σμαράγδια.

Μια δειγματοληπτική δημοσιογραφική έρευνα επικεντρωμένη και μόνο στην δεκαετία του 1950 απέδωσε στοιχεία για τέσσερις έρευνες και ένα σχετικό διήγημα: Το 1954 ένας γεωργός από τις Λίμνες της Αργολίδας, ονόματι Χρήστος Κακούρος, με τη βοήθεια δύο ραβδοσκόπων, ενός μέντιουμ και 95 εργατών έσκαβαν επί ημέρες δίπλα στη δεύτερη πύλη του Ακροκορίνθου αναζητώντας τον θησαυρό.

Το 1957 ο Ελληνοσύριος επιχειρηματίας Αλέξανδρος Καραπιπέρης, βασιζόμενος, κυρίως, στα απομνημονεύματα του Γιουσούφ Πασά, που είχε συμμετάσχει ενεργά στις πολεμικές επιχειρήσεις εκείνης της εποχής, ξεκίνησε έρευνες στις 3 Μαΐου και μέχρι τα τέλη του μήνα έσκαβε να βρει τον θησαυρό στον υπόνομο, που διερχόταν «ακριβώς εις τα υπόγεια τού, μετά την τρίτη πύλη του Ακροκορίνθου, ερειπωμένου ήδη, σεραγιού του Κιαμήλ».

Σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής, δύο όμιλοι ανέμεναν τη σειρά τους, για να αρχίσουν κι αυτοί έρευνες για τον αμύθητο θησαυρό του Κιαμήλ Μπέη! Στην “Πελοποννησιακή Πρωτοχρονιά” του 1959 δημοσιεύτηκε το διήγημα του Βασίλη Ρώτα “Οι θησαυροί του Κιαμήλ”, που αρχίζει ως εξής: «Για το θησαυρό του Κιαμήλ-μπέη, που λέει ο θρύλος ότι είναι κρυμμένος σε καταπαχτή στη “Αραγονέρα” πάνω στο Κάστρο του Ακροκόρινθου, κουβέντιαζε ένα βράδυ κουτσοπίνοντας μια παρέα στο σπίτι του Τουμπελέκη στην “Παλιά Κόρθο”…»

Και μια σύγχρονη τραγωδία

Στις 16 Μαΐου 2020, σε μια σπηλιά στο Άνω Καρμπουνάρι Λουτρακίου, τέσσερις άνδρες 35, 36, 49 και 72 ετών έχασαν τη ζωή τους από αναθυμιάσεις πετρελαιογεννήτριας, ψάχνοντας να βρουν έναν θησαυρό. Στον Τύπο γράφτηκε πως επρόκειτο για τον θησαυρό του Κιαμήλ Μπέη… Τελικά, αν δεν τον ξεκοκάλισε ο Δράμαλης, ο αμύθητος θησαυρός του Κιαμήλ Μπέη ακόμα περιμένει τον τυχερό, που θα τον ανακαλύψει.