To τέλος του δικομματισμού και η φυγή Μητσοτάκη με πρόωρες εκλογές

Διότι ναι μεν το ΠΑΣΟΚ τσιμπάει (ψίχουλα) δημοσκοπικά, δηλαδή το ελατήριο δεν εκτινάχθηκε, αλλά η ΝΔ παραμένει πολιτικά κυρίαρχη, έστω κι αν κινείται αρκετά κάτω από το 30%. Φαίνεται λοιπόν ότι το ΠΑΣΟΚ πολύ δύσκολα θα προχωρήσει στο 18-20% και προς το παρόν δεν διαφαίνεται να μπορεί να κάνει την ανατροπή, οπότε θα έχει να αντιμετωπίσει μια ΝΔ του 25-29%. Τώρα, αν η εναλλακτική Δεξιά που μπορεί να μαζέψει συνολικά 15-20% και οι διασπάσεις του ΣΥΡΙΖΑ αθροιστικά άλλο ένα 15-20%, τότε η επόμενη κυβέρνηση μετά τις εκλογές θα είναι συμμαχική.

Είναι πια ξεκάθαρο ότι οι Έλληνες ψηφοφόροι έχουν εμπεδώσει ότι η μεταπολιτευτική επικράτηση του δικομματισμού ήταν καταστροφική για τη χώρα διότι οδήγησε στον κομματισμό και στη διαφθορά, τη διαπλοκή και την οικονομική αναποτελεσματικότητα με αποτέλεσμα να μας ξεπεράσουν σε όλα και οι τελευταίες πρώην κομμουνιστικές χώρες. Τέτοια ήττα καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει υποστεί. Βέβαια, ο κατακερματισμός του πολιτικού σκηνικού που σημειώθηκε σταδιακά στη μεταμνημονιακή φάση και οδήγησε στην παντοδυναμία του ενός έφερε επίσης δραματικά αποτελέσματα στην οικονομία και στα εθνικά θέματα. Ως εκ τούτου, οι πολίτες φροντίζουν να καταστείλουν τον μονοκομματισμό και τον δικομματισμό και να υποχρεώσουν τα πολιτικά κόμματα σε συμμαχικές κυβερνήσεις, ώστε ο ένας να ελέγχει κάπως τον άλλο.  

ΒΒΒ και η διαφυγή στις εκλογές

Όσοι παρακολουθούν τα οικονομικά της χώρας, δεν χρειαζόταν να περιμένουν την S&P να αφήσει μετεξεταστέα την ελληνική οικονομία στο ΒΒΒ – για να καταλάβουν ότι η οικονομία έχει κολλήσει στη στασιμότητα. Ξέρουν ότι το 2025 θα φέρει έντονη τη σφραγίδα της λιτότητας και εκτιμούν πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενδέχεται να επιχειρήσει φυγή μέσω εκλογών περί τον Μάρτιο με αφορμή είτε την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, είτε την συνταγματική αναθεώρηση, είτε για να “κλείσει” το θέμα των ελληνοτουρκικών και έτσι “να πάμε μπροστά”.

Έγκυροι φυσιοδίφες των απόκρυφων του προϋπολογισμού διαπιστώνουν μεγάλα ταμειακά κενά στα repos και κυρίως δραματικές καθυστερήσεις στη μεταφορά των κονδυλίων για έργα του Ταμείου Ανάκαμψης, του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και του ΕΣΠΑ στην αγορά. Εικάζεται δε ότι αυτά χρησιμοποιούνται για να κλείσουν μεγάλες ταμειακές τρύπες. Είναι πάντως κοινή αίσθηση πως η εισπρακτική επίθεση της ΑΑΔΕ οφείλεται σε αυτό το πρόβλημα.

Για Πρόεδρο Δημοκρατίας, ο Μητσοτάκης μάλλον δεν μπορεί να επιλέξει έναν σκληρό δεξιό που θα τον κάλυπτε κάπως από την πίεση των κομμάτων της “πατριωτικής δεξιάς”, διότι, μάλλον ο επόμενος πρόεδρος θα χρειαστεί να υπογράψει τη συμφωνία με τον Ερντογάν, εάν προκύψει τέτοια. Ως γνωστόν δημοσιεύματα που καταγγέλλει το Μαξίμου, κάνουν λόγο για προσφυγή με τον Ερντογάν στο Δικαστήριο του Αμβούργου που δικάζει με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και το οποίο δεν απαιτεί συνυποσχετικό, ούτε έγκριση από τη Βουλή, όπως έγραψε η “Εστία“.

Υπό το πρίσμα αυτό η γεωπολιτική διάσταση των εξελίξεων σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ είναι μεν κρίσιμη, αλλά τίποτε δεν δείχνει ακόμα ότι μπορούν να αντιταχθούν και να σταματήσουν την κυβέρνηση. Άλλωστε Τσίπρας, Κασσελάκης και λοιποί είναι σε σκληρό αμερικάνικο mood. Αν λοιπόν τα βρει ο Μητσοτάκης με τον Ανδρουλάκη ίσως να προτείνει την Διαμαντοπούλου, διότι ψάχνει γυναίκα για Πρόεδρο, αλλιώς γράφεται πως εφεδρεία είναι ο Τασούλας και έσχατη ο Πικραμμένος. 

Αλλά και πέρα από αυτή την εκδοχή, οι αριστεροί και κεντρώοι πατριώτες που θέλουν να μπλοκάρουν τις υποχωρήσεις που μεθοδεύει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν μπορούν να ελπίζουν ούτε στον όποιο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε στον Κασσελάκη, ούτε στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, αν και ο τελευταίος μπορεί να κάνει την έκπληξη. Δεν αποκλείεται πάντως η επερχόμενη(;) συμφωνία Μητσοτάκη-Ερντογάν να οδηγήσει σε διασπάσεις στο πολιτικό σκηνικό. Δυστυχώς, η μόνη ελπίδα για να αποφευχθεί μια εθνική υποχώρηση υπάρχει μόνο εντός της ΝΔ και στο πεζοδρόμιο, με τη βοήθεια του ΚΚΕ.

Το hangover της αντιπολίτευσης

Το μεθύσι του “αγώνα” για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και της “απελευθέρωσης” του ΣΥΡΙΖΑ από τον Κασσελάκη άφησε ένα τρομερό hangover στους ψηφοφόρους και των δύο κομμάτων, αλλά και στις ηγεσίες. Ο μεν Ανδρουλάκης, παρά την εντυπωσιακή κατίσχυσή του στις εσωκομματικές εκλογές με 60% και την απόλυτη πλέον κυριαρχία του στο ΠΑΣΟΚ, περιμένει την πλήρη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε από de facto πλέον αρχηγός της αντιπολίτευσης να γίνει και de jure αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Έτσι, οι προσδοκίες των τριών συνυποψηφίων του ότι θα γίνουν “βαρόνοι” καθίστανται  φαντασιώσεις.

Ο Ανδρουλάκης έχει δύο επιλογές, είτε να τους βάλει σε ένα Πολιτικό Γραφείο να ανταγωνίζονται μεταξύ τους, είτε να τους χωρίσει. Την Άννα να την βολέψει –εφόσον παραμείνει ήσυχη και υποστηρικτική– σε μια θέση στο Επικρατείας. Τον Δούκα να τον πετάξει στην κερκίδα και πιθανόν να “παίξει” Γερουλάνο, ο οποίος δεν του έχει βάλει τρικλοποδιές και έχει μπέσα. Όμως, αυτά είναι ζητήματα που μπορεί να τα χειριστεί και εκτός απροόπτου μπορεί να είναι εκλεγμένος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά για να γίνει πρώτο κόμμα και να κάνει κυβέρνηση οι δυναμικές δεν φαίνεται να συνηγορούν. 

O ΣΥΡΙΖΑ με την γελοιοποίησή του, συμπεριλαμβανομένου και του αρχιτέκτονα των παρασκηνίων Αλέξη Τσίπρα που έχει εξαφανιστεί στα Δυτικά Βαλκάνια όπου επιχειρεί να χτίσει διεθνές φιλοδυτικό προφίλ, πολύ δύσκολα θα ανακάμψει δημοσκοπικά. Η εναπομείνασα νομενκλατούρα εκλαμβάνεται από τους ψηφοφόρους ως καρεκλοκένταυρη και οππορτουνιστική, ενώ αποκαλύφθηκε ότι είναι και φορέας του σταλινικού ιού.

Έτσι, το παιγνίδι έχει δύο μέτωπα:

• Πρώτον, στις 24 Οκτωβρίου οπότε λήγει η κατάθεση έγκυρων υποψηφιοτήτων και ο Κασσελάκης θα αποκλειστεί από τη λίστα που θα πάει στο Συνέδριο στις 8-11 Νοεμβρίου.
• Δεύτερον, στο συνέδριο ελπίζει ο Κασσελάκης ότι θα ανατρέψει την απόφαση αποκλεισμού του, γι’ αυτό και προσπαθεί να εγγράψει μέλη στο κόμμα και να εκλέξει συνέδρους.
• Τρίτον, επειδή οι πραξικοπηματίες ξέρουν ότι θα χάσουν, μεθοδεύουν “αναβολή” του συνεδρίου, ίσως και των εκλογών για να συνεχίσουν με πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας το Νίκο Παππά. Η αναβολή είναι μεγάλο ρίσκο, δείχνει τρόμο και δίνει χρόνο στον Κασσελάκη να αγκαλιάζει με θέρμη γιαγιάδες.
• Τέταρτον, αν ο Κασσελάκης δει πως δεν του βγαίνουν τα σχέδια μπορεί να δούμε άλλες εξελίξεις.
• Πέμπτον, υπάρχει και η περίπτωση της Δούρου η οποία έχει κρατηθεί απ’ έξω και σταθμίζει αν μπορεί να παίξει ως ουτσάιντερ μετά την απαξίωση όλων των άλλων. 

Σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν ή μετά τις εσωκομματικές εκλογές, θα υποστεί μια νέα διάσπαση. Άμα κερδίσουν οι 87+ θα φύγουν οι Κασσελακικοί, άμα κερδίσει ο Κασσελάκης θα φύγουν οι άλλοι, οπότε μάλλον το κόμμα χάνει την κοινοβουλευτική δύναμη που το είχε καταστήσει αξιωματική αντιπολίτευση, μαζί με τα κρατικά λεφτά και τα προνόμια. Όπως γράψαμε και σε προηγούμενο σχόλιο, ο μόνος που μπορεί να επιβιώσει με ένα πατριωτικό σοσιαλιστικό στίγμα είναι ο Πολάκης, που μπορεί να εμπνευστεί από τη Sahra Wagenknecht. Οι υπόλοιποι θα γίνουν σαν τη Νέα Αριστερά. Η εκδίκηση της γυφτιάς θα είναι μοιραία!