Ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί η Γεωργία – Εκλογές και “έγχρωμη επανάσταση”

Με αμφιλεγόμενης εγκυρότητας δημοσκοπήσεις η κάθε πλευρά παρουσιάζει τα ποσοστά που επιθυμεί. Κάποιες εταιρείες δίνουν μέχρι 60% υπέρ του “Γεωργιανού Ονείρου”, ενώ άλλες μόνον 30%, προετοιμάζοντας το έδαφος για την αμφισβήτηση του αποτελέσματος. Σε μια φανατισμένη φιλοδυτική συγκέντρωση την προηγούμενη Κυριακή, η αντιπολίτευση “ζέστανε τις μηχανές” για την εκδήλωση μιας ακόμη έγχρωμης επανάστασης, εφόσον δεν κερδίσει την εξουσία. Ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Σάλβα Παπουασβίλι, μίλησε για την προετοιμασία πραξικοπήματος μετά τις εκλογές, με πρόσχημα την αμφισβήτηση των επίσημων αποτελεσμάτων. Η δε αντιπολίτευση και τα φιλικά της ΜΜΕ προεξοφλούν ότι η κυβέρνηση δεν θα παραδώσει την εξουσία εάν ηττηθεί.

Στις εκλογές συμμετέχουν το κυβερνών κόμμα “Γεωργιανό Όνειρο”, με επικεφαλής τον νυν πρωθυπουργό Ηρακλή Κομπαχίντζε, που βρίσκεται στην εξουσία ήδη τρεις τετραετίες και τα φιλοδυτικά “Ενότητα-Εθνικό Κίνημα” (συγκροτείται από το “Ενωμένο Εθνικό Κίνημα” του περιβόητου Σαακασβίλι, τη “Στρατηγική Αγμασενεμπέλη” και την “Ευρωπαϊκή Γεωργία”), “Συνασπισμός για την Αλλαγή” του μιντιάρχη Νίκα Γκβαράμι, “Ισχυρή Γεωργία” του τραπεζίτη Μαμούκα Χαζαράντζε και το “Για τη Γεωργία”, του πρώην πρωθυπουργού Γκεόργκι Γκαχάρια.

Οι αντίπαλοι του “Ονείρου” έχουν ήδη συμφωνήσει, σε περίπτωση που το κυβερνών κόμμα χάσει την απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, να σχηματίσουν τεχνοκρατική κυβέρνηση που θα διασφαλίσει την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη στην ΕΕ και στη συνέχεια θα προχωρήσουν σε νέες βουλευτικές εκλογές στο 2025. Το διακύβευμα είναι, όπως στη Μολδαβία, αν ο προσανατολισμός θα είναι προς τη Δύση ή προς τη Ρωσία. Τουλάχιστον, αυτό λένε τα δυτικά ΜΜΕ, προσθέτοντας ότι η μια επιλογή είναι ο δρόμος προς την ανάπτυξη και ευημερία και ο άλλος είναι ο κατήφορος προς τον αυταρχισμό, την οπισθοδρόμηση και την υποταγή της Γεωργίας στην Μόσχα.

Πόλεμος ή ειρήνη;

Το ερώτημα, όμως, που εύλογα προκύπτει είναι πώς γίνεται το κόμμα που βαπτίζεται σαν το απόλυτο κακό να έχει ακόμη την κοινοβουλευτική πλειοψηφία; Πώς τόσοι πολλοί Γεωργιανοί επιθυμούν να βαδίσουν την οδό της κολάσεως; Για να απαντήσουμε πρέπει να ανατρέξουμε πίσω. Μέχρι πρότινος η κυβέρνηση του “Γεωργιανού Ονείρου” συνεργάζονταν αρμονικά με τη Δύση, σε βαθμό που η Γεωργία είχε ανακηρυχθεί στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ, ενώ τον περασμένο Δεκέμβριο έλαβε και πρόσκληση για ένταξη στην ΕΕ.

Κάπου τότε η κυβέρνηση Κομπαχίτζε δεν υπάκουσε στις δυτικές πιέσεις να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία. Αντιθέτως, προτίμησε να ενδυναμώσει τις σχέσεις της με τη Μόσχα. Κι αυτό για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι οικονομικός. Ο πόλεμος στην Ουκρανία προσέφερε στη Γεωργία την ευκαιρία να αναλάβει τον ρόλο του κόμβου μεταφοράς προϊόντων και υπηρεσιών, που υπόκεινται στις κυρώσεις, από και προς τη Ρωσία. Επίσης, στη Γεωργία πήγαν δεκάδες χιλιάδες Ρώσοι μετά την έναρξη του πολέμου, αιματοδοτώντας την οικονομία, που καλπάζει. Αυτό δεν το εγκαταλείπει ελαφρά τη καρδία μία κυβέρνηση με αντάλλαγμα κάποια κονδύλια που με αυστηρούς όρους θα εισρεύσουν μελλοντικά από την ΕΕ.

Ο δεύτερος λόγος είναι ο φόβος του πολέμου, τα όσα θλιβερά συμβαίνουν στην Ουκρανία. Πόσοι Γεωργιανοί θα ρίσκαραν να πάνε σε σύγκρουση με τη Ρωσία; Υφίστανται, βεβαίως, ακόμη και σήμερα οι δύο μεγάλες πληγές που χαίνουν από τη δεκαετία του 1990, και ακούν στα ονόματα της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσσετίας, περιοχές που έχουν αποσχιστεί με τη βοήθεια της Ρωσίας. Στην συλλογική μνήμη παραμένει και το φιάσκο “08-08-08”, όταν ο πρόεδρος Μιχαήλ Σαακασβίλι, απόφοιτος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Κιέβου, παιδί του Σόρος και της έγχρωμης “επανάστασης των ρόδων”, επιχείρησε να καταλάβει τη νότιο Οσσετία στις 8 Αυγούστου 2008, με αποτέλεσμα τη συντριβή.

Κάποιοι δυτικοί επιθυμούν διακαώς να ανοίξει ένα νέο μέτωπο στην Υπερκαυκασία, ώστε να αδυνατίσουν τη ρωσική προέλαση στην Ουκρανία, δημιουργώντας νέα δεδομένα στην αχίλλειο πτέρνα της Ρωσίας, στον πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό Καύκασο. Αν ισχύουν δε τα όσα αφηγήθηκε πριν λίγες ημέρες ο ιδρυτής και επίτιμος πρόεδρος του “Γεωργιανού Ονείρου”, Μπίντζινα Ιβανσβίλι, ο πρώην πρωθυπουργός Ηρακλής Γκαριμπασβίλι (Φεβρουάριος 2021-Ιανουάριος 2024) είχε δεχθεί πρόταση από υψηλό πολιτικό πρόσωπο της Δύσης, που δεν κατονόμασε, να κηρύξει η Γεωργία πόλεμο κατά της Ρωσίας!

Έκπληκτος ο πρωθυπουργός τον ρώτησε πόσο νομίζουν ότι θα άντεχε ο γεωργιανός στρατός σε μια τέτοια αντιπαράθεση. Ο δυτικός παράγων του απάντησε τρεις-τέσσερεις ημέρες, αλλά τον διαβεβαίωσε ότι στη συνέχεια η Δύση θα ενίσχυε τον ανταρτοπόλεμο των Γεωργιανών! Δεν γνωρίζουμε αν πράγματι διημείφθη αυτός ο εξωφρενικός διάλογος, αλλά σίγουρα προκάλεσε εντύπωση. Δεν είναι τυχαίο που στους δρόμους το “Γεωργιανό Όνειρο” έχει αναρτήσει αφίσες που στο μισό τμήμα τους εικονίζονται φωτογραφίες από την καταστροφή στην Ουκρανία και στο άλλο μισό σκηνές από την ειρηνική ζωής στη Γεωργία. Και για να εμπεδωθεί αυτή η βεβαιότητα η κυβέρνηση έχει κάνει δειλά ανοίγματα προς τη Νότιο Οσσετία και την Αμπχαζία, αν και μια συμφωνία διευθέτησης των διαφορών τους φαντάζει μακρινή προοπτική.

Κατά της νεοφιλελεύθερης ατζέντας

Η στροφή της κυβέρνησης του “Γεωργιανού Ονείρου” αποτυπώθηκε και σε άλλες κινήσεις υψηλής σημειολογικής αξίας. Πρόκειται για το νόμο που απαγορεύει την προπαγάνδα υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ, όπως και τους γάμους και τις υιοθεσίες από ομόφυλα ζευγάρια. Όπως κι αυτόν που υποχρεώνει ΜΚΟ, Ινστιτούτα και γενικά οργανώσεις που η χρηματοδότησή τους από το εξωτερικό υπερβαίνει το 20% του προϋπολογισμού τους να το δηλώνουν και να υφίστανται περιορισμούς στις δραστηριότητές τους.

Όπως γίνεται φανερό, η γεωργιανή κυβέρνηση πρόσβαλε “τα ιερά και τα όσια” της νεοφιλελεύθερης ατζέντας. Αυτά μαζί με τον αντιρωσισμό είναι τα πεδία, στα οποία οι κυβερνήσεις δίνουν εξετάσεις για να δεχθούν χρηματοδοτήσεις από τη Δύση. Η Τυφλίδα, λοιπόν, αποφάσισε να πάει κόντρα στις δυτικές επιταγές, εκφράζοντας την πλειονότητα ή τουλάχιστον ένα πολύ μεγάλο τμήμα της κοινωνίας που διακρίνεται για ισχυρές εθνικές παραδόσεις. Μάλιστα, οι νομοθετικές αλλαγές αναβαθμίζουν τη θέση και τον ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Γεωργίας.

Το “Γεωργιανό Όνειρο” δεν είναι αντιευρωπαϊκό, εκφράζει μια μετριοπαθή ατζέντα που περιλαμβάνει στοιχεία της εθνικής ταυτότητας και την προάσπιση πρωτίστως των εθνικών κι όχι των δυτικών συμφερόντων. Ωστόσο, για τις ΗΠΑ και την ΕΕ η ανυπακοή δεν συγχωρείται, ιδίως από μικρούς και αδύναμους. Έτσι, η ΕΕ πάγωσε την ενταξιακή πορεία της Γεωργίας μέχρι νεωτέρας, δηλαδή μέχρι να ανατραπεί η σημερινή κυβέρνηση. Αν δεν είναι αυτό εκβιασμός παραμονές εκλογών, τι είναι;

Από πρέσβειρα της Γαλλίας Πρόεδρος της Γεωργίας!

Έχει ενδιαφέρον ότι επικεφαλής της φιλοδυτικής πτέρυγας, και ελλείψει σημαντικών ηγετικών μεγεθών στην αντιπολίτευση, ανέλαβε, αντισυνταγματικά, η πρόεδρος της χώρας Σαλόμε Ζουραμπισβίλι. Η Ζουραμπισβίλι, που εξελέγη το 2018 υποστηριζόμενη από το “Γεωργιανό Όνειρο”, συμπυκνώνει την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη τάση στη χώρα. Κατάγεται από αριστοκρατική οικογένεια, που είχε σημαίνοντα ρόλο στην βραχυχρόνια Δημοκρατία της Γεωργίας (1918-1921). Κατόπιν, τα μέλη της βρέθηκαν στην Γαλλία ως πολιτικοί πρόσφυγες.

Εκεί γεννήθηκε και η Σαλόμε, ενώ εξαδέλφη της ήταν η έξοχη ιστορικός και ακαδημαϊκός Ελέν Ντ’ Ανκός, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή. Από το 2003 έως το 2004, η Ζουραμπισβίλι υπηρέτησε ως πρέσβης της Γαλλίας στη Γεωργία και τότε πήρε τη γεωργιανή υπηκοότητα για να γίνει υπουργός Εξωτερικών της Γεωργίας και στη συνέχεια Πρόεδρος. Στην παρούσα φάση έχει αναλάβει πρώτο βιολί της αντιπολίτευσης, καθώς ο Σαακασβίλι παραμένει φυλακισμένος.

Συνέταξε, μάλιστα, τη λεγόμενη “Γεωργιανή Χάρτα”, σύμφωνα με την οποία θα καταργηθούν αμέσως μετά τις εκλογές οι νόμοι που εμποδίζουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, δηλαδή για τους ΛΟΑΤΚΙ και τις χρηματοδοτούμενες από το εξωτερικό οργανώσεις. Τη “Χάρτα” την υπέγραψαν όλα τα φιλοδυτικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία την κατηγόρησε για υπέρβαση καθήκοντος, αν και αυτό έχει μικρή σημασία, καθώς η θητεία της ολοκληρώνεται τον Δεκέμβριο. Σε κάθε περίπτωση, το βράδυ της Κυριακής τα βλέμματα από Δύση και Ανατολή θα είναι στραμμένα στη Γεωργία, όχι μόνο για το τελικό αποτέλεσμα αλλά και για τις αντιδράσεις νικητών, ηττημένων και λοιπών εμπλεκομένων, με όλα τα ενδεχόμενα να είναι ανοιχτά.