Πρωθυπουργικές πατριωτικές παρλάτες

Διανύουμε μια ταχύτητα διαφυγής από τον ιστορικό χρόνο σ’ έναν ορίζοντα συνθετικής προοπτικής, όπου τα  γεγονότα δε βρίσκουν έδαφος για να καταγραφούν. Ο Elias Canetti έγραφε ότι «η ιστορία δεν υπάρχει καθ’ εαυτή… κανένα γεγονός πια δεν καταγράφεται ως πραγματικότητα, ως αλήθεια, γιατί αδυνατεί να συνειδητοποιηθεί». Ζούμε με άλλα λόγια, μπροστά στην αδυναμία μας να αναγνωρίζουμε τα γεγονότα, εάν εκείνα δεν εντάσσονται στη συμπληρωματική πραγματικότητα του παρόντος χρόνου.

Η υπεροχή της παροντικότητας, ή της επικαιροποιημένης στιγμής,  είναι πάνω από όλα. Ο χώρος έτσι και αλλιώς έχει εξαλειφθεί μπροστά στις ταχύτητες της ψηφιακής ζωής μας. Επομένως κάθε συμβάν, ή ιστορικό γεγονός ακολουθεί την τροχιά του σ’ ένα νεκρό χρόνο, δηλαδή, στην αύξηση του μήκους του, τόσο ώστε φαίνεται σαν να μην  υπάρχει πια.

Όλα τα ιστορικά γεγονότα  ενταφιάζονται πια αστεφάνωτα ως απόβλητα κάτω από ανανεωμένες τεχνολογίες που ορίζουν το νέο πεπρωμένο. Τα ιστορικά αποδεικτικά στοιχεία αποχρωματίζονται, χάνουν την ακρίβεια τους, στη μοιραία στρατηγική και στην αμετάκλητη πορεία τους, προς το καινούργιο. Πολλές φορές μάλιστα το ιστορικό γεγονός  κρίνεται επικίνδυνο γιατί αναμοχλεύει πάθη που πρέπει να  αποφεύγονται, επειδή μας οδηγούν σε διαφορές.

Τίποτε από την ιστορία δεν πρέπει να παίρνει δύναμη νοήματος και αυτό γιατί φθάνουμε σε αρνήσεις. Και η φιλοσοφία της νέας ζωής, μας διδάσκει να είμαστε θετικοί σ’ όλα για να κερδίσουμε τη μοιραία στρατηγική της θετικής δράσης και σκέψης. Δηλαδή την απόλυτη συμφιλίωση όπου εξομοιώνονται  διαφορές, αντιθέσεις, επιδράσεις. Και αυτό γιατί η άρνηση δεν μπορεί να είναι ισχυρότερη από την κατάφαση.

Πατριωτισμός βουτηγμένος στα ψέματα

Ο πατριωτισμός σήμερα νοείται ως ένα μωσαϊκό από απερπάτητους και μονότονους παιάνες. Ένα σύνολο από φθόγγους  πατριωτικής αφαίρεσης με επιχειρήματα υπέρογκης δικαιολογίας.  

Πριν μέρες ο πρωθυπουργός από τις Βρυξέλλες μας έκανε μαθήματα πατριωτισμού και  μας είπε:  «Πού ήταν όλοι αυτοί οι υπερπατριώτες όταν εμείς προστατεύαμε τα σύνορα της Ελλάδος στον Έβρο; Πού ήταν όλοι αυτοί οι υπερπατριώτες όταν εμείς επεκτείναμε τα χωρικά ύδατα στα 12 μίλια στο Ιόνιο; Όταν υπογράφαμε την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη με την Αίγυπτο, δημιουργώντας κυριαρχικά δικαιώματα με τη βούλα, με το νόμο; Πού ήταν όλοι αυτοί οι υπερπατριώτες όταν αγοράζαμε τις Belharra, τα Rafale; Όταν κάναμε την παραγγελία για τα F-35»;

Και παρακάτω  αναφέρθηκε στους «πατριώτες της φακής» βάζοντας έναν αστερίσκο για τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά λέγοντας: «Διαχωρίζω τις θέσεις του κ. Σαμαρά. Είναι σεβαστές οι απόψεις του πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος μάλιστα είχε συναντηθεί με τον κ. Ερντογάν και θυμίζω ότι και επί ημερών του έγιναν διερευνητικές επαφές με την Τουρκία». Τόνισε επίσης πως «η Ελλάδα είναι σε θέση να συνομιλεί με την Τουρκία πολιτισμένα. Δεν σημαίνει ότι έχουμε συμφωνήσει ή ότι είμαστε κοντά σε συμφωνία. Ούτε ξεπουλάμε ούτε προδίδουμε κανέναν. Η χώρα έχει πληρώσει πολύ ακριβά στο παρελθόν αυτές τις ακραίες φωνές. Φαντάζομαι ότι σε μια πραγματική κρίση οι δήθεν πατριώτες θα ήταν οι πρώτοι που θα έβαζαν την ουρά στα σκέλια…» .

Όσα αποσιώπησε ο πρωθυπουργός

Ας θυμίσουμε όμως εκείνα που παραλείπει ο πρωθυπουργός από τις πατριωτικές του ψαλμουδιές.

I) Ο φράκτης στον Έβρο όπου το πρώτο του τμήμα φτιάχτηκε  στα σύνορα με την Τουρκία το 2012, στη συνέχεια  το 2021, και εξακολουθεί να προχωρά με νέες επεκτάσεις δεν έχει όμως σταματήσει τους διακινητές και αυτό η κυβέρνηση ή το έχει υποτιμήσει, ή δεν το έχει καταλάβει. Ο φράχτης μπορεί να έχει εμποδίσει τη δίοδο για τους πρόσφυγες, αλλά οι διακινητές εξελίσσονται διαρκώς χρησιμοποιώντας αυτοκίνητα και κινούμενοι  δίνοντας το live στίγμα τους μέσω του Google Maps.

II) Χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός τα 12 μίλια στο Ιόνιο, δηλαδή τη συμφωνία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δύο χωρών. Αναρωτιέσαι  όμως αυτό  αποτελεί απόπειρα να δείξεις το πόσο επιτυχημένη είναι η εξωτερική σου πολιτική; Όταν μάλιστα μεταξύ των δύο χωρών Ελλάδας Ιταλίας  δεν υπήρξαν προβλήματα, αλλά και εκεί δημιουργήθηκε  ένα  προηγούμενο εκείνο  της “συνδιαχείρισης” εντός ελληνικής θαλάσσιας ζώνης, δεδομένου ότι Ελλάδα και Ιταλία θα συνδιαχειρίζονται την αλιεία στην ελληνική ΑΟΖ μέχρι τα έξι ναυτικά μίλια από τις ελληνικές ακτές. 

III) Όσον αφορά τη συμφωνία με την Αίγυπτο που αναφέρεται ο πρωθυπουργός, η Ελλάδα υποχώρησε στους ισχυρισμούς της και αυτό γιατί  δέχτηκε ότι τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου δεν έχουν πλήρη ΑΟΖ ακόμη και  τα μεγάλα νησιά.  Έτσι όμως δεσμευόμαστε στην οριοθέτηση της ΑΟΖ σε επίπεδο διαπραγμάτευσης αλλά και σε περίπτωση  προσφυγής στην Χάγη. Και κάτι άλλο, η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη έκανε μια συμφωνία στη δυτική  θαλάσσια ζώνη του 28^ου μεσημβρινού, αφήνοντας την Τουρκία να διεκδικεί την ΑΟΖ ανατολικά του 28^ου  μεσημβρινού. Άφησε το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου εκτός ρύθμισης  και φυσικά δε χάραξε  την ελληνική ΑΟΖ με την Κυπριακή.

IV) Η αγορά των Belharra και των Rafale ήταν επιβεβλημένη, δεν αποτέλεσε ταχύτητα εξυπνάδας της κυβέρνησης ούτε μαχητική και ρωμαλέα στάση, που χρησιμοποιείται από τον κ. πρωθυπουργό ως πασίχαρη επιτυχία. 

Πυροτέχνημα με κακό τέλος

Τα νέα μαθήματα φιλοπατρίας του κ. Μητσοτάκη γίνονται σενάρια επινόησης ενός πατριωτισμού βουτηγμένου στα ψέματα του Μινχάουζεν. Προσπαθεί ο κ. Μητσοτάκης να οικοδομήσει ένα πυροτεχνήμα με μπόλικη πατριωτική καυχησιολογία και όλα αυτά προκειμένου να συγκρατήσει τις αντιπολιτευόμενες φωνές του κόμματός του.

Έτσι και αλλιώς η νέα αντίληψη του ιστορικού μέλλοντος θα έχει μόνο δούλους συμβατικής συμβίωσης και ημιελεύθερους πολιορκημένους, όπου θύτες και θύματα, κερδισμένοι και χαμένοι, πλούσιοι και φτωχοί, όλοι θα ζουν στην εκμηδενιστική δύναμη της αυταπάτης, (αυτή είναι η ηγεμονία της προσομοίωσης στην ιστορία υποστηρίζει ο Ζ. Μπωντριγιάρ και αυτός είναι ο λόγος που η ιστορία τελειώνει) και εκεί θα  εντάσσονται οι νέοι υπήκοοι υπό το ρίγος  του τρόμου. Να λοιπόν η νέα προσδοκία του πατριωτισμού που θα μυρίζει βούρκο.