Πώς η πολιτική Μπάιντεν στο Ουκρανικό φούσκωσε τα πανιά του Τραμπ

Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Τραμπ έχει αναφέρει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία πρέπει να τερματιστεί. Βεβαίως δεν γνωρίζουμε αν πραγματικά ο Τραμπ θέλει να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, αν θα μπορέσει να το καταφέρει δεδομένου ότι θα πρέπει και το κατεστημένο να συμφωνήσει. Πάντως ρητά έχει εκφραστεί ότι ο πόλεμος πρέπει να τερματιστεί. Σίγουρα αυτή η θέση βοήθησε στην ήττα των Δημοκρατικών του Τζο Μπάιντεν.

Επίσης σημαντικό ρόλο στο τι θα κάνει ο Τραμπ αποτελεί το νέο του επιτελείο. Ποιος θα πάρει τις αποφάσεις, ποιος θα είναι κοντά του. Κατά την πρώτη του θητεία, προσπάθησε να περιβάλλεται από επαγγελματίες. Αυτή τη φορά, φοβάμαι ότι δεν θα είναι πια έτσι. Η μελλοντική του διακυβέρνηση μπορεί να είναι η πιο αντι-επαγγελματική που έχει δει ποτέ η Αμερική. Θα πρέπει να ειπωθεί ότι δεν είναι μόνο η Ρωσία, η Ουκρανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες στο γήπεδο. Υπάρχει επίσης η Ευρώπη που έχει ασπαστεί πλήρως το σύνθημα του ΜπάιντενQ «Ή νίκη ή τίποτα».

Στροφή από την λογική Μπάιντεν

Πώς θα αντιδράσουν ή σωστότερα πως θα πολιτευτούν τώρα οι Ευρωπαίοι αν οι ΗΠΑ αλλάξουν στάση (το πλέον πιθανό). Εξάλλου δεν θα ήταν η πρώτη φορά που οι Ηνωμένες Πολιτείες αθέτησαν τον λόγο τους. Κανείς στην Ουάσιγκτον δεν ζήτησε συγγνώμη από τους Ευρωπαίους που τους έσυρε στους πολέμους στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Άρα θα μπορούσε να συμβεί ξανά. Αλλά αν ο Τραμπ αποφάσιζε τώρα να παγώσει τα πάντα και επομένως να αναγνωρίσει ότι το ένα πέμπτο της Ουκρανίας βρίσκεται κάτω από τη Μόσχα, θα ήταν ντροπιαστικό πρώτα για τον Μπάιντεν, γιατί αυτός είναι ο πόλεμος του, ο πόλεμος να προσπαθήσει να διασφαλίσει ότι οι νίκες του Ψυχρού Πολέμου δεν υπονομεύτηκαν. Όμως, μετά από όλες τις διακηρύξεις, μετά τους χιλιάδες θανάτους και τα δισεκατομμύρια ευρώ που καταβλήθηκαν, θα ήταν επίσης ενοχλητικό για την Ευρώπη που έχει αγκαλιάσει αυτόν τον πόλεμο.

Καταλαβαίνω τη λογική του Μπάιντεν, αλλά μου διαφεύγει η ευρωπαϊκή. Έχω αναφερθεί πολλάκις στο παρελθόν για το πως πολιτεύονται σε αυτό τον πόλεμο οι Ευρωπαίοι.

Δυστυχώς βλέπω ότι αντιμέτωποι με την παντελή αποτυχία του σχεδίου του Τζο Μπάιντεν, το οποίο οι ίδιοι αποδέχθηκαν και υπερακόντισαν σε αποδοχή και προσφορά, αλαφιασμένοι προβαίνουν σε κινήσεις που τουλάχιστον δείχνουν την απόγνωσή τους. Αναφέρω το ταξίδι του Ύπατου Εκπροσώπου για την Εξωτερική Πολιτική της ΕΕ Μπορέλ στο Κίεβο για να μεταφέρει στον Πρόεδρο Ζελένσκι ότι η υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συνεχίζεται απρόσκοπτα! Επίσης τις τελευταίες ημέρες, ο γραμματέας του ΝΑΤΟ Mark Rutte συναντήθηκε με την Ιταλίδα πρωθυπουργό Giorgia Meloni και μαζί συζήτησαν επίσης πώς να κινηθούν στην Ουκρανία υπό το φως της νίκης του Τραμπ.

Οι ψευδαισθήσεις της Δύσης

Όλα αυτά είναι εμφανές ότι γίνονται πολύ αργά. Είναι δυνατόν σε τρία χρόνια η Ευρώπη, που έχει τον πόλεμο στο εσωτερικό της, που συνορεύει με τη Ρωσία, να μην είχε αναπτύξει το δικό της σχέδιο, τη δική της στρατηγική; Ότι για την Ευρώπη δεν υπήρχε τίποτα καλύτερο από την αμερικανική ιδέα: “Ή νίκη ή τίποτα”; Σαν να έχει νικήσει κανείς ποτέ μια χώρα που εκτείνεται σε 11 ζώνες ώρας. Η Ρωσία είναι η μεγαλύτερη γεωγραφικά χώρα στον κόσμο. Πραγματικά πίστευαν οι Ευρωπαίοι ότι η Ουκρανία θα τη νικούσε; Θέτω αυτή την ερώτηση της κοινής λογικής από τις αρχές της εισβολής και του πολέμου.

Είπαμε ο Τζο Μπάιντεν και οι Δημοκρατικοί (Νούλαντ και άλλοι) είχαν τους λόγους τους για το πως θα έπρεπε να λήξει ο πόλεμος: ήττα της Ρωσίας και ανατροπή του Πούτιν.

Σκέφτομαι μερικές φορές, ότι η Δύση ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο επηρεασμένη από τις ταινίες του Χόλυγουντ στις οποίες, στην αρχή οι κακοί έχουν κάποιες επιτυχίες, αλλά πάντα στο τέλος κερδίζουν τα καλά παιδιά.