Απλά επίκαιρα μαθήματα για την Πολιτική

Επειδή εσχάτως ο όρος “Πολιτική” διανθίζεται (;) με διάφορες προθέσεις (Μεταπολιτική, Απολιτική, Διαπολιτική κλπ) σκέφτηκα μήπως είναι χρήσιμο να συνεννοηθούμε για το τι σημαίνει Πολιτική, με στόχο κάποια επίκαιρα μαθήματα.

Κατά τη γνώμη μου:

• Η Πολιτική προϋποθέτει κανόνες και όρια και δεν τρέφεται σε μαγειρεία και με ίντριγκες.
• Η Πολιτική διακρίνεται για τις αρχές και τις αξίες της και απεχθάνεται τα παιχνίδια προσωπικής εξουσίας.
• Η Πολιτική αναζητεί την ουσία της στρατηγικής και τη βάση των τακτικών και δεν συρρικνώνεται σε επικοινωνιακά και διαδικαστικά τρικ.
• Η Πολιτική προ-τιμάει τις σκληρές αλήθειες κι αντιπαθεί τα ευχάριστα ψεύδη.
• Η Πολιτική δεν παίζει ζάρια, αλλά σχεδιάζει και προγραμματίζει.
• Η Πολιτική χρειάζεται δημοκρατική νηφαλιότητα κι όχι κραυγές φανατικών.
• Η Πολιτική δεν χρησιμοποιεί ‘χρήσιμους ηλίθιους’, αλλά αξιοποιεί έντιμους και συνεπείς πολίτες.
• Η Πολιτική χρεώνει ευθύνες στους ριψάσπιδες και στους επίορκους και δεν παραγράφει τ’ ανομήματα.
• Η Πολιτική δεν συσκοτίζεται από τις συνωμοσίες δημαγωγών αλλά φωτίζεται από τους λαοφιλείς ηγέτες.
• Η Πολιτική στοχεύει σε ευτυχισμένους ανθρώπους και δεν αρκείται σε ευημερούντες [;] αριθμούς.

Αν συμφωνήσουμε ότι όλα τα παραπάνω [προφανώς και άλλα] συγκροτούν την Πολιτική, τότε τα υπόλοιπα ‘προσθετο-στερητικά’ περιττεύουν. Εκτός εάν, ως Πολιτική, ορίζει ο κάθε πολιτικός το πλαίσιο της φιλοδοξίας του και το κάθε κόμμα την ιδεοληψία του.