Ξεπλένουν την Τουρκία με την εκλογή Σινιρλίογλου στον ΟΑΣΕ

Ο Φεριντούν Σινιρλίογλου όσο και να παρουσιάζεται “περιστέρι της ειρήνης” ήταν και είναι “γεράκι”, εκφραστής του βαθέως κράτους και πιστός στις ιμπεριαλιστικές πολιτικές της κατοχικής δύναμης. Και ως υφυπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας και ως Μόνιμος Αντιπρόσωπος στα Ηνωμένα Έθνη, έδινε μάχες κατά της Ελλάδος και της Κύπρου. Και δεν το έκανε τούτο επειδή υπηρεσιακά ήταν υποχρεωμένος, αλλά γιατί ήταν και από τους διαμορφωτές πολιτικής, κυρίως στο τακτικό πεδίο.

Η κοινή κάθοδος στις εκλογές, συνιστά μια ακόμη κίνηση στη σκακιέρα της πολιτικής του κατευνασμού, που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση. Η Αθήνα κινήθηκε και σε αυτό το πεδίο για συνεργασία με την Τουρκία, χωρίς να συζητήσει το ζήτημα με τη Λευκωσία, που αιφνιδιάσθηκε από την απόφαση της συμπόρευσης αυτής στον ΟΑΣΕ. Και έφερε τη Λευκωσία προ διλημμάτων. Εάν, ως όφειλε, η Κυπριακή Δημοκρατία απέρριπτε την υποψηφιότητα Σινιρίογλου, τότε ταυτόχρονα θα απέρριπτε και αυτή της Τελαλιάν. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως η διαφωνία κατατέθηκε εξαρχής από κυπριακής πλευράς και ξεκαθαρίσθηκε πως δεν μπορούσε να ψηφίσει τον εκπρόσωπο της κατοχικής δύναμης. Το έπραξε, όμως, προφανώς για να μην τα χαλάσει με την κυβέρνηση της Ελλάδος.

Κατά την άποψη μου θα έπρεπε να καταψηφίσει το “δίδυμο” και δεν θα ήταν αυτή που θα έμεινε εκτεθειμένη, αλλά η Αθήνα. Υπήρξαν δε και οι διάφοροι… καλοθελητές, οι οποίοι είχαν σπεύσει να διαρρεύσουν πως σε περίπτωση, καταψήφισης, η Τουρκία δεν θα προσερχόταν στην άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη και θα φορτωνόταν την εξέλιξη αυτή η Λευκωσία. Πέραν των πιο πάνω, το σκηνικό όπως διαμορφώθηκε, στην περίπτωση κατά την οποία η Κύπρος καταψήφιζε το “δίδυμο”, θα ήταν μόνη. Οι υπόλοιπες χώρες είχαν συνταχθεί με τις δυο υποψηφιότητες του κοινού ψηφοδελτίου.

Ολίσθημα η στήριξη στον Σινιρλίογλου

Στο μεταξύ, η Κυπριακή Δημοκρατία υπέβαλε υποψηφιότητα για την προεδρία του ΟΑΣΕ, για το 2027. Το προετοιμάζει εδώ και μήνες. Η εξαγγελία αυτή έτυχε στήριξης από τις χώρες της ΕΕ, τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Ρωσία κ.ά. Ενόψει τούτου, θα επαναλάβω το ερώτημα που έθεσε ο συνάδελφος Μιχάλης Ιγνατίου σε άρθρο του: «Τι θα πράξει η Ελλάδα αν η κατοχική Τουρκία θέσει βέτο στην Κυπριακή Δημοκρατία; Το έχει σκεφθεί κανείς στην Αθήνα;».

Το πιθανότερο είναι η κατοχική δύναμη να καταψηφίσει την υποψηφιότητα της “εκλιπούσας” Κυπριακής Δημοκρατίας. Και τότε οι κύριοι Μητσοτάκης και Γεραπετρίτης θα είναι εκτεθειμένοι για τους χειρισμούς τους. Θα τα φορτώσουν, ενδεχομένως, στην Κύπρο που “έθεσε τον πήχη ψηλά” και “θέλει και Προεδρίες”, αλλά προφανώς και δεν θα είναι πειστικοί. Υπενθυμίζεται σε όλα αυτά και το πώς ενήργησε η Αθήνα όταν η Λευκωσία εξέταζε το ενδεχόμενο δικής της υποψηφιότητας για τη θέση του γενικού γραμματέα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ). Τότε που η Ελλάδα στήριζε τον υποψήφιο της Τουρκίας.

Εάν στην Αθήνα δεν ενδιαφέρονται για τις σχέσεις με την Κύπρο, εμάς μας ενδιαφέρει. Γιατί για εμάς στην Κύπρο, η Ελλάδα θεωρούμε –
και έτσι πρέπει να είναι – το μοναδικό σταθερό στήριγμα. Και δεν χρειάζεται μάθημα ιστορίας για να εξηγήσουμε το γιατί. Έπρεπε να γνωρίζουν τουλάχιστον την ιστορία. Και εάν δεν τους ενδιαφέρει η ιστορία, υπάρχει και η γεωπολιτική, πέραν από τις (ξεχασμένες) συμβατικές υποχρεώσεις. Κι εάν έχουν σχεδιασμούς, τότε θα έβλεπαν με διαφορετικό μάτι την Κύπρο. Έστω και συμφεροντολογικά.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός, ο υπουργός Εξωτερικών (και οι συνεργάτες του), διέπραξαν μεγάλο λάθος με την απόφασή τους να προωθήσουν την κοινή κάθοδο με την κατοχική Τουρκία στη διεκδίκηση θέσεων στον ΟΑΣΕ. Τι κέρδισε η ελλαδική πλευρά πέραν του ότι ξέπλυνε την Τουρκία; Συμβάλει τούτο στην “ελληνοτουρκική φιλία”; Είμαστε σε ακτίνα συμφωνίας.

Η κατοχική δύναμη αλλάζει στάση μόνο επικοινωνιακά ενώ την ίδια ώρα παρακολουθούμε πως ενεργεί στη Συρία και τι πράττει σε βάρος των Κούρδων. Αλλά και στην Κύπρο, που βιώνουμε τη συνεχιζόμενη κατοχή εδαφών. Και τι κόστος έχει η Άγκυρα; Επιβραβεύεται με την εκλογή σε θέσεις-κλειδί σε Διεθνείς Οργανισμούς.