Τι σημάνει για την Ελλάδα Χριστιανοδημοκράτης καγκελάριος

Ο επί εικοσαετία εσωκομματικός αντίπαλος της Άγκελα Μέρκελ, νυν πρόεδρος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) Φρίντιχ Μερτς (1945) πρόκειται να αναλάβει νέος καγκελάριος, εάν συμπράξει με το κόμμα των Πρασίνων και των Φιλελευθέρων.

Η μεταπολεμική Γερμανία κυβερνάται από συνασπισμούς κομμάτων μετά τον Αντενάουερ. Ο Μερτς απολάβει στις τωρινές σφυγμομετρήσεις κοινής γνώμης το 31% της πρόθεσης ψήφου και μαζί με τους Πρασίνους (13%) – έναντι 17% των Σοσιαλιστών και 18% του ανερχομένου πατριωτικού κόμματος Εναλλακτική για την Γερμανία (18%) – μπορεί να χρησθεί καγκελάριος, όποτε μετά του πρωθυπουργού της Βαυαρίας Μάρκους Σέμπερ να κυβερνήσουν την Γερμανία, που διέρχεται σοβαρά οικονομική κρίση.

Με τις δύο κυριότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, τη Γαλλία και Γερμανία ευρισκόμενες σε πολιτική αβεβαιότητα, η επόμενη διμηνία θα είναι κρίσιμη, καθώς και στις 20 Ιανουαρίου 2025  πρόεδρος των ΗΠΑ θ’ αναλάβει ο Ντόναλντ Τραμπ με νέα “ατζέντα”: Απόσυρση της Αμερικής απ’ την Μέση Ανατολή, ειρήνευση στην Ουκρανία, σφράγισμα των συνόρων με Μεξικό και Καναδά, μείωση της γραφειοκρατίας από τον Ίλον Μάσκ και αντιπαράθεση με την Κίνα, με δασμούς που δύσκολα θ’ αποφύγει η Ευρώπη.

Οι κίνδυνοι για την Ελλάδα 

Για την Ελλάδα, η δεξιά στροφή στην πολιτική ζωή της Γερμανίας ενέχει κινδύνους: Εθνικούς, με τον εξοπλισμό της Τουρκίας από μαχητικά αεροσκάφη Eurofighter, οικονομικούς με περικοπή πόρων του Ταμείου Ανασυγκρότησης και κοινωνικούς, με την έκδοση λαθρομεταναστών στην πρώτη χώρα εισόδου των στην ΕΕ που συνήθως είναι η χώρας μας, λόγω της “γαλήνης στο Αιγαίον”!

Από την άλλη πλευρά, η προτεινομένη χαλάρωση του ευρωπαϊκού ορίου δανεισμού 3% του ΑΕΠ, ενδέχεται ν’ αναθερμάνει την γερμανική οικονομία, σημαντικό πελάτη των ελληνικών προϊόντων και του τουρισμού και να υποτιμήσει το ευρώ από 1,05 ανά δολάριο που έχει υποχωρήσει προσφάτως κι εκ της μειώσεως των επιτοκίων υπό της ΕΚΤ, σε “ουδέτερο επίπεδο” (κάτω του πληθωρισμού).

Εν τούτοις, ως καγκελάριος ο Μέρτς θα είναι αντίθετος με τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις για την Ελλάδα και την αποπληρωμή του παρανόμου Γερμανικού δανείου του 1942 και θα επιβάλλει κατάργηση του βέτο στην ένταξη της Αλβανίας και των Σκοπίων στην ΕΕ, χωρίς πρόνοια για την Ελληνική κοινότητα στην Βόρειο Ήπειρο και την συμμόρφωση των επιγόνων των Σκοπιανών κομιτατζήδων, στο σεβασμό της Ελληνικής κυριαρχίας. Μόνη ελπίς απομένει η Βουλγαρία, που απαιτεί αλλαγή του Σκοπιανού αλυτρωτικού συντάγματος…