Ε, όχι και τόσος έρωτας για την διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία

Και επειδή στις εξαγγελίες του για το 2025, ο Πρόεδρος αναφέρθηκε στο Κυπριακό αλλά δεν μίλησε τη ΔΔΟ, προκάλεσε αντιδράσεις. Πρόκειται για μια αντίδραση αμφισβήτησης προθέσεων σε μια συγκυρία που επιχειρούνται κινήσεις στο Κυπριακό. Σε μια περίοδο κατά την οποία η κατοχική πλευρά θέτει επίμονα και ανυποχώρητα τη λύση δυο κρατών. Και εγείρεται το όλο θέμα από εκείνους που έχουν εσχάτως ανακαλύψει την αποκεντρωμένη ομοσπονδία, τη χαλαρή και… ξεχαρβαλωμένη ομοσπονδία.

Δεν είπε, λοιπόν, ο Νίκος Χριστοδουλίδης, τίποτε για ΔΔΟ. Και τι σημαίνει αυτό; Όταν, για παράδειγμα, το ΑΚΕΛ σε ανακοίνωσή του στις 29 Ιανουαρίου 2022, μετά τη συνεδρίαση της Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής για τις προεδρικές εκλογές, απέφυγε οποιαδήποτε αναφορά, σημαίνει ότι εγκατάλειψε την “παντιέρα του αγώνα(!)”;. Ήταν τότε που έκανε ανοίγματα για συνεργασίες και η μη αναφορά, ενδεχομένως, να θεωρούσε πως διευκόλυνε την προσέγγιση με άλλες δυνάμεις, της λεγόμενης σκληρής γραμμής. Μπορεί να ήταν μια απλή παράλειψη ή να θεωρείτο ότι η θέση του είναι διαχρονικά γνωστή.

Σημείωνε, στην ανακοίνωση, πως η Κύπρος είναι πιο κοντά στη διχοτόμηση από ποτέ και ότι «το κρίσιμο διακύβευμα είναι αν θα συνεχίσει να διολισθαίνει η χώρα σε αυτήν πορεία ή αν θα γίνει μια νέα αρχή για την πατρίδα μας. Μια νέα αρχή που θα αντιστρέψει την ολέθρια πορεία στο Κυπριακό». Η μη αναφορά στη ΔΔΟ, ακόμη και να είχε πολιτική σκοπιμότητα σε εκείνη τη συγκυρία, δεν σημαίνει οτιδήποτε. Είναι κανείς που αμφισβητεί τη θέση του ΑΚΕΛ;

Υποχρεωτική ΔΔΟ, αλλιώς…

Πέραν από τα πιο πάνω, υπάρχει ένα αφήγημα, στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, σύμφωνα με το οποίο, εάν κάποιος δεν συμφωνεί με τη ΔΔΟ “δεν θέλει λύση”, “είναι εθνικιστής”… Είναι μια ακόμη επιδερμική προσέγγιση, που θα μπορούσαν προφανώς να διατυπώσουν και οι αντι-διζωνικοί για τους οπαδούς της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

Πενήντα συν χρόνια κατοχής, σημασία έχει τι σημαίνει αυτό το… ποίημα, το οποίο απαγγέλλεται πλέον… μηχανικά. Επαναλαμβανόμενες ατάκες, χωρίς περιεχόμενο. Η ουσία είναι εάν με όλα όσα έχουν φορτώσει το συγκεκριμένο μοντέλο οι αλλεπάλληλες υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς από το 1974 και εντεύθεν, αυτό είναι λειτουργικό και βιώσιμο. Το υπό συζήτηση μοντέλο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας έχει χωριστικά χαρακτηριστικά και στοχεύει στη λειτουργία μιας νέας κατάστασης πραγμάτων, που θα αναδεικνύει τον διαχωρισμό στη βάση της εθνικής καταγωγής. Είναι προφανές πως αυτό θα “παράγει” και συντηρεί τον εθνικισμό, με κίνδυνο πάντα να υπάρξουν συγκρούσεις.

Παρωχημένη αντιμετώπιση του Κυπριακού

Εντοπίζονται δυσλειτουργικές ρυθμίσεις, που θα αδρανοποιούν επικίνδυνα το κράτος. Είναι δε σαφές πως αυτό, εάν συμφωνηθεί, δεν θα αλλάξει, όσο κι εάν κάποιοι θεωρούν πως στην πορεία θα υπάρξουν βελτιώσεις. Μάλλον δεν έχουν ενημερωθεί για τις θεωρίες του “τετραγωνισμού του κύκλου”.

Το Κυπριακό είναι διεθνές θέμα, το οποίο επηρεάζεται από το διεθνές περιβάλλον. Επηρεάζεται από τα γεωπολιτικά παιχνίδια στην περιοχή μας, όπως και ευρύτερα. Αλλά και την συνεχή ανακατανομή ισχύος. Συνεπώς, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται το εθνικό ζήτημα με βάση όρους της δεκαετίας του ΄70, ούτε και να “βράζουμε στο ζουμί μας”. Να αντιμετωπίζεται τοπικά και απομονωμένα. Όσοι προσεγγίζουν με δογματισμό το Κυπριακό θεωρώντας ότι πρωτίστως έχει δικοινοτική διάσταση, επιμένουν εν πολλοίς σε μια αδιέξοδη πορεία.

Η λύση του Κυπριακού επηρεάζεται από τις διεθνείς εξελίξεις, ειδικά αυτές που σημειώνονται στην περιοχή. Στη φάση αυτή, τα όσα συμβαίνουν στη Συρία, μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά τη στάση, για παράδειγμα, της κατοχικής πλευράς. Συνεπώς η εικόνα είναι μεγαλύτερη και σημαντικότερη από την απαγγελία ασύνταχτων ποιημάτων.