Αμφίστομη μάχαιρα ο φθόνος…

Προς τι όλο αυτό το ξεχείλισμα αρνητικών επιθέτων; Μα ο Φθόνος είναι η πάντα η μόνη εύκαιρη απάντηση στη Σήψη που δηλητηριάζει την δήθεν “πνευματική” περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Επειδή όμως η αρχετυπική Νέμεσις κι ο Παντεπόπτης Οφθαλμός «ός τα πάνθ’ ορά» διανυκτερεύουν και διημερεύουν “ο ψεύτης κι ο κλέφτης την πρώτη μέρα χαίρεται”. Κι αν Θέμις-Δίκη διακρίνεται από κάποια (βραχεία) χρονοκαθυστέρηση ο Πανδαμάτωρ Χρόνος μακροθυμεί, ο μόνος έγκυρος Κριτής τής κάθε συγγνωστής ανοησίας μας.

Γι’ αυτό, αγαπητές τε και αγαπητοί Συνάδελφοι-ανάδελφοι οινο-πνευματικοί κηφήνες, σταμαστήστε να διαγ(κ)ωνίζεστε, πρώτον γιατί ακυρώνετε την όποια λογοτεχνική σας καρποφορία (ζούφια τα φρούτα και το σκουλήκι στο μήλο θεριεύει) και δεύτερον γιατί χαρίζετε δωρεάν ενέργεια κι αυξάνετε την λίβιδο των θυμάτων σας! Σκεφτείτε το αυτό: χάρη στον οίστρο η Ιώ όργωσε τρεις ηπείρους κι εγέννησε το αντίπαλον δέος τού Κοσμοκράτορα Δία.

Αληθινοί με τον εαυτό μας

Μήπως, λέγω, μήπως κι εσείς εν τη αγνοία κι εν τη αφελεία σας ανεβάζετε οιστρογόνα, εγκεφαλίνες, ενδορφίνες, αδρεναλίνες των φθονουμένων σας και τους/τις/τα ωθείτε τα ταλαίπωρα εργατικά όντα να υπερβαίνουν τα όριά τους και να προβαίνουν σε πρωταθλητισμούς πρωτάκουστους, ανήκουστους και για τους οποίους δεν θεωρούσαν ικανό/ικανή τον ταπεινό εαυτό τους;

Σκεφτείτε το… Γιατί ο πραγματικός συνδημιουργός είναι αληθινός με τον εαυτό του/της, καθώς και με τους άλλους, εργάζεται σεμνά και ταπεινά για το Κοινό Καλό όλων των επίγειων όντων και αφήνει ανεξίτηλο το πέρασμά του/της από αυτή τη ζωή χάρη στις αναίτιες και απρόκλητες επιθέσεις σας που δοξάζουν το όνομά του/της το σεπτό.

Σκεφτείτε το… Γιατί αιμορραγείτε ενέργεια, γιατί γεμίζετε δωρεάν το ρεζερβουάρ των αντιπάλων ομοτέχνων σας; Οι έξυπνοι σάς προκαλούν – συνειδητά ή υποσυνείδητα – για να τους χαρίσετε αμέριστη την προσοχή και το αξόδευτο μένος σας.

Σκεφτείτε το…Αντί να επιδίδεστε σε οργιαστικές συνδημιουργίες ξοδεύετε τη μέρα σας με το τι κάνει ο ένας και η άλλη; Έλεος! Κοινή Λογική! Αιδώς… αργοί. Άπαντες πλην… συν-μωρίας μαφιόζων… Μα γιατί μπερδεύετε τη διαφθορά με την καλλιτεχνική-λογοτεχνική δημιουργία; Επειδή είναι προσοδοφόρα κι έχει μεγαλύτερη πέραση; Όμως όλες και όλοι όσους διδασκόμαστε στα σχολεία και στα πανεπιστήμια ήταν «παρείσακτοι» στην εποχή τους. Οι καβαφικοί «τα φαιά φορούντες» επιβιώνουν ως …φελλοί. Παντού και πάντα τα ίδια.

Ο φθόνος, εχθρός της δημιουργίας

Γι’ αυτό μόνον ευθυμογραφικώς μπορούμε να δούμε ετούτη την κοινωνική μάστιγα. Κάποτε «το τίναγμα των φτερών μιας πεταλούδας είναι πιο βίαιος κι από κανονιά!» (παλαιός στίχος μου, που με εκφράζει ακόμα). Θα ήθελα να πλάσουμε όλες/όλοι/όλα μαζί έναν Καλύτερο Κόσμο. Γι’ αυτό… «αφήστε τα μίση και πιάστε την…πέννα τη συγγραφική!». Έως εδώ… για σήμερα. Θα επανέλθω δριμύτερος εκ Παρισίων.

Η Εσπερία μάς θρέφει με τα …μήλα τού ισοθέου Ηρακλή [προληπτικό κατηγορούμενο – ανοίξτε και κανέναν συντακτικό αντί να πίνετε φραπέδες και να κουτσομπολεύετε τους παναξίους / τες παν-αξίες – τόση ανοησία πια δεν αντέχεται από την δήθεν πνευματική αφρόκρεμα τού πανέμορφου αυτού τόπου]… Για να συμμαζευόμαστε, σας παρακαλώ πολύ. Για ελάτε στα σύγκαλά σας (και μην συγκαίγεστε) για το Ανώτερο Καλό όλων!