Πώς βιώνουν τους σεισμούς στην Αμοργό

«Η Αμοργός είναι πολύ βραχώδης τόπος και στέρεος, ακόμα και τα πεντάρια, ίσα που τα καταλαβαίνουμε, σε κάποιες περιοχές ούτε αυτά δεν τα νιώθουμε, δεν είμαστε σαν τη Σαντορίνη, απ’ όπου δικαιολογημένα έφυγαν 10.000 άνθρωποι, οι μισοί περίπου. Εγώ έζησα και τον σεισμό του 1956, και έχω μέτρο σύγκρισης, ήμουν 4,5 χρονών τότε, αλλά ακόμα θυμάμαι τις σκηνές που στήσαμε».

Το 1956 με τα 7,7 Ρίχτερ τότε, όπως μας είπε ο κ. Βεκρής υπέστησαν μερικά σπίτια ρωγμές, αλλά δεν έγιναν καταστροφές όπως στη Σαντορίνη, όπου χάθηκαν 53 ζωές και γκρεμίστηκε σχεδόν το 40% των οικιών. «Εμείς στήσαμε τότε ένα τσαντίρι κι εμένα μου άρεσε, κι έλεγα στον πατέρα μου να μείνουμε για πάντα εκεί», λέει ο κ. Βεκρής. «Ομως γυρίσαμε σπίτι, τίποτε δεν είχε πάθει από το σεισμό, όπως και τα περισσότερα εξάλλου».

Για τους τωρινούς σεισμούς είπε ότι «το επίκεντρο είναι πιο κοντά σε εμάς σε μίλια, χιλιομετρικά, στην Άνυδρο, κι όμως δεν γίνονται αισθητοί οι σεισμοί. Ψάρευα στην Άνυδρο τέσσερα χρόνια, μέχρι πρόπερσι, αλλά δεν πάω πια, η αλιεία έχει κρίση, είναι μεγάλη απόσταση, και δεν έχει λιμάνι για ώρα ανάγκης, οπότε το έκοψα το νησί αυτό. Εκεί είναι το επίκεντρο και απέχει περίπου 22 χλμ από εμάς και 27 από τη Σαντορίνη πάνω κάτω. Αλλά το έδαφος κάνει τη διαφορά. Και στην Ίο και στην Ανάφη, το έδαφος είναι σαν της Αμοργού, δεν μας ταρακουνούν οι σεισμοί, όσο τους Σαντορινιούς.

Εκεί ο κόσμος έχει χτίσει πάνω στο φρύδι, εκεί ακόμα και αέρας να φυσήξει γίνεται κατολίσθηση. Σε εμάς κάτι ξερολιθιές έπεσαν με τα πέντε Ρίχτερ τις προάλλες. Έστειλαν και τέσσερεις-πέντε της ΕΜΑΚ και δυο νοσοκόμες. Αλλά μόνο μερικές γυναίκες και παιδιά βγήκαν στο δρόμο με το πεντάρι. Κατ’ εμέ, το 90-95% από εμάς δεν δίνει σημασία. Δεν έχουμε φόβο πιστεύω. Στη Σαντορίνη εστιάζονται γιατί φοβούνται για το δεύτερο ηφαίστειο, το Κολούμπο».

Τί συμβαίνει με τους γιατρούς

Μια που το έφερε η κουβέντα στους γιατρούς εκτάκτως λόγω σεισμών, αναφερθήκαμε και στο μόνιμο πρόβλημα. Οι κάτοικοι της Αμοργού, 2.000 το χειμώνα πάνω-κάτω και 15.000-20.000 το καλοκαίρι, έχουν ένα τέλειο Κέντρο Υγείας που κυριολεκτικά αραχνιάζει κι ο κόσμος στηρίζεται σε λίγους ιδιώτες, ή πρέπει να πάρει το καράβι για Σύρο, που είναι χρονικά μια απόσταση της τάξης των τριών ωρών και όταν πνέουν άνεμοι έντασης 8 Μποφόρ, το ταξίδι δεν γίνεται.

Ο κ. Βεκρής είπε: «Έρχονται γιατροί, κάθονται λίγο και σηκώνονται και φεύγουν. Δυστυχώς επενδύθηκαν λεφτά για τέλεια μηχανήματα στο Κέντρο Υγείας και δεν υπάρχει άνθρωπος να τα δουλέψει και να μας φροντίσει. Στην υγεία έχουμε πισωγυρίσει, πιο πίσω κι από τη δεκαετία του ’50».