Αποχαιρετισμός στο Διεθνές Δίκαιο που ξέρουμε!

Επίσης, το διεθνές δίκαιο καθορίζει τον τρόπο, τη διαδικασία και τα όργανα, που επιλύουν τις διαφορές, ελέγχουν την τήρηση των συνθηκών και επιβάλλουν κυρώσεις, όπου αυτό προβλέπεται από τις διεθνείς συνθήκες με την προϋπόθεση ότι η υπόλογος χώρα έχει προσχωρήσει σε αυτές. Η συστημική κατάρτιση των συνθηκών ανάγεται στους κανόνες που έθεσε το 1815 το Συνέδριο της Βιέννης και έκτοτε καταρτίστηκαν και επικυρώθηκαν χιλιάδες διεθνείς συμβάσεις βάσει των οποίων ιδρύθηκαν αξιόπιστοι διεθνείς οργανισμοί, όπως η Κοινωνία των Εθνών, που τη διαδέχθηκε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, η Ευρωπαϊκή Ένωση κλπ.

Υπό την αιγίδα των οργανισμών αυτών ιδρύθηκαν και λειτουργούν ειδικοί οργανισμοί, που προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες, όπως ο Ερυθρός Σταυρός, ΠΟΥ, UNESCO, UNICEF κ.λπ., αλλά και δικαστήρια, όπως το Διεθνές Δικαστήριο και το Διεθνές ποινικό Δικαστήριο, που εδρεύουν στη Χάγη, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τα ειδικά δικαστήρια, που συνιστώνται ad hoc.

Το παραπάνω πλέγμα των διεθνών συνθηκών και διεθνών οργανισμών έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην παγκόσμια συναδέλφωση λαών και στην κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων, στην παγκοσμιοποίηση, στη παγκόσμια οικονομική, κοινωνική και πνευματική ανάπτυξη, στη βελτίωση των συνθηκών υγιεινής και προστασίας του περιβάλλοντος και έχει προσφέρει υπηρεσίες σε περιόδους κρίσεων και φυσικών καταστροφών.

Το διεθνές δίκαιο σε κίνδυνο

Με τον πρόλογο του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών οι λαοί που τον υπογράφουν δηλώνουν, ότι «είμαστε αποφασισμένοι να σώσουμε τις επόμενες γενεές από τη μάστιγα του πολέμου, να διακηρύξουμε την πίστη μας σε θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, στην αξιοπρέπεια και αξία του ανθρώπου και τα ίσα δικαιώματα μικρών και μεγάλων εθνών και να δημιουργήσομε προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες μπορεί να υπάρξει δικαιοσύνη και σεβασμός προς τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τις συνθήκες και άλλες πηγές του διεθνούς δικαίου».

Εξ αιτίας όμως ιδεολογικών και θρησκευτικών διαφορών και ιδεολογικών καταλοίπων του ψυχρού πολέμου, εθνικιστικών διεκδικήσεων και μεγαλοϊδεατισμών για την ανασύσταση αυτοκρατοριών, κυρίως όμως της μη δημοκρατικής λειτουργίας πολιτευμάτων, αναπόφευκτα συμβαίνουν παρατράγουδα , που προκαλούν ένοπλες επεμβάσεις ισχυρών κρατών σε άλλα κράτη με διαφορετική αιτιολογία κάθε φορά και με ειρηνευτικές ονομασίες, τοπικοί πόλεμοι και επαναστάσεις συνήθως υποκινούμενες από ξένες δυνάμεις, οικονομικοί πόλεμοι και οικονομικές κρίσεις, εξοπλιστικοί ανταγωνισμοί, γενοκτονίες, που επηρεάζουν την ανάπτυξη των χωρών και της ανθρωπότητας με αποτέλεσμα πολλές φορές οι επιταγές του διεθνούς δικαίου να μην εφαρμόζονται χωρίς σοβαρές συνέπειες όταν προσκρούουν σε ισχυρότερα συμφέροντα.

Οι ποικίλες και με διάφορες μορφές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου συνήθως από ισχυρότερα κράτη δεν αναιρούν μέχρι τώρα ούτε την αξία ούτε την χρησιμότητα του παραπάνω συστήματος διακρατικών και όχι μόνο σχέσεων και αρκετές φορές υπό τη πίεση της παγκόσμιας κοινής γνώμης, που συγκινείται και ενδιαφέρεται για ανθρωπιστικά θέματα, ταλαιπωρίες αμάχων και προσφύγων έγιναν παρεμβάσεις και εφαρμόστηκαν οι διατάξεις του διεθνούς δικαίου, όταν ο ισχυρός έχασε το επικοινωνιακό παιχνίδι.

Κάθε φορά που ο ισχυρότερος παραβιάζει το διεθνές δίκαιο με την ψευδεπίγραφη υπέρ αυτού επίκληση του δημιουργείται με την αποδοχή της άποψης του ένα διεθνές προηγούμενο για τη νομιμοποίηση των πράξεων των ισχυρών με τη χρησιμοποίηση διαφόρων όρων, όπως ζωτικός χώρος, ζώνη ασφαλείας ή ουδετεροποίηση μικρότερου κράτους. Φυσικά, οποιαδήποτε συνθήκη που καταρτίστηκε υπό απειλή ή κατόπιν ήττας μακροχρόνια δεν γίνεται αποδεκτή και ο λαός, που πιστεύει, ότι αδικήθηκε θα προσπαθήσει στη πρώτη ευκαιρία να την ανατρέψει.

Σαφώς κάθε πόλεμος οποιασδήποτε μορφής, ανεξάρτητα πως ψευδεπίγραφα αποκαλείται ιδία ως ειρηνευτική ή ειδική επιχείρηση, είναι ηθικά απαράδεκτος και καταδικαστέος. Γενικά οι πόλεμοι διακρίνονται βάσει αντικειμενικών κριτηρίων σε αδίκους, που είναι οι επιθετικοί και δικαίους που είναι οι αμυντικοί.

…και ο Τραμπ επιστρέφει

Με βάση το παραπάνω πλέγμα του διεθνούς δικαίου, που λίγο-πολύ με πολλές εξαιρέσεις λειτουργούσαν στις διεθνείς τους σχέσεις σχεδόν όλα τα κράτη μέχρι σήμερα που ενέσκηψε με την εκλογή του ως Πρόεδρος των ΗΠΑ ως τυφώνας o Ντόναλντ Τραμπ και με τις δηλώσεις του και τα προεκλογικά σχέδια του για (MAGA – Make America Great Again) και με τη συνεπικουρία του αντιπροέδρου Βανς και του Elon Mask απειλεί να ανατρέψει ολόκληρο το σύστημα του διεθνούς δικαίου, που χρειάστηκε πάνω από 200 χρόνια να διαμορφωθεί.

Με την ανάληψη της προεδρίας ο Τραμπ ανάλαβε καθήκοντα νέου σερίφη στον πλανήτη και με δηλώσεις του (He who saves his country does not violate any law) έθεσε τον εαυτό του και τη παρέα του υπεράνω του νόμου και προχώρησε για την υλοποίηση του σχεδίου του MAGA σε δηλώσεις για κατάληψη του Καναδά, ώστε να γίνει 51η πολιτεία των ΗΠΑ, της διώρυγας του Παναμά και την αγορά της Γροιλανδίας (αυτοδιοικούμενης περιοχής που ανήκει στη Δανία) για να εκμεταλλευτεί τις σπάνιες γαίες που διαθέτει, αδιαφορώντας ότι πρόκειται περί ανεξαρτήτων κρατών και παλαιών συμμάχων και ότι θα εκδιωχθούν χωρίς να προσδιορίζει από ποιόν δυόμιση εκατομμύρια Παλαιστίνιοι από την περιοχή της Γάζας, που θα γίνει η Ριβιέρα της Ανατολικής Μεσογείου.

Φυσικά τα σχέδια αυτά, που ανατρέπουν το διεθνές δίκαιο και τον χάρτη του ΟΗΕ, είναι σχεδόν αδύνατο να υλοποιηθούν χωρίς ένοπλη σύγκρουση. Προχώρησε μονομερώς σε επιβολή πρόσθετων δασμών στα εισαγόμενα προϊόντα από Καναδά, Μεξικό και Κίνα, κατά παράβαση των διεθνών εμπορικών συμφωνιών.

Στη προσπάθεια του για τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία προχώρησε σε απευθείας διαπραγματεύσεις με τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν χωρίς τη συμμετοχή του Προέδρου της Ουκρανίας Ζελένσκι και της ΕΕ, που φέρει το κύριο βάρος του πολέμου στην Ουκρανία. Ζήτησε από την Ουκρανία την επιστροφή 500 δις δολαρίων που της δόθηκαν από τις ΗΠΑ ως βοήθεια, που τη χαρακτηρίζει ως δάνειο και ζητά την εξόφληση του με τη παραχώρηση των σπανίων γαιών της. Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ οι ΗΠΑ ψήφισαν ότι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν ήταν πράξη επιθετική σε αντίθεση με τη ψήφο των χωρών της ΕΕ.

‘Όλα τα παραπάνω αποτελούν τα πρώτα δείγματα γραφής της πολιτικής που θα ακολουθήσουν οι ΗΠΑ υπό την προεδρία του Τραμπ για μια παγκόσμια New Order και ένα καινούργιο πλέγμα διεθνούς δικαίου, που θα στηρίζεται στο δόγμα της ισχύος του ισχυρότερου κράτους. Δεν γνωρίζω, αν ο Τραμπ στο σύντομο χρόνο της προεδρίας του θα μπορέσει να υλοποιήσει τα σχέδια του, αλλά είναι βέβαιο ,ότι θα αρχίσουν να διαμορφώνονται σταδιακά καινούργιοι κανόνες διεθνούς δικαίου.