Το συγχωροχάρτι του καθηγητή Υφαντή…

Απαντώντας στον κ. Υφαντή του έγραψα τα εξής: «Όπως έχω ξαναπεί, κάποτε μας φόβιζε το άγνωστο. Τώρα μας φοβίζει περισσότερο το γνωστό. Εκεί οφείλονται η απόγνωση κι ο θυμός του κόσμου… Αυτή η κοινωνία αγαπητέ φίλε αν συνεχίσει να αποδέχεται τα ημίμετρα, να καλύπτεται από τους μέτριους και από τα κομματόσκυλα κάθε είδους, αν βολεύεται από το μη χείρον βέλτιστον και αν δεν ζητήσει με κάθε τρόπο κάθαρση παντού – και κυρίως στη δικαιοσύνη – αναλαμβάνοντας και η ίδια τις συλλογικές της ευθύνες για όλες τις μέχρι τώρα επιλογές της, είναι βέβαιο – και θα συμφωνήσω μαζί σου – ότι δεν έχει μέλλον.

»Αν πάλι νομίζεις ότι μετά από τις χθεσινές και τις άλλες, πρόσφατες διαδηλώσεις, το μόνο που έχουμε να κάνουμε όλοι εμείς, είναι να δώσουμε – ένα ακόμη – συγχωροχάρτι σε μια κυβέρνηση που μάλλον δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει – όχι μόνο στο εσωτερικό αλλά κυρίως στο εξωτερικό – τότε θα διαφωνήσω και μάλιστα ριζικά. Όλα θα εξαρτηθούν από τί θα πράξει τώρα ο υπεύθυνος πρωθυπουργός. (Η κοινωνία διατύπωσε με τον πιο εύγλωττο τρόπο και τις ανησυχίες και την καχυποψία της. Μήπως δεν έπρεπε);

»Και ελπίζω αυτό να μην είναι ένας αποπροσανατολιστικός και άνευρος ανασχηματισμός παραλλάσσοντας τα ίδια και τα ίδια φθαρμένα πρόσωπα. Να μην είναι ένα ακόμα επικοινωνιακό παιχνίδι αλλά αληθινές τομές παντού. Ιδίως στην εξωτερική πολιτική που είναι προφανές ότι έχουμε πάρει εντελώς λάθος δρόμο. Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί μίλησαν εγκαίρως και έξω από τα δόντια σχετικά. Και δυστυχώς δικαιώνονται.

»Τον κ. Μητσοτάκη δεν ευνοούν πλέον τα σκέρτσα του κ. Σκέρτσου. Και κάτι τελευταίο: Αν ο συναισθηματισμός είναι επικίνδυνος για τις πολιτικές αποφάσεις, όπως εμφαντικά γράφεις Αγαπητέ Κώστα, η συναισθηματική νοημοσύνη είναι απαραίτητη. Την οποία οι κρατούντες φοβάμαι ότι έχουν προ πολλού απολέσει».

ΥΓ. Εκτός κι αν εκτός από τον κληρονόμο κοινοβουλευτισμό και την τηλεοπτική δημοκρατία, μας καλύπτουν και τα αγελαία κόμματα και η σιωπή των αμνών. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πολλαπλώς αποτυχημένος υπουργός Εξωτερικών κύριος Γεραπετρίτης, ένα σκοτεινό πρόσωπο κατά τη γνώμη μου, ήταν αυτός που ανέλαβε αμέσως μετά την παραίτηση του Κώστα Καραμανλή, το υπουργείο Μεταφορών και Συγκοινωνιών.

Γιατί μάλλον είναι πολύ περισσότεροι από όσους υπονοεί ο καθηγητής κ. Υφαντής, αυτοί που δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους.

Στη φωτογραφία το σιωπηλό μνημόσυνο που πραγματοποίησε ο αγιογράφος Χρήστος Παπανικολάου εμπρός στην ημιτελή τοιχογραφία της Ανάστασης στον φερώνυμο μητροπολιτικό ναό των Τιράνων.

Το κείμενο του καθηγητή Υφαντή

Αυτό που συνέβη στον Λευκό Οίκο πριν λίγο, δυστυχώς φαίνεται να επιβεβαιώνει όσους και όσες έχουμε εκφράσει την αγωνία μας για μια οριακή στιγμή στην Ιστορία. Οι οποίες βεβαιότητες έχουν τελειώσει. Η ασφάλεια της Ευρώπης δεν είναι πλέον εγγυημένη.

Τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες οι εξελίξεις θα τρέξουν και οι ηγεσίες της Ευρώπης θα κληθούν να πάρουν αποφάσεις που θα διαμορφώσουν ένα νέο στρατηγικό σκηνικό το οποίο δεν υπαρχει αμφιβολία θα επηρεάσει δραματικά τα ελληνικά συμφέροντα.

Ο Ντόναλντ Τραμπ θα προσεγγίσει με την ίδια λογική (“deal”, “business”, “you agree or we are out”) όλους τους “εταίρους” των ΗΠΑ. Και θα “μυρίζει” τους αδύναμους.

Στην Ελλάδα για μία ακόμη φορά απολαμβάνουμε τον αυτοτραυματισμό μας, την εθνική μας αναπηρία, ανίκανες και ανίκανοι να δούμε πέρα από την μύτη μας. Είμαστε ίσως η μόνη κοινωνία της οποίας οι πολίτες σχεδόν οργασμικά αυτουπονομεύουν την δημοκρατική της υπόσταση, την κοινωνικη της συνοχή, την θεσμική της θεμελίωση, την προοπτική της ευημερίας της και την εθνική της ασφάλεια.

Όχι για τα Τέμπη, αλλά για την παγκόσμια επαναδιαπραγμάτευση που έχει ήδη ξεκινήσει ίσως είναι καλύτερα να έχουμε μια ηγεσία αναβαπτισμένη στην λαϊκή νομιμοποίηση.

Και γιατί όχι, τότε να μας εκπροσωπήσουν στον Λευκό Οίκο, στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στο Πεκίνο, στο Τελ Αβίβ, στην Άγκυρα, στη Μόσχα όλες και όλοι εκείνοι που επένδυσαν στην τραγωδία και φαίνεται να γοητεύουν τον λαό. Η κα Κωνσταντοπούλου, ο κος Βελόπουλος, η κα Λατινοπούλου και όλοι και όλες οι εκλεγμένες της αντιπολίτευσης είναι δυνάμεις του έθνους.

Αν δεν εμπιστευόμαστε την σημερινή εκλεγμένη κυβέρνηση και την δικαιοσύνη για την ολοκλήρωση της έρευνας για ένα δυστύχημα, είναι αδύνατον να την εμπιστευτούμε να διαπραγματευτεί με τα σκυλιά και τις ύαινες αυτού του κόσμου και να αξιολογήσει καταστάσεις και επιλογές και να πάρει αποφάσεις που θα κρίνουν την θέση μας και την προοπτική μας σε έναν κόσμο που όλα μοιάζουν πιο δύσκολα, πιο άσχημα, πιο επικίνδυνα.

Καληνύχτα και καλή τύχη!