“Ποιος ανακάλυψε την Aμερική;”: Το έργο της Χρύσας Σπηλιώτη
07/03/2025
Μια παράσταση πλημμυρισμένη από νιότη, χιούμορ, φρεσκάδα, μοσχοβολά από τον σκηνικό μόχθο των δύο νεαρών κοριτσιών, αλλά έμπειρων ερμηνευτριών.
Στο έργο της αείμνηστης Χρύσας Σπηλιώτη δύο αεικίνητες κι ακούραστες γυναίκες, εναλλάσσουν ρόλους και κοστούμια. Αρχικά αυτούς της μάνας-κόρης στο σχολείο, αργότερα συμπορεύονται με τους εφηβικούς έρωτες, στην πρώτη νιότη, μοιράζονται τα πάντα, ακόμα και έναν άντρα, φτάνοντας μαζί, μέχρι το γηροκομείο.
Η Λίζα και η Καίτη, δύο ξαδέρφες κι αχώριστες φίλες, εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες, μοιράζονται κι εκτίθενται στην πραγματική ζωή, δίχως προσποιήσεις.
Τί σημαίνει τελικά να είσαι γυναίκα στον 21ο αιώνα; Η αντιμετώπιση της ως κατώτερο ον καλά κρατεί, στην εργασία, στην οικογένεια, στην κοινωνία, στα πολιτικά. Οι μητέρες με την αγωνία τους να γίνουν τα κορίτσια τους αποδεκτά στην κοινωνία, αρχίζουν από πολύ νωρίς την κατήχηση, φυτεύοντας μέσα τους την ενοχή και την ανασφάλεια, που τις συντροφεύει για πάντα.
Οδηγούμαστε στα κουτάκια της ζωής: καριέρα, γάμος, παιδιά και συνεπώς στην σκέψη: «τακτοποιημένη ζωή ίσον και ευτυχισμένη ζωή»; Η μήπως γινόμαστε τελικά αυτό και μόνο που εμείς θέλουμε;
Το ηχηρό μήνυμα
Πάντα επίκαιρο το έργο της αείμνηστης Χρύσας Σπηλιώτη, αλληλένδετο με το κωμικό και το τραγικό στοιχείο. Ο στόχος της παράστασης να συνδυάσει την αισιοδοξία και το χιούμορ με τα δύσκολα της καθημερινότητα, αφήνοντας σαφή κοινωνικοπολιτικά μηνύματα, έχει πετύχει απόλυτα.
Μέσα σε μιάμιση απολαυστική ώρα, καταφέρνει να περιγράψει την ίδια την ζωή με όλα τα καλά και τα άσχημά της. Δύο κοριτσάκια με δύο μανάδες, δύο φίλες, δύο γυναίκες που προσδοκούν να βιώσουν το ανεκπλήρωτο, το απαγορευμένο. Εργαζόμενες, στην συνέχεια σύζυγοι, ερωμένες. Μπαίνει ανάμεσά τους η προδοσία, η μοναξιά, ακολουθεί η συγχώρεση και τέλος η φθορά και το γήρας.
Παρ’ όλα αυτά το ηχηρό μήνυμα περνά στον θεατή ανεμπόδιστο και δεν είναι άλλο από το “ζήστε” την κάθε μέρα με ότι κι αν κουβαλά.
Μια πολύ καλή, γλυκιά κι ευχάριστη παράσταση, σαν καραμέλα βουτύρου, που λειώνει στο στόμα.
Συγγραφέας: Χρύσα Σπηλιώτη
Σκηνοθεσία: Δήμητρα Δρακοπούλου
Δραματουργική επεξεργασία: Φιλία Κανελλοπούλου
Βοηθοί Σκηνοθέτριας: Μαριλένα Βουγίδη & Ζωή Κουσάνα
Μουσική Παράστασης: Xara & Soda
Σκηνογραφία – Σκηνικό: Νίκος Λάμπρου
Κοστούμια: Δήμητρα Δρακοπούλου & Βαρβάρα Ραμπαούνη
Κίνηση: Ζωή Κουσάνα
Φωτισμοί: Δήμητρα Δρακοπούλου & Νίκος Λάμπρου
Δημιουργία πίνακα: Μαριλένα Βουγίδη
Παίζουν: Φιλία Κανελλοπούλου & Βαρβάρα Ραμπαούνη.