“Οικουμενική γλώσσα”: Ένα road trip στον πολυπολιτισμικό Καναδά
28/03/2025
Εάν εξαιρέσεις μία μετανεωτερική χαλαρή αφηγηματικότητα ψηφιδωτού τύπου, αυτή η ταινία που μοιάζει με παζλ εξαιρετικώς καθημερινών αλλά συνάμα εξωτικώς αλλόκοτων σκηνών που δεν συνδέονται ευθέως μεταξύ τους και μένουν ξεκρέμαστες ως προς το αποτέλεσμα, αφού δεν ακολουθούν το νοησιαρχικό σχήμα αιτίου-αιτιατού, καταδεικνύεται το σουρεαλιστικό (αν όχι και το Παράλογο) κάθε «αντικειμενικής πραγματικότητας» (εάν εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως υπάρχει κάτι τέτοιο, πράγμα που έχουν αρνηθεί προ πολλού δεκάδες φιλόσοφοι).
Η “Οικουμενική Γλώσσα” παρουσιάζει έναν Καναδά όπως δεν τον έχουμε δει και δεν τον έχουμε ενδεχομένως φανταστεί. Πολιτισμικές ιδιαιτερότητες, εθνικές κοινότητες, γλωσσικά ιδιώματα, αισθητικές-υφολογικές-λαογραφικές ιδιαιτερότητες, ντοπιολαλιές, εξατομικευμένα μουσικά μοτίβα και ρυθμοί αρχιτεκτονικοί εντόπιοι, πρόσωπα βγαλμένα λες από άλλα χωροχρονικά συνεχή που αναγκάζονται να συνυπάρξουνε… ενώνονται και χωρίζουν ανάλογα με τις δόσεις φιλότητας ή αδιαφορίας-εχθρότητας που αναπτύσσουν ή καλλιεργούν μεταξύ τους.
Φιλότης τε και Νείκος πρωταγωνιστούν σε αυτή την άκρως ιδιότυπη ταινία. Η “Οικουμενική Γλώσσα” χρωστά την αφηγηματική, ρυθμολογική κι αισθητική πρωτοτυπία της σε ένα δήθεν ελεύθερο αυτοσχεδιαστικό ντοκιμαντερίστικο στυλ, που είναι όμως βαθιά δομημένο και εντέχνως προβεβλημένο. Μέσα από τις ιδιαιτερότητες αποκαλύπτεται η τυποποίηση τού αρχιτεκτονικού αστικού περιβάλλοντος. Ακόμα και το παγωμένο χιόνι μπορεί να κρύβει μεγάλης αξίας χαρτονομίσματα που παραμένουν όμως σε μια άλλη διάσταση, δύσκολο να εξορρυχθούν. Ακριβώς όπως τα αληθινά συναισθήματα των ανθρώπων που περιφέρονται διαμαρτυρόμενα για τους κοινωνικούς ρόλους τους, αντιηρωικά όμως τόσο που δεν τολμούν να τους υπερβούν πραγματικά, να τους ανταλλάξουν ή να τους ακυρώσουν, μονομερώς είτε και αμφιπλεύρως.
Σαν τραίνα που κινούνται σε παράλληλες τροχιές διασταυρούμενες για λίγο σε τρίστρατα χωρίς φανάρια: έτσι μοιάζουν τα δραματικά πρόσωπα αυτού του εξαιρετικά ασυνήθιστου μυθοπλάσματος, που μπορείς να το δεις κι από τη μέση ή και αποσπασματικώς δίχως να χάνεις – ενδεχομένως – κάτι από την απροσδιόριστη μαγεία του που ΔΕΝ σε καθηλώνει επ’ ουδενί. Παράξενος συνδυασμός υφών, ρυθμών, εικόνων, ήχων…
Δείτε το με περίσκεψη πολύ κι εφοδιασμένοι με …πασατέμπου αντοχές (τε και ενοχές, ίσως: για το πόσο περίπλοκη έχει γίνει η μετά-ανθρώπινη Τεχνολογική Εποχή μας). Ο τίτλος “Οικουμενική Γλώσσα” παραπέμπει σαφώς σε μια ψηφιακή παγκοσμιοποίηση που έχει ήδη επιτευχθεί αφού καταναλώνουμε όλοι/όλες/όλα τα ίδια τυποποιημένα «αγαθά», τους πολυδιαφημισμένους τρόπους ζωής και συμπεριφοράς. Άλλα ήθη κι έθιμα στις μυλόπετρες τής Ιστορίας.
Οικουμενική Γλώσσα: Πληροφορίες
Universal Language / Une Langue Universelle | 2024 | Έγχρ. | Διάρκεια: 89′ | Σινεφίλ | Καναδέζικη
Οι ζωές δύο μαθητριών, ενός ξεναγού και ενός δημοσίου υπαλλήλου διασταυρώνονται στο χιονισμένο, καναδικό Γουίνιπεγκ, όπου όλοι μιλούν (και γράφουν)… φαρσί.
Σκηνοθεσία: Μάθιου Ράνκιν
Με τους: Πιρούζ Νεμάτι, Μάθιου Ράνκιν, Ροτζίνα Εσμαεΐλι.
